จิตแพทย์หนุ่ม มองดูนาฬิกาแขวนผนังเรือนโปรด เขาตั้งชื่อมันว่า ‘แอนนา’ แถมยังใช้ปากกาสลักชื่อ ‘แอนนา’ ไว้บริเวณหน้าปัทม์นาฬิกา เขานึกไม่ออกว่าชื่อนี้มาจากไหน บางทีอาจจะมาจาก เพลงของคณะ เดอะบีเทิลส์ ก็เป็นได้
แอนนาบอกเวลาบ่ายสอง ยังมีเวลาอ่านบันทึกของคนไข้อีกหนึ่งเล่ม ยอมรับกับตัวเองว่า บันทึกของคนไข้หลายเล่ม สนุกกว่านิยายหลายเรื่อง เพราะเขาชื่นชอบอ่านนิยายที่เลือนรางหม่นมัวราว กับอยู่ในหมอกควัน ขณะฟังเพลงของจิมิ เฮนดริกซ์ ไปด้วย
สมุดบันทึกคนไข้รายนี้ เขาได้รับจากมือคนไข้ เมื่อหลายวันก่อน เพียงแต่เพิ่งนึกได้ และมีโอกาสอ่านวันนี้เอง
ผมเคยคิดจะเลิกบุหรี่ หมอบางคนเคยบอกว่า บุหรี่อุดมสมบูรณ์ไปด้วย นิโคติน ทาร์ คาร์บอนมอนอกไซด์ ไฮโดรเจนไซยาไนด์ หรือแม้กระทั่งไซนาไนด์ หรือยาเบื่อหนู ของดี ๆ เชิญชวนตายผ่อนส่งดอกเบี้ยสูง ความจริงผมเองก็ตั้งใจจะเลิกเหมือนกัน ถ้าไม่เพราะว่าควันบุหรี่ ทำให้มองเห็นเธอ
หมอเคยเห็นผู้หญิงในฝันไหมครับ หมายถึงในฝันจริง ๆ ไม่ใช่นั่งมโนภาพ ผู้หญิงในฝันมักจะวิเศษสุด ชนิดนางใดในโลกแห่งความเป็นจริง ไม่มีวันเทียบเทียม
ถ้าคุณหมอนึกภาพออก หรือสัมผัสได้ ‘เธอ’ คนนั้นของผมก็งดงามไม่น้อยกว่าอย่างแน่นอน ทว่าผมไม่ได้เจอเธอในความฝัน แต่เจอในควันบุหรี่
เล่ามาถึงตอนนี้ คิดว่า คุณหมอคงไม่แปลกใจ เพราะเป็นเรื่องของคนบ้า ที่จะจินตนาการหลุดโลกหลุดมิติไปไหนก็ได้ คงอยากรู้มากกว่า ว่าเธอเป็นยังไง
ทุกครั้งที่ผมพ่นควันบุหรี่ออกจากปากหรือจมูก ควันบุหรี่จะลอยตัวกันเป็นกลุ่มก้อน ไม่กระจายตัวออกไปง่าย ๆ รวมตัวกันเป็นภาพของผู้หญิงแสนสวยคนหนึ่ง เปล่า...ผมไม่ได้ยัดไส้ด้วยกัญชา หรือสารกล่อมประสาททั้งหลาย วันแรกเธอดูไม่ค่อยชัดเจน ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าประสาทฟั่นเฟือนไปหรือเปล่า แต่วันต่อมา เธอมีความชัดเจนแบบโฟกัสได้ที่ เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น จากที่เคยเห็นเพียงใบหน้า ก็ปรากฏทั้งตัว เธอช่างสวยสดงดงาม ไร้ที่ติ ราวกับเป็นนางฟ้า ผมเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้นาน เพราะแน่ใจ ถ้าวิ่งออกมาบอกชาวบ้าน...นี่...มาดูผู้หญิงสวยในควันบุหรี่...ใครจะมาเชื่อ แต่ก็ดีแล้วครับ
นั่นเองเป็นสาเหตุให้ผมสูบบุหรี่หนักขึ้น วันละหลายซอง ยิ่งสูบหนักเท่าไร ภาพของเธอยิ่งอ้อยอิ่งสวยงาม ลอยวนอยู่นาน บางทีเธอทำท่าเหมือนจะพูดให้ได้ยินเสียงเสียด้วยซ้ำ
