คนในใจก็ได้แค่อยู่ในใจ...จะจัดการยังไงดีคะ หัวใจก็ของเราแต่เธอไม่ใช่ของเรา...
เมื่อก่อนเคยสับสนค่ะว่าสรุปแล้วเราได้ชอบคนนั้นจริงๆมั้ย เคยหนีหาย เคยตีตัวออกห่าง สุดท้ายก็รู้ว่าหนีไม่เคยได้ เพราะจริงๆแล้วเค้าคนนั้นอยู่ในใจเราตลอด
ก่อนอื่นเรามีเรื่องมาเล่าให้ฟังก่อนค่ะ เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงค่ะชื่อ พี (ชื่อสมมุติ) เรียนด้วยกันตั้งแต่ป.4 พอจบป.6พีย้ายไปเรียนอีกรร.นึงค่ะ ส่วนเราต่อม.1ที่รร.เดิม เราก็มีเพื่อนใหม่ พอจบม.3เราต้องย้ายไปเรียนม.4อีกรร.ค่ะ ซึ่งเป็นรร.ที่พีเรียนอยู่ เราไปสอบเข้ากับเพื่อนอีก2คนค่ะ ชื่อซีกับจี เราได้อยู่ห้องเดียวกับพีและซี ส่วนจีอยู่อีกห้อง เราทุกคนรู้จักกันและเป็นเพื่อนกันค่ะ ตอนเรียนเรากับพีหาเรื่องกันตลอด แกล้งกันตลอด นั่งเรียนก็นั่งใกล้ๆกัน กวนกันไปเรื่อย เป็นแบบนี้มาตลอดเราไม่เคยรู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างในใจเริ่มแปลกไปจนวันนึง จีทักแชทมาหาเรา
จี : บี เรามีอะไรจะบอก อย่าโกรธเรานะ เราคบกับพีเป็นแฟนแล้ว...เราบอกบีคนแรกเลยนะ
เพื่อนคบกัน เราก็ยินดีด้วย แต่แอบสตั้นนะตอนนั้น เหมือนกลัวจะเสียเพื่อนอ่ะ ความสัมพันธ์เปลี่ยนอะไรๆก็ต้องเปลี่ยน (สุดท้ายทุกวันนี้ก็เสียเพื่อนจริงๆจ้า 😅) จากนั้นเรากับจีก็เหมือนเดิม กับพีก็แกล้งกันเหมือนเดิม จนวันนึงจีทะเลาะกับเพื่อนอีกคนนึงอยู่ห้องเดียวกับจีชื่อปุ๊กซึ่งเป็นเพื่อนเรากับพีด้วย ปุ๊กเป็นเพื่อนเราตอนอยู่ป.4 เราก็เลยต้องไปช่วยเคลียร์ สุดท้ายก็เคลียร์กันได้นะแต่ความรู้สึกอ่ะเนาะมันพังอ่ะ เคลียร์ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม100% เราทุกคนก็เล่นด้วยกันแต่ไม่เหมือนเดิมเรากับปุ๊กไม่ค่อยอะไรกับจีเท่าไหร่ช่วงนั้น ก็คืออารมณ์ครส.มันยังไม่คงที่กลัวจะทะเลาะเลยเลือกเงียบสรุปจีร้องไห้เลยยิ่งไปกันใหญ่555 พีก็เลยทักแชทเรามา
พี : บีทำจีร้องไห้ทำไม
เรา : แล้วจะทำไม อยากร้องตามป่ะล่ะ (เห้ยย อะไรจะขนาดนั้น ใจเย็นก่อนสิเธอ 😅)
พี : ทำจีทำไมเล่า ทั้งบีทั้งปุ๊กเลยอ่ะ
เรา : แล้วไง ที่จีร้องไห้อ่ะเราตั้งใจจังนะ ทำไม ต้องให้เราไปร้องไห้ต่อหน้าพีกับจีเลยมั้ยถึงจะพอใจ (ตอนนั้นเป็นไรอ่ะฮ่าๆ)
พี : วู้ ช่างมันเถอะ เรามันไม่เกี่ยวอะไรนี่ ไม่มีสิทธิถามอะไรเลย
เรา : รู้ไว้ก็ดี!!
