มาต่อกันค่ะ ... ห่างหายไปหลายวัน ความเดิมจากตอนที่เเล้ว รถไฟ Chengdu to Lhasa ค่ะ  ออกจากเฉิงตู 21.30 น. วันที่ 9 มิ.ย. ถึง ลาซา วันที่ 11 ค่ะ  9 น. จ้า กี่ชม. ไปนับกันเอาเองนะคะ ที่รู้ว่านานนานมาก ๆๆ