เธอ ทำให้ผมมีความสุขทางใจอย่างอธิบายไม่ถูก ภาพของเธอทำให้ผมล่องลอยติดตามไปด้วย แม้ว่ามือที่ยื่นออกไปจะสัมผัสเพียงอากาศธาตุก็ตาม แต่ผมก็พอใจในสิ่งที่รับรู้ความมีตัวตนของเธอ อะไรบางอย่างบอกว่า เราทั้งสองเข้าใจกันและเข้ากันได้ อย่างไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน เพียงสบตาก็เข้าใจกัน ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งโต้เถียง ผมมีความสุขที่สุด กับการมีคนเข้าใจ โดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากเรื่องหลายความ ‘ภาพหนึ่งภาพมีความหมายมากกว่าพันตัวอักษร’ ผมสามารถนอน นั่ง มองเธอวันละหลายชั่วโมง โดยไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ตรงกันข้ามกลับมีความรักและอารมณ์ลึกซึ้งมากขึ้นทุกที กระทั่งว่าพร้อมจะยินยอมทำทุกอย่าง ขอให้มีเธอเคียงใกล้ ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม
สุขภาพของผมแย่ลงทุกที ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นผลจากพิษภัยของบุหรี่นั่นเอง
เดือนต่อมา ความสุขใจของผมพลันอันตรธาน เมื่อเธอหายไปโดยไม่มีสาเหตุ มันทำให้แทบบ้าเลยทีเดียว ไม่ว่าจะสูบบุหรี่หนักขนาดไหน ภาพของนางในควันบุหรี่ก็ไม่ปรากฏ นี่กระมัง ที่เรียกว่า ความรักคือความทุกข์ เมื่อคิดจะรักก็จงเตรียมพร้อมสำหรับความทุกข์ ผมรู้ความหมาย แต่ยอมที่จะรัก โดยแลกกับความทุกข์ นั่นเป็นสิ่งที่ต้องยอมจ่ายอย่างเต็มใจ คุณหมออาจคิดว่าเธอเป็นเพียงควันบุหรี่ แต่สำหรับผม เธอคือชีวิต
ขาดเธอชีวิตและควันบุหรี่ก็ไร้ความหมาย แต่ผมยังเพียรพยายามต่อไป โดยหวังว่าวันหนึ่งเธอจะกลับมา ชีวิตมีหมอกควันหม่นมัวรายล้อมด้วยความเต็มใจ
คืนหนึ่งบนความเจ็บปวดสูญเสียคะนึงหา ขณะที่นอนซม ฟังเพลงแสนเศร้าจากวิทยุ ด้วยอาการของคนไข้ใจใกล้ตาย วิทยุก็เปิดเพลงของโรเบิร์ต จอห์นสัน ขึ้นมา เป็นเพลงเดลต้า บลูส์ เล่นด้วยกีตาร์โปร่งตัวเดียว บวกกับเสียงร้องอันชวนขนลุก ทำให้นึกอะไรบางอย่างได้ ราวเปลวเทียนสว่างกลางม่านหมอกควัน
บทเพลงMe and the Devil Blues ที่เพิ่งได้ฟัง ทำให้คิดอะไรขึ้นมาได้
พยุงสังขาร มองดูนาฬิกาข้างผนัง จากนั้นลุกจากเตียง ซึ่งผ่านการบ่มหมักจนได้ที่ด้วยเหงื่อไคลมาหลายวัน เดินฝ่าความมืดออกจากบ้านไป ความหวังแม้เพียงริบหรี่ก็ต้องทดลองดู
พูดถึงโรเบิร์ต จอห์นสัน ผู้กล่าวกันว่าเป็นมือกีต้าร์ผู้ขายวิญญาณให้ซาตาน คุณหมออาจรู้จักมาบ้าง ถ้าสนใจแวดวงดนตรี เขาเป็นผู้สร้างเรื่องเล่าขาน แห่งตำนานการขายวิญญาณแก่ซาตาน บริเวณสี่แยก ที่เรียกว่า Delta Crossroad ในมิสซิสซิปปี เพื่อแลกกับฝีมือขั้นเทพ มรดกแห่งความสามารถที่เขาทิ้งไว้ให้รุ่นหลังได้ศึกษา คือบทเพลงที่ได้รับการบันทึกเอาไว้ ยี่สิบเก้าเพลงมันแสนมหัศจรรย์ กับคนเข้าถึงดนตรี (คนที่เข้าไม่ถึง คงบอกว่า เพลงอะไรก็ไม่รู้ ก๊อง ๆ แก๊ง ๆ ไม่เป็นเรื่อง) เพลงจอห์นสัน ทั้งหมด ใช้เวลาบันทึกจริง ๆ เพียงห้าวัน มีบางคนบอกว่า...เสียงร้องเขาเหมือนกับเสียงบางอย่าง ที่คุณมักจะได้ยินในป่าลึก เวลาที่คุณอยู่เพียงลำพัง มันเป็นเสียงที่คุณไม่มีทางอธิบายได้ว่า เป็นเสียงที่เกิดขึ้นจากอะไร มีต้นตอมาจากไหน...