พี : อืม
จากนั้นความสัมพันธ์ของเราก็เกือบถึงจุดแตกหัก 5555 เวลาผ่านไปปุ๊กใจเย็นเราก็เปิดใจคุยกับปุ๊กว่ามันเป็นมายังไงทำไมต้องทะสุดท้ายก็เป็นกาวให้ปุ๊กกับจีดีกันเหมือนเดิมเพราะจีกับปุ๊กอยู่ห้องเดียวกันด้วยแหละ ต้องอยู่ด้วยกันไปยาวๆ 5555 พอจีกับปุ๊กดีกันเรากับพีก็เล่นด้วยกันเหมือนเดิมนะ จนวันนึงเพื่อนในห้องคนนึง(ซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี) ถามเราว่า
K : บีชอบพีหรอ?"
เรา : ไม่เว้ยย ไม่ได้ชอบ!!!! (ตอนนั้นคือโกรธมากที่มาถามแบบนี้)
จากนั้นจะเป็นเราที่หลังๆไม่เล่นไม่แกล้งไม่อะไรกับพี ช่วงแรกๆเราก็จะนิ่งๆแต่พีจะยังแกล้งเราอยู่ แกล้งหยิบกระเป๋าปากกาไปเราก็ให้หยิบไม่แย่งคืน เราก็ยืมปากกาจากเพื่อนคนอื่นเอาไม่สนใจ ไม่คุยด้วย หลังๆพีเลยไม่แกล้งไม่ไรเราเหมือนกัน พอขึ้นเทอมใหม่เราก็นั่งห่างจากพี (รร.เราจะต้องเดินไปเรียนตามห้องปกติพีจะนั่งข้างๆเราไม่ก็ข้างหลังเรา ) พีนั่งมุมนู้นเราจะนั่งอีกฝั่งนึงเลย ที่ไหนมีพีเราจะเป็นอากาศธาตุ555 จากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เล่นด้วยกันทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน โคตรอึดอัด 555 จากคนที่แกล้งกันไปมากลายเป็นไม่คุยกันเพื่อนก็งงๆ จนวันนึงจีกับพีทะเลาะกัน สุดท้ายก็เลิกกัน ตอนนั้นเราคิดว่าเราเกลียดพีเลยนะ ไม่อยากคุยไม่อยากเห็นหน้า พีเป็นคนเรียนเก่ง ความคิดเราคือต้องตรงข้ามกับพีทุกอย่าง แล้วตอนนั้นคือโคตรแย่อ่ะ 555
เวลาผ่านไปกลายเป็นว่าเรา พี จี ต่างคนต่างเงียบใส่กัน ไม่คุยกัน จนกลายเป็นคนแปลกหน้าในที่สุด จนวันนึงพีมีแฟนใหม่ซึ่งแฟนใหม่ของพีคือเพื่อนในห้องนั่นล่ะชื่อปอซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเรา...เวลาปอจะถ่ายรูปกลุ่มก็ใช้พีเป็นคนถ่าย ซึ่งเราก็ต้องมองกล้องที่พีเป็นคนถ่าย จะไม่ถ่ายก็ไม่ได้ ยิ้มนี่จริงใจสุดๆ ยิ้มกว้างม๊ากๆ เหอๆ รูปออกมาคือแบบดูออกอ่ะ 555 เวลาพีมาหาปอคือเราก็ต้องผันตัวเองเป็นอากาศธาตุทันที ตอนนั้นคือไม่อยากเห็นหน้า ทั้งๆที่พีก็ไม่ได้มาหาตัวเองถูกม่ะ 5555 อึดอัด เกลียดเว้ย! พยายามหลีกเลี่ยงทุกอย่างทุกทาง แต่ยิ่งเลี่ยงยิ่งต้องเจอ ปลงอย่างเดียวเลยตอนนั้น 5555 สุดท้ายก็ถึงเวลาแยกย้ายต่างคนต่างไปเรียนมหาลัยต่อ
ในที่สุดก็หลุดพ้นซะทีคิดแบบนี้นะตอนนั้น เราเลือกที่จะไปเรียนที่ตจว.ไปให้ไกลที่สุด หนีไปให้ไกล 5555 รู้มั้ยตอนแรกๆก็เหมือนลืมนะ กิจกรรมในมอ.มีให้ทำเยอะแยะไม่มีเวลาคิดเรื่องอะไรมากมาย เจอเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ คนที่เราเกลียดเดี๋ยวก็คงลืมไปตามกาลเวลาแหละ เชื่อป่ะ ไม่เคยลืม งงมาก งงกับตัวเอง มาไกลขนาดนี้ เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะไปหมด ทำไมถึงยังจำเรื่องราวๆต่างๆที่ผ่านมาอีก อะไรไม่ดีก็ควรลืมได้แล้วป่ะ เลยลองนั่งทบทวนตัวเองสรุปแล้วมันเป็นยังไงกันแน่ สุดท้ายก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ เลยลองปรคกษาเพื่อน เล่าเรื่องต่างๆให้เพื่อนฟัง
เพื่อน : บีชอบพีป่ะ?
