คือเรื่องมีอยุ่ว่าเราได้มีโอกาสไปทำงานร้านอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ วันแรกที่ไปเจ้าของร้านดูใจดีมาก รู้สึกดีใจที่ได้มาทำงานร้านอาหารร้านนี้.
แต่ปัญหามันอยุ่ที่ว่าพี่ที่ทำงานไม่ค่อยชอบหน้าเราซึ่งอันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ทำงานมาได้สักพักหนึ่งปกติเราเป็นคนมีมารายาทนะ
เจอเจ้าของก็ไห้วตลอดแต่ประเด็นคือ เจ้าของร้านรับไห้วทุกคนยกเว้นเราคนเดียว ตอนแรกก็ไม่ได้คิดไรเหรอกแต่นับวันยิ่งไม่รับไห้ว ชอบบ่นว่าเราแอบเล่นมือถือซึ่งอันนี้พี่เจ้าของร้านเป็นคนพูดเองว่าถ้าไม่มีลูกค้าก็เล่นมือถือได้ คือแบบงง แล้วอยุ่ๆพี่เจ้าของร้านก็มาบอกให้เราลาออกเพราะเราทำงานไม่ได้ไม่ตรงอย่างที่ร้านต้องการแถมยังมาบอกอีกว่า ถ้าไปทำร้านอื่นอย่าเล่นมือถืออีกนะตั้งใจทำงานละ คือคนที่เล่นไม่ใช่เราคนเดียวงัยแล้วทำไล่เราออกคนเดียว
ทั้งๆที่ไม่เคยมาทำงานสาย ไม่เคยแอบเล่นมือถือ อีพี่เจ้าของร้านบอกเธอทำงานแค่ตอนเขามาพอเขาไม่มาก็ไม่ทำ อันนี้คือเจ็บสุดละ ทั้งๆที่เราพยายามทำงาน แถมไปช่วยแม่ครัวล้างถ้วยล้างจานทุกวันทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่เราสักนิดทำไมถึงพูดกับเราแบบนี้ ตั้งแต่วันนั้นคือไม่อยากไปทำงานที่ไหนอีกเลยอะไม่อยากไปเจอสังคมแบบนี้อีก มันทำให้เราเสียความมั่นใจ มีงานก็ไม่กล้ารับเพราะคิดว่าเราคงทำออกมาไม่ดีเหรอกเราไม่เหมาะกับมันกลัวทำงานออกมาไม่ดี มันทำให้เป็นปมอยุ่ในใจไม่รู้จะทำยังงัย ช่วยแนะนำได้ไหมคะว่าจะก้าวข้ามปัญหานี้นังงัย
ปล เป็นกระทู้แรกถ้าอ่านไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ดนไล่ออกจากงานเพระเจ้าของร้านไม่ชอบหน้าเรา
แต่ปัญหามันอยุ่ที่ว่าพี่ที่ทำงานไม่ค่อยชอบหน้าเราซึ่งอันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ทำงานมาได้สักพักหนึ่งปกติเราเป็นคนมีมารายาทนะ
เจอเจ้าของก็ไห้วตลอดแต่ประเด็นคือ เจ้าของร้านรับไห้วทุกคนยกเว้นเราคนเดียว ตอนแรกก็ไม่ได้คิดไรเหรอกแต่นับวันยิ่งไม่รับไห้ว ชอบบ่นว่าเราแอบเล่นมือถือซึ่งอันนี้พี่เจ้าของร้านเป็นคนพูดเองว่าถ้าไม่มีลูกค้าก็เล่นมือถือได้ คือแบบงง แล้วอยุ่ๆพี่เจ้าของร้านก็มาบอกให้เราลาออกเพราะเราทำงานไม่ได้ไม่ตรงอย่างที่ร้านต้องการแถมยังมาบอกอีกว่า ถ้าไปทำร้านอื่นอย่าเล่นมือถืออีกนะตั้งใจทำงานละ คือคนที่เล่นไม่ใช่เราคนเดียวงัยแล้วทำไล่เราออกคนเดียว
ทั้งๆที่ไม่เคยมาทำงานสาย ไม่เคยแอบเล่นมือถือ อีพี่เจ้าของร้านบอกเธอทำงานแค่ตอนเขามาพอเขาไม่มาก็ไม่ทำ อันนี้คือเจ็บสุดละ ทั้งๆที่เราพยายามทำงาน แถมไปช่วยแม่ครัวล้างถ้วยล้างจานทุกวันทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่เราสักนิดทำไมถึงพูดกับเราแบบนี้ ตั้งแต่วันนั้นคือไม่อยากไปทำงานที่ไหนอีกเลยอะไม่อยากไปเจอสังคมแบบนี้อีก มันทำให้เราเสียความมั่นใจ มีงานก็ไม่กล้ารับเพราะคิดว่าเราคงทำออกมาไม่ดีเหรอกเราไม่เหมาะกับมันกลัวทำงานออกมาไม่ดี มันทำให้เป็นปมอยุ่ในใจไม่รู้จะทำยังงัย ช่วยแนะนำได้ไหมคะว่าจะก้าวข้ามปัญหานี้นังงัย
ปล เป็นกระทู้แรกถ้าอ่านไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