ไม่เป็นไร ถ้าคุณหมอไม่รู้จัก ไม่สำคัญอะไรมากมาย ผมเดินตรงไปยังสี่แยก ซึ่งเป็นสถานที่สะม้ายคล้ายคลึงกับบริเวณ ที่ว่ากันว่า โรเบิร์ต จอห์นสัน ทำสัญญากับซาตาน
เที่ยงคืนพอดี บรรยากาศทางสี่แยกวังเวงชวนขนลุก สายลมเย็นยะเยือกอย่างประหลาด ไม่มีผู้คนเดินผ่านไปมาให้เห็น ผมไม่ได้หวาดกลัวอะไร เพราะตั้งใจแน่วแน่ ไม่บ้าก็ตายไปข้างหนึ่ง
นั่นไง เงาดำของใครบางคน สูงใหญ่กว่าปกติ ปรากฏตัวราวกับถูกพ่นออกมาจากความมืด แยกเขี้ยวพ่นประกายเพลิงเป็นไฟพะเนียง กลิ่นกำมะถันฟุ้งไปทั่ว กลิ่นไอแห่งนรก
ร่างลึกลับยื่นมือมาข้างหน้า เป็นเชิงขอซองบุหรี่ เขารู้ว่าผมต้องการอะไร พอได้ซองบุหรี่ เคาะบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนลงบนฝ่ามือ หันมาจ้องหน้า เหมือนจะให้โอกาสเปลี่ยนใจ ส่งเสียงแหบพร่าชนิดฟังแล้วขนลุก
“อยากเจอเธอใช่ไหม...”
ผมพยักหน้าทันที ชายผิวดำแสยะยิ้ม จุดบุหรี่ด้วยไฟลุกโชนจากปลายนิ้วชี้ พ่นควันโขมงลอยเป็นกลุ่มก้อนเรืองแสง ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นยื่นซองบุหรี่กลับมาให้
“แกจะได้เจอเธอ” เขาบอกด้วยเสียงหัวเราะก้องกังวาน ก่อนกระโจนหายไปในความมืดที่บิดเป็นเกลียวเหมือนหลุมดำ แม้ว่าจะไม่ได้ตกใจกลัว เพราะเตรียมพร้อมมาแล้ว กระนั้นยังรู้สึกตัวสั่นสะท้าน ใจสั่นระริก เหงื่อไหลซึมตามซอกคอและแผ่นหลังจนชุ่มโชก เมื่อคิดว่าตัวเองเพิ่งเผชิญหน้ากับปีศาจ พวกเขามีอยู่จริง... ถ้า...ไม่ประสาทหลอน
หลังจากนั้นคุณหมอคงทายถูก ผมมองเห็นเธออีกครั้ง ชัดเจนมากเท่าที่เป็นไปได้ เริ่มได้ยินเสียงของเธอ คิดดูก็แล้วกัน ว่ามันวิเศษขนาดไหน เธอคุ้มค่ากับทุกอย่างที่จะต้องจ่ายอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าคุณหมอรู้จักความรักพอเพียง ก็คงจะเข้าใจความรู้สึก คนที่พร้อมจะสละตัวเองกับความรัก แม้ว่าความรักและคนรักจะจับต้องไม่ได้ก็ตาม ไออุ่นแห่งความสุขลอยอบอวลในควันบุหรี่
เมื่อรู้แบบนี้ ก็มีเรื่องขอร้อง อย่าเอาผมไปบำบัดอาการติดบุหรี่เด็ดขาด ขอร้องเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น
คงเข้าใจแล้วนะครับ
จิตแพทย์หนุ่มปิดสมุดบันทึกลง เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ คิดถึงเจ้าของสมุดบันทึกที่คนไข้ส่งให้เมื่อหลายวันก่อน แต่เพิ่งมีเวลาอ่านวันนี้เอง คนไข้รายนี้เขารับเป็นคนไข้พิเศษ ต้องเดินทางไปรักษาที่บ้าน เพราะทางสถาบันโรคจิตไม่ยอมให้คนไข้มาพ่นควันบุหรี่ รบกวนคนอื่นอย่างแน่นอน
ยังไม่ถึงวันนัด แต่อะไรบางอย่าง ทำให้คุณหมอตัดสินใจ ใช้โทรศัพท์มือถือติดต่อไปยังผู้ดูแลคนไข้รายนี้ทันที ด้วยความสังหรณ์ใจบางอย่าง คุณป้าคนหนึ่งซึ่งเป็นญาติคนไข้รับสาย พร้อมรายงานข่าวร้ายว่า ชายหนุ่มผู้อยู่กับควันบุหรี่ เสียชีวิตไปแล้ว ช่วงสายของวันนี้ ด้วยอาการหลอดเลือดในสมองแตก หมอหนุ่มรับฟังด้วยอาการใจหาย เพราะอาชีพจิตแพทย์ไม่ได้มีคนเป็นบ้าหนัก จนตายต่อหน้าเป็นประจำ เหมือนหมอทั่วไป คนไข้หนุ่มคนนั้นก็รู้สึกถูกชะตากันเป็นอย่างดี กับท่าทางเรียบร้อยพูดจารู้เรื่อง จะมีก็อาการสูบบุหรี่จัดผิดมนุษย์ แถมไม่ยอมรักษา นี่ละ ทำให้ทางญาติต้องติดต่อจิตแพทย์ แต่หลายเดือนผ่านไป ก็ไม่ได้ผลคืบหน้าอะไร