เรา : ทำไมถามงี้อ่ะ (แปลกนะที่ครั้งนี้เจอคำถามนี้แล้วไม่เกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ก็งงอยู่) ไม่รู้ดิ รู้แค่ว่าเกลียด
เพื่อน : คนเราถ้าเกลียดกันจริงๆ มันจะไม่เป็นงี้หรอก ที่จริงบีอาจจะชอบพี
เรา : จริงหรอ เราชอบพีหรอ ไม่นะ
เพื่อน : (เล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง)
เรา : เราชอบพีหรอวะ หรือจริงๆแล้วเราชอบพี (ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้เลยไม่รู้ทำไม) มาไกลขนาดนี้แล้วก็ยังไม่ลืม นึกถึงแต่วันเก่าๆที่เรายังเล่นด้วยกัน คอยแกล้งกันมันดีจริงๆนะตอนนั้น แต่ก็นั่นล่ะมันผ่านมานานแล้วแต่ไม่ลืมซะที 555
เราหลุดจากวงโคจรของเพื่อนม.ปลายทุกคน ไม่ติดต่อ คือหายไปเลยหลายปี 5555
//ไว้มาต่อครั้งหน้านะ ง่วงแล้ว มีเรื่องเล่าอีกยาวเลย5555
จะจัดการยังไงกับคนที่อยู่ในใจเราดีคะ?
เมื่อก่อนเคยสับสนค่ะว่าสรุปแล้วเราได้ชอบคนนั้นจริงๆมั้ย เคยหนีหาย เคยตีตัวออกห่าง สุดท้ายก็รู้ว่าหนีไม่เคยได้ เพราะจริงๆแล้วเค้าคนนั้นอยู่ในใจเราตลอด
ก่อนอื่นเรามีเรื่องมาเล่าให้ฟังก่อนค่ะ เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงค่ะชื่อ พี (ชื่อสมมุติ) เรียนด้วยกันตั้งแต่ป.4 พอจบป.6พีย้ายไปเรียนอีกรร.นึงค่ะ ส่วนเราต่อม.1ที่รร.เดิม เราก็มีเพื่อนใหม่ พอจบม.3เราต้องย้ายไปเรียนม.4อีกรร.ค่ะ ซึ่งเป็นรร.ที่พีเรียนอยู่ เราไปสอบเข้ากับเพื่อนอีก2คนค่ะ ชื่อซีกับจี เราได้อยู่ห้องเดียวกับพีและซี ส่วนจีอยู่อีกห้อง เราทุกคนรู้จักกันและเป็นเพื่อนกันค่ะ ตอนเรียนเรากับพีหาเรื่องกันตลอด แกล้งกันตลอด นั่งเรียนก็นั่งใกล้ๆกัน กวนกันไปเรื่อย เป็นแบบนี้มาตลอดเราไม่เคยรู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างในใจเริ่มแปลกไปจนวันนึง จีทักแชทมาหาเรา
จี : บี เรามีอะไรจะบอก อย่าโกรธเรานะ เราคบกับพีเป็นแฟนแล้ว...เราบอกบีคนแรกเลยนะ
เพื่อนคบกัน เราก็ยินดีด้วย แต่แอบสตั้นนะตอนนั้น เหมือนกลัวจะเสียเพื่อนอ่ะ ความสัมพันธ์เปลี่ยนอะไรๆก็ต้องเปลี่ยน (สุดท้ายทุกวันนี้ก็เสียเพื่อนจริงๆจ้า 😅) จากนั้นเรากับจีก็เหมือนเดิม กับพีก็แกล้งกันเหมือนเดิม จนวันนึงจีทะเลาะกับเพื่อนอีกคนนึงอยู่ห้องเดียวกับจีชื่อปุ๊กซึ่งเป็นเพื่อนเรากับพีด้วย ปุ๊กเป็นเพื่อนเราตอนอยู่ป.4 เราก็เลยต้องไปช่วยเคลียร์ สุดท้ายก็เคลียร์กันได้นะแต่ความรู้สึกอ่ะเนาะมันพังอ่ะ เคลียร์ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม100% เราทุกคนก็เล่นด้วยกันแต่ไม่เหมือนเดิมเรากับปุ๊กไม่ค่อยอะไรกับจีเท่าไหร่ช่วงนั้น ก็คืออารมณ์ครส.