คุณป้ายังบอกอีกว่า คนไข้ตายด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
จิตแพทย์หนุ่มรู้แล้วว่า ทำไมคนไข้ถึงไม่ยอมเลิกบุหรี่ จากบันทึกประวัติคนไข้ จำได้ว่าเขาน่าจะอายุครบ 27 ปีพอดี เท่ากับอายุของโรเบิร์ต จอห์นสันตอนเสียชีวิต เรื่องราวของจอห์นสัน ก็พอได้ยินได้ฟังมาบ้าง อาถรรพ์เลข 27 ที่สตาร์ระดับโลกต้องจบชีวิตมาแล้วหลายคน
คนไข้ต้องประสาทหลอนอย่างแน่นอน สรุปผลในใจอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก ปิดเคสไปได้ ขนาดมองเห็นควันบุหรี่เป็นผู้หญิง ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ความบ้าไร้ขีดจำกัด ไร้พรมแดน ไม่ต่างจากความรักและมิตรภาพ คุณหมอนึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมา ซองบุหรี่วางบนโต๊ะ วันนี้เพิ่งสูบไปสองมวนหลังอาหาร มุมหนึ่งของซองบุหรี่เปิดอ้าเชิญชวน จากการแกะอย่างไม่ค่อยพิถีพิถัน บ่ายที่กำลังว่าง สักมวนคงดีไม่น้อย
ขณะเคาะบุหรี่ออกมาคีบไว้ในมือ เขาคิดถึงเรื่องราวในสมุดบันทึกของคนไข้
ถ้าเกิดมองเห็นควันเป็นสาวสวย จะทำอย่างไร
บ้าน่า...คุณหมอหลุดหัวเราะ ทำไมต้องคิดอะไรบ้า ๆ ด้วย แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องจริงคงบ้าพิลึก เขาอาจชวนเธอคุยเล่นคลายเครียด ถ้าหากเธอตามไปปรากฏตัวในบ้าน คงโกลาหล ภรรยาคงหาว่าเขานอกใจไปลอบนอกใจกับควันบุหรี่
ไปกันใหญ่ คุณหมอคิด ลุกขึ้นมือคีบบุหรี่เดินไปหน้าต่าง มองออกไปด้านนอก แสงแดดสว่างจ้า มีเพียงคนงานสองสามคนกำลังรดน้ำพรวนดินบริเวณสนามหญ้า โลกภายนอกทำให้ความรู้สึกกระจ่างสว่างขึ้นมาบ้าง
ได้เวลาจุดบุหรี่เสียที เห็นไหม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอหนุ่มบอกกับตัวเอง สูดควันเข้าปอดอย่างคุ้นเคย ความสุขกำลังทะลักเข้าปอด มองเห็นพวกคนงานกำลังจุดบุหรี่เช่นกัน มองจากหน้าต่างชั้นสาม มองเห็นกลุ่มควัน ลอยเหนือศีรษะพวกเขา ลอยอ้อยอิ่งอยู่นานเกินไป คุณหมอหรี่ตามอง ไม่แน่ใจว่าเห็นอะไร มันจะเป็นเงาร่างของผู้หญิง หรืออะไรก็ไม่กล้าสรุป แต่มันทำให้เขาขนลุก ระบายควันออกจากปากแบบไม่ตั้งใจ
ควันบุหรี่รวมตัวกัน นอกหน้าต่าง ต่อหน้าตาตา ร่างทะมึนของปีศาจร้าย ศีรษะมีเขางอกออกมาสองข้าง ส่วนขาคล้ายกับขาของแพะ ปีกทั้งสองข้างเหมือนปีกค้างคาว ปลายหางหยักออกมาเป็นลูกศรแหลม แสยะยิ้มด้วยยิ้มที่เป็นมิตร ที่รู้สึกว่าไม่มีความเป็นมิตรเอาเสียเลย อึดใจหนึ่งจึงสลายตัวไป จิตแพทย์หนุ่มยืนตัวแข็งทื่อ มองไกลออกไป หมอกควันกำลังปกคลุมอาคารบ้านเรือน ราวกับเป็นการปกคลุมของสิ่งชั่วร้าย เนิ่นนานจึงหลับตาลง พ่นมวนบุหรี่ออกจากปาก ลอยลงไปด้านล่าง จะลงไปบนหัวใครก็ช่างมัน หันหลังเดินหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะ บีบขยี้ด้วยอุ้งมือนิ้วมือแบบสุดแรงจนแหลกยับ ก่อนเอาไปทิ้งลงถังขยะมุมห้อง รู้สึกถึงอาการกรีดร้องอย่างคลั่งแค้นผิดหวังในความรู้สึก
จิตแพทย์หนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะ
ความรักและความสุขของเขา ไม่จำเป็นต้องมากับควันบุหรี่ ที่เพิ่งบอกลาจากตัดขาดสิ้นเยื่อขาดใยไปชั่วชีวิต
จะบ้าตายก็ให้มันรู้ไป
THE END.
Robert Johnson
Died August 16, 1938 (aged 27)
ควันนาง
จิตแพทย์หนุ่ม มองดูนาฬิกาแขวนผนังเรือนโปรด เขาตั้งชื่อมันว่า ‘แอนนา’ แถมยังใช้ปากกาสลักชื่อ ‘แอนนา’ ไว้บริเวณหน้าปัทม์นาฬิกา เขานึกไม่ออกว่าชื่อนี้มาจากไหน บางทีอาจจะมาจาก เพลงของคณะ เดอะบีเทิลส์ ก็เป็นได้
แอนนาบอกเวลาบ่ายสอง ยังมีเวลาอ่านบันทึกของคนไข้อีกหนึ่งเล่ม ยอมรับกับตัวเองว่า บันทึกของคนไข้หลายเล่ม สนุกกว่านิยายหลายเรื่อง เพราะเขาชื่นชอบอ่านนิยายที่เลือนรางหม่นมัวราว กับอยู่ในหมอกควัน ขณะฟังเพลงของจิมิ เฮนดริกซ์ ไปด้วย
สมุดบันทึกคนไข้รายนี้ เขาได้รับจากมือคนไข้ เมื่อหลายวันก่อน เพียงแต่เพิ่งนึกได้ และมีโอกาสอ่านวันนี้เอง
ผมเคยคิดจะเลิกบุหรี่ หมอบางคนเคยบอกว่า บุหรี่อุดมสมบูรณ์ไปด้วย นิโคติน ทาร์ คาร์บอนมอนอกไซด์ ไฮโดรเจนไซยาไนด์ หรือแม้กระทั่งไซนาไนด์ หรือยาเบื่อหนู ของดี ๆ เชิญชวนตายผ่อนส่งดอกเบี้ยสูง ความจริงผมเองก็ตั้งใจจะเลิกเหมือนกัน ถ้าไม่เพราะว่าควันบุหรี่ ทำให้มองเห็นเธอ
หมอเคยเห็นผู้หญิงในฝันไหมครับ หมายถึงในฝันจริง ๆ ไม่ใช่นั่งมโนภาพ ผู้หญิงในฝันมักจะวิเศษสุด ชนิดนางใดในโลกแห่งความเป็นจริง ไม่มีวันเทียบเทียม
ถ้าคุณหมอนึกภาพออก หรือสัมผัสได้ ‘เธอ’ คนนั้นของผมก็งดงามไม่น้อยกว่าอย่างแน่นอน ทว่าผมไม่ได้เจอเธอในความฝัน แต่เจอในควันบุหรี่
เล่ามาถึงตอนนี้ คิดว่า คุณหมอคงไม่แปลกใจ เพราะเป็นเรื่องของคนบ้า ที่จะจินตนาการหลุดโลกหลุดมิติไปไหนก็ได้ คงอยากรู้มากกว่า ว่าเธอเป็นยังไง
ทุกครั้งที่ผมพ่นควันบุหรี่ออกจากปากหรือจมูก ควันบุหรี่จะลอยตัวกันเป็นกลุ่มก้อน ไม่กระจายตัวออกไปง่าย ๆ รวมตัวกันเป็นภาพของผู้หญิงแสนสวยคนหนึ่ง เปล่า...ผมไม่ได้ยัดไส้ด้วยกัญชา หรือสารกล่อมประสาททั้งหลาย วันแรกเธอดูไม่ค่อยชัดเจน ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าประสาทฟั่นเฟือนไปหรือเปล่า แต่วันต่อมา เธอมีความชัดเจนแบบโฟกัสได้ที่ เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น จากที่เคยเห็นเพียงใบหน้า ก็ปรากฏทั้งตัว เธอช่างสวยสดงดงาม ไร้ที่ติ ราวกับเป็นนางฟ้า ผมเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้นาน เพราะแน่ใจ ถ้าวิ่งออกมาบอกชาวบ้าน...นี่...มาดูผู้หญิงสวยในควันบุหรี่...ใครจะมาเชื่อ แต่ก็ดีแล้วครับ
นั่นเองเป็นสาเหตุให้ผมสูบบุหรี่หนักขึ้น วันละหลายซอง ยิ่งสูบหนักเท่าไร ภาพของเธอยิ่งอ้อยอิ่งสวยงาม ลอยวนอยู่นาน บางทีเธอทำท่าเหมือนจะพูดให้ได้ยินเสียงเสียด้วยซ้ำ