มันยังไม่คงที่กลัวจะทะเลาะเลยเลือกเงียบสรุปจีร้องไห้เลยยิ่งไปกันใหญ่555 พีก็เลยทักแชทเรามา
พี : บีทำจีร้องไห้ทำไม
เรา : แล้วจะทำไม อยากร้องตามป่ะล่ะ (เห้ยย อะไรจะขนาดนั้น ใจเย็นก่อนสิเธอ 😅)
พี : ทำจีทำไมเล่า ทั้งบีทั้งปุ๊กเลยอ่ะ
เรา : แล้วไง ที่จีร้องไห้อ่ะเราตั้งใจจังนะ ทำไม ต้องให้เราไปร้องไห้ต่อหน้าพีกับจีเลยมั้ยถึงจะพอใจ (ตอนนั้นเป็นไรอ่ะฮ่าๆ)
พี : วู้ ช่างมันเถอะ เรามันไม่เกี่ยวอะไรนี่ ไม่มีสิทธิถามอะไรเลย
เรา : รู้ไว้ก็ดี!!
พี : อืม
จากนั้นความสัมพันธ์ของเราก็เกือบถึงจุดแตกหัก 5555 เวลาผ่านไปปุ๊กใจเย็นเราก็เปิดใจคุยกับปุ๊กว่ามันเป็นมายังไงทำไมต้องทะสุดท้ายก็เป็นกาวให้ปุ๊กกับจีดีกันเหมือนเดิมเพราะจีกับปุ๊กอยู่ห้องเดียวกันด้วยแหละ ต้องอยู่ด้วยกันไปยาวๆ 5555 พอจีกับปุ๊กดีกันเรากับพีก็เล่นด้วยกันเหมือนเดิมนะ จนวันนึงเพื่อนในห้องคนนึง(ซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพี) ถามเราว่า
K : บีชอบพีหรอ?"
เรา : ไม่เว้ยย ไม่ได้ชอบ!!!! (ตอนนั้นคือโกรธมากที่มาถามแบบนี้)
จากนั้นจะเป็นเราที่หลังๆไม่เล่นไม่แกล้งไม่อะไรกับพี ช่วงแรกๆเราก็จะนิ่งๆแต่พีจะยังแกล้งเราอยู่ แกล้งหยิบกระเป๋าปากกาไปเราก็ให้หยิบไม่แย่งคืน เราก็ยืมปากกาจากเพื่อนคนอื่นเอาไม่สนใจ ไม่คุยด้วย หลังๆพีเลยไม่แกล้งไม่ไรเราเหมือนกัน พอขึ้นเทอมใหม่เราก็นั่งห่างจากพี (รร.เราจะต้องเดินไปเรียนตามห้องปกติพีจะนั่งข้างๆเราไม่ก็ข้างหลังเรา ) พีนั่งมุมนู้นเราจะนั่งอีกฝั่งนึงเลย ที่ไหนมีพีเราจะเป็นอากาศธาตุ555 จากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้เล่นด้วยกันทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน โคตรอึดอัด 555 จากคนที่แกล้งกันไปมากลายเป็นไม่คุยกันเพื่อนก็งงๆ จนวันนึงจีกับพีทะเลาะกัน สุดท้ายก็เลิกกัน ตอนนั้นเราคิดว่าเราเกลียดพีเลยนะ ไม่อยากคุยไม่อยากเห็นหน้า พีเป็นคนเรียนเก่ง ความคิดเราคือต้องตรงข้ามกับพีทุกอย่าง แล้วตอนนั้นคือโคตรแย่อ่ะ 555