เธอ ทำให้ผมมีความสุขทางใจอย่างอธิบายไม่ถูก ภาพของเธอทำให้ผมล่องลอยติดตามไปด้วย แม้ว่ามือที่ยื่นออกไปจะสัมผัสเพียงอากาศธาตุก็ตาม แต่ผมก็พอใจในสิ่งที่รับรู้ความมีตัวตนของเธอ อะไรบางอย่างบอกว่า เราทั้งสองเข้าใจกันและเข้ากันได้ อย่างไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน เพียงสบตาก็เข้าใจกัน ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้งโต้เถียง ผมมีความสุขที่สุด กับการมีคนเข้าใจ โดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากเรื่องหลายความ ‘ภาพหนึ่งภาพมีความหมายมากกว่าพันตัวอักษร’ ผมสามารถนอน นั่ง มองเธอวันละหลายชั่วโมง โดยไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ตรงกันข้ามกลับมีความรักและอารมณ์ลึกซึ้งมากขึ้นทุกที กระทั่งว่าพร้อมจะยินยอมทำทุกอย่าง ขอให้มีเธอเคียงใกล้ ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม
สุขภาพของผมแย่ลงทุกที ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นผลจากพิษภัยของบุหรี่นั่นเอง
เดือนต่อมา ความสุขใจของผมพลันอันตรธาน เมื่อเธอหายไปโดยไม่มีสาเหตุ มันทำให้แทบบ้าเลยทีเดียว ไม่ว่าจะสูบบุหรี่หนักขนาดไหน ภาพของนางในควันบุหรี่ก็ไม่ปรากฏ นี่กระมัง ที่เรียกว่า ความรักคือความทุกข์ เมื่อคิดจะรักก็จงเตรียมพร้อมสำหรับความทุกข์ ผมรู้ความหมาย แต่ยอมที่จะรัก โดยแลกกับความทุกข์ นั่นเป็นสิ่งที่ต้องยอมจ่ายอย่างเต็มใจ คุณหมออาจคิดว่าเธอเป็นเพียงควันบุหรี่ แต่สำหรับผม เธอคือชีวิต
ขาดเธอชีวิตและควันบุหรี่ก็ไร้ความหมาย แต่ผมยังเพียรพยายามต่อไป โดยหวังว่าวันหนึ่งเธอจะกลับมา ชีวิตมีหมอกควันหม่นมัวรายล้อมด้วยความเต็มใจ
คืนหนึ่งบนความเจ็บปวดสูญเสียคะนึงหา ขณะที่นอนซม ฟังเพลงแสนเศร้าจากวิทยุ ด้วยอาการของคนไข้ใจใกล้ตาย วิทยุก็เปิดเพลงของโรเบิร์ต จอห์นสัน ขึ้นมา เป็นเพลงเดลต้า บลูส์ เล่นด้วยกีตาร์โปร่งตัวเดียว บวกกับเสียงร้องอันชวนขนลุก ทำให้นึกอะไรบางอย่างได้ ราวเปลวเทียนสว่างกลางม่านหมอกควัน
บทเพลงMe and the Devil Blues ที่เพิ่งได้ฟัง ทำให้คิดอะไรขึ้นมาได้
พยุงสังขาร มองดูนาฬิกาข้างผนัง จากนั้นลุกจากเตียง ซึ่งผ่านการบ่มหมักจนได้ที่ด้วยเหงื่อไคลมาหลายวัน เดินฝ่าความมืดออกจากบ้านไป ความหวังแม้เพียงริบหรี่ก็ต้องทดลองดู
พูดถึงโรเบิร์ต จอห์นสัน ผู้กล่าวกันว่าเป็นมือกีต้าร์ผู้ขายวิญญาณให้ซาตาน คุณหมออาจรู้จักมาบ้าง ถ้าสนใจแวดวงดนตรี เขาเป็นผู้สร้างเรื่องเล่าขาน แห่งตำนานการขายวิญญาณแก่ซาตาน บริเวณสี่แยก ที่เรียกว่า Delta Crossroad ในมิสซิสซิปปี เพื่อแลกกับฝีมือขั้นเทพ มรดกแห่งความสามารถที่เขาทิ้งไว้ให้รุ่นหลังได้ศึกษา คือบทเพลงที่ได้รับการบันทึกเอาไว้ ยี่สิบเก้าเพลงมันแสนมหัศจรรย์ กับคนเข้าถึงดนตรี (คนที่เข้าไม่ถึง คงบอกว่า เพลงอะไรก็ไม่รู้ ก๊อง ๆ แก๊ง ๆ ไม่เป็นเรื่อง) เพลงจอห์นสัน ทั้งหมด ใช้เวลาบันทึกจริง ๆ เพียงห้าวัน มีบางคนบอกว่า...เสียงร้องเขาเหมือนกับเสียงบางอย่าง ที่คุณมักจะได้ยินในป่าลึก เวลาที่คุณอยู่เพียงลำพัง มันเป็นเสียงที่คุณไม่มีทางอธิบายได้ว่า เป็นเสียงที่เกิดขึ้นจากอะไร มีต้นตอมาจากไหน...
ไม่เป็นไร ถ้าคุณหมอไม่รู้จัก ไม่สำคัญอะไรมากมาย ผมเดินตรงไปยังสี่แยก ซึ่งเป็นสถานที่สะม้ายคล้ายคลึงกับบริเวณ ที่ว่ากันว่า โรเบิร์ต จอห์นสัน ทำสัญญากับซาตาน
เที่ยงคืนพอดี บรรยากาศทางสี่แยกวังเวงชวนขนลุก สายลมเย็นยะเยือกอย่างประหลาด ไม่มีผู้คนเดินผ่านไปมาให้เห็น ผมไม่ได้หวาดกลัวอะไร เพราะตั้งใจแน่วแน่ ไม่บ้าก็ตายไปข้างหนึ่ง
นั่นไง เงาดำของใครบางคน สูงใหญ่กว่าปกติ ปรากฏตัวราวกับถูกพ่นออกมาจากความมืด แยกเขี้ยวพ่นประกายเพลิงเป็นไฟพะเนียง กลิ่นกำมะถันฟุ้งไปทั่ว กลิ่นไอแห่งนรก
ร่างลึกลับยื่นมือมาข้างหน้า เป็นเชิงขอซองบุหรี่ เขารู้ว่าผมต้องการอะไร พอได้ซองบุหรี่ เคาะบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนลงบนฝ่ามือ หันมาจ้องหน้า เหมือนจะให้โอกาสเปลี่ยนใจ ส่งเสียงแหบพร่าชนิดฟังแล้วขนลุก
“อยากเจอเธอใช่ไหม...”
ผมพยักหน้าทันที ชายผิวดำแสยะยิ้ม จุดบุหรี่ด้วยไฟลุกโชนจากปลายนิ้วชี้ พ่นควันโขมงลอยเป็นกลุ่มก้อนเรืองแสง ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นยื่นซองบุหรี่กลับมาให้
“แกจะได้เจอเธอ” เขาบอกด้วยเสียงหัวเราะก้องกังวาน ก่อนกระโจนหายไปในความมืดที่บิดเป็นเกลียวเหมือนหลุมดำ แม้ว่าจะไม่ได้ตกใจกลัว เพราะเตรียมพร้อมมาแล้ว กระนั้นยังรู้สึกตัวสั่นสะท้าน ใจสั่นระริก เหงื่อไหลซึมตามซอกคอและแผ่นหลังจนชุ่มโชก เมื่อคิดว่าตัวเองเพิ่งเผชิญหน้ากับปีศาจ พวกเขามีอยู่จริง... ถ้า...ไม่ประสาทหลอน
หลังจากนั้นคุณหมอคงทายถูก ผมมองเห็นเธออีกครั้ง ชัดเจนมากเท่าที่เป็นไปได้ เริ่มได้ยินเสียงของเธอ คิดดูก็แล้วกัน ว่ามันวิเศษขนาดไหน เธอคุ้มค่ากับทุกอย่างที่จะต้องจ่ายอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าคุณหมอรู้จักความรักพอเพียง ก็คงจะเข้าใจความรู้สึก คนที่พร้อมจะสละตัวเองกับความรัก แม้ว่าความรักและคนรักจะจับต้องไม่ได้ก็ตาม ไออุ่นแห่งความสุขลอยอบอวลในควันบุหรี่
เมื่อรู้แบบนี้ ก็มีเรื่องขอร้อง อย่าเอาผมไปบำบัดอาการติดบุหรี่เด็ดขาด ขอร้องเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น
คงเข้าใจแล้วนะครับ
จิตแพทย์หนุ่มปิดสมุดบันทึกลง เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ คิดถึงเจ้าของสมุดบันทึกที่คนไข้ส่งให้เมื่อหลายวันก่อน แต่เพิ่งมีเวลาอ่านวันนี้เอง คนไข้รายนี้เขารับเป็นคนไข้พิเศษ ต้องเดินทางไปรักษาที่บ้าน เพราะทางสถาบันโรคจิตไม่ยอมให้คนไข้มาพ่นควันบุหรี่ รบกวนคนอื่นอย่างแน่นอน
ยังไม่ถึงวันนัด แต่อะไรบางอย่าง ทำให้คุณหมอตัดสินใจ ใช้โทรศัพท์มือถือติดต่อไปยังผู้ดูแลคนไข้รายนี้ทันที ด้วยความสังหรณ์ใจบางอย่าง คุณป้าคนหนึ่งซึ่งเป็นญาติคนไข้รับสาย พร้อมรายงานข่าวร้ายว่า ชายหนุ่มผู้อยู่กับควันบุหรี่ เสียชีวิตไปแล้ว ช่วงสายของวันนี้ ด้วยอาการหลอดเลือดในสมองแตก หมอหนุ่มรับฟังด้วยอาการใจหาย เพราะอาชีพจิตแพทย์ไม่ได้มีคนเป็นบ้าหนัก จนตายต่อหน้าเป็นประจำ เหมือนหมอทั่วไป คนไข้หนุ่มคนนั้นก็รู้สึกถูกชะตากันเป็นอย่างดี กับท่าทางเรียบร้อยพูดจารู้เรื่อง จะมีก็อาการสูบบุหรี่จัดผิดมนุษย์ แถมไม่ยอมรักษา นี่ละ ทำให้ทางญาติต้องติดต่อจิตแพทย์ แต่หลายเดือนผ่านไป ก็ไม่ได้ผลคืบหน้าอะไร