เวลาผ่านไปกลายเป็นว่าเรา พี จี ต่างคนต่างเงียบใส่กัน ไม่คุยกัน จนกลายเป็นคนแปลกหน้าในที่สุด จนวันนึงพีมีแฟนใหม่ซึ่งแฟนใหม่ของพีคือเพื่อนในห้องนั่นล่ะชื่อปอซึ่งเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเรา...เวลาปอจะถ่ายรูปกลุ่มก็ใช้พีเป็นคนถ่าย ซึ่งเราก็ต้องมองกล้องที่พีเป็นคนถ่าย จะไม่ถ่ายก็ไม่ได้ ยิ้มนี่จริงใจสุดๆ ยิ้มกว้างม๊ากๆ เหอๆ รูปออกมาคือแบบดูออกอ่ะ 555 เวลาพีมาหาปอคือเราก็ต้องผันตัวเองเป็นอากาศธาตุทันที ตอนนั้นคือไม่อยากเห็นหน้า ทั้งๆที่พีก็ไม่ได้มาหาตัวเองถูกม่ะ 5555 อึดอัด เกลียดเว้ย! พยายามหลีกเลี่ยงทุกอย่างทุกทาง แต่ยิ่งเลี่ยงยิ่งต้องเจอ ปลงอย่างเดียวเลยตอนนั้น 5555 สุดท้ายก็ถึงเวลาแยกย้ายต่างคนต่างไปเรียนมหาลัยต่อ
ในที่สุดก็หลุดพ้นซะทีคิดแบบนี้นะตอนนั้น เราเลือกที่จะไปเรียนที่ตจว.ไปให้ไกลที่สุด หนีไปให้ไกล 5555 รู้มั้ยตอนแรกๆก็เหมือนลืมนะ กิจกรรมในมอ.มีให้ทำเยอะแยะไม่มีเวลาคิดเรื่องอะไรมากมาย เจอเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ คนที่เราเกลียดเดี๋ยวก็คงลืมไปตามกาลเวลาแหละ เชื่อป่ะ ไม่เคยลืม งงมาก งงกับตัวเอง มาไกลขนาดนี้ เจอเพื่อนใหม่ๆเยอะไปหมด ทำไมถึงยังจำเรื่องราวๆต่างๆที่ผ่านมาอีก อะไรไม่ดีก็ควรลืมได้แล้วป่ะ เลยลองนั่งทบทวนตัวเองสรุปแล้วมันเป็นยังไงกันแน่ สุดท้ายก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ เลยลองปรคกษาเพื่อน เล่าเรื่องต่างๆให้เพื่อนฟัง
เพื่อน : บีชอบพีป่ะ?
เรา : ทำไมถามงี้อ่ะ (แปลกนะที่ครั้งนี้เจอคำถามนี้แล้วไม่เกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ก็งงอยู่) ไม่รู้ดิ รู้แค่ว่าเกลียด
เพื่อน : คนเราถ้าเกลียดกันจริงๆ มันจะไม่เป็นงี้หรอก ที่จริงบีอาจจะชอบพี
เรา : จริงหรอ เราชอบพีหรอ ไม่นะ
เพื่อน : (เล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง)
เรา : เราชอบพีหรอวะ หรือจริงๆแล้วเราชอบพี (ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้เลยไม่รู้ทำไม) มาไกลขนาดนี้แล้วก็ยังไม่ลืม นึกถึงแต่วันเก่าๆที่เรายังเล่นด้วยกัน คอยแกล้งกันมันดีจริงๆนะตอนนั้น แต่ก็นั่นล่ะมันผ่านมานานแล้วแต่ไม่ลืมซะที 555
เราหลุดจากวงโคจรของเพื่อนม.ปลายทุกคน ไม่ติดต่อ คือหายไปเลยหลายปี 5555
//ไว้มาต่อครั้งหน้านะ ง่วงแล้ว มีเรื่องเล่าอีกยาวเลย5555