คุณป้ายังบอกอีกว่า คนไข้ตายด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข อย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
จิตแพทย์หนุ่มรู้แล้วว่า ทำไมคนไข้ถึงไม่ยอมเลิกบุหรี่ จากบันทึกประวัติคนไข้ จำได้ว่าเขาน่าจะอายุครบ 27 ปีพอดี เท่ากับอายุของโรเบิร์ต จอห์นสันตอนเสียชีวิต เรื่องราวของจอห์นสัน ก็พอได้ยินได้ฟังมาบ้าง อาถรรพ์เลข 27 ที่สตาร์ระดับโลกต้องจบชีวิตมาแล้วหลายคน
คนไข้ต้องประสาทหลอนอย่างแน่นอน สรุปผลในใจอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก ปิดเคสไปได้ ขนาดมองเห็นควันบุหรี่เป็นผู้หญิง ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว ความบ้าไร้ขีดจำกัด ไร้พรมแดน ไม่ต่างจากความรักและมิตรภาพ คุณหมอนึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมา ซองบุหรี่วางบนโต๊ะ วันนี้เพิ่งสูบไปสองมวนหลังอาหาร มุมหนึ่งของซองบุหรี่เปิดอ้าเชิญชวน จากการแกะอย่างไม่ค่อยพิถีพิถัน บ่ายที่กำลังว่าง สักมวนคงดีไม่น้อย
ขณะเคาะบุหรี่ออกมาคีบไว้ในมือ เขาคิดถึงเรื่องราวในสมุดบันทึกของคนไข้
ถ้าเกิดมองเห็นควันเป็นสาวสวย จะทำอย่างไร
บ้าน่า...คุณหมอหลุดหัวเราะ ทำไมต้องคิดอะไรบ้า ๆ ด้วย แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องจริงคงบ้าพิลึก เขาอาจชวนเธอคุยเล่นคลายเครียด ถ้าหากเธอตามไปปรากฏตัวในบ้าน คงโกลาหล ภรรยาคงหาว่าเขานอกใจไปลอบนอกใจกับควันบุหรี่
ไปกันใหญ่ คุณหมอคิด ลุกขึ้นมือคีบบุหรี่เดินไปหน้าต่าง มองออกไปด้านนอก แสงแดดสว่างจ้า มีเพียงคนงานสองสามคนกำลังรดน้ำพรวนดินบริเวณสนามหญ้า โลกภายนอกทำให้ความรู้สึกกระจ่างสว่างขึ้นมาบ้าง
ได้เวลาจุดบุหรี่เสียที เห็นไหม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอหนุ่มบอกกับตัวเอง สูดควันเข้าปอดอย่างคุ้นเคย ความสุขกำลังทะลักเข้าปอด มองเห็นพวกคนงานกำลังจุดบุหรี่เช่นกัน มองจากหน้าต่างชั้นสาม มองเห็นกลุ่มควัน ลอยเหนือศีรษะพวกเขา ลอยอ้อยอิ่งอยู่นานเกินไป คุณหมอหรี่ตามอง ไม่แน่ใจว่าเห็นอะไร มันจะเป็นเงาร่างของผู้หญิง หรืออะไรก็ไม่กล้าสรุป แต่มันทำให้เขาขนลุก ระบายควันออกจากปากแบบไม่ตั้งใจ
ควันบุหรี่รวมตัวกัน นอกหน้าต่าง ต่อหน้าตาตา ร่างทะมึนของปีศาจร้าย ศีรษะมีเขางอกออกมาสองข้าง ส่วนขาคล้ายกับขาของแพะ ปีกทั้งสองข้างเหมือนปีกค้างคาว ปลายหางหยักออกมาเป็นลูกศรแหลม แสยะยิ้มด้วยยิ้มที่เป็นมิตร ที่รู้สึกว่าไม่มีความเป็นมิตรเอาเสียเลย อึดใจหนึ่งจึงสลายตัวไป จิตแพทย์หนุ่มยืนตัวแข็งทื่อ มองไกลออกไป หมอกควันกำลังปกคลุมอาคารบ้านเรือน ราวกับเป็นการปกคลุมของสิ่งชั่วร้าย เนิ่นนานจึงหลับตาลง พ่นมวนบุหรี่ออกจากปาก ลอยลงไปด้านล่าง จะลงไปบนหัวใครก็ช่างมัน หันหลังเดินหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะ บีบขยี้ด้วยอุ้งมือนิ้วมือแบบสุดแรงจนแหลกยับ ก่อนเอาไปทิ้งลงถังขยะมุมห้อง รู้สึกถึงอาการกรีดร้องอย่างคลั่งแค้นผิดหวังในความรู้สึก
จิตแพทย์หนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะ
ความรักและความสุขของเขา ไม่จำเป็นต้องมากับควันบุหรี่ ที่เพิ่งบอกลาจากตัดขาดสิ้นเยื่อขาดใยไปชั่วชีวิต
จะบ้าตายก็ให้มันรู้ไป
THE END.
Robert Johnson
Died August 16, 1938 (aged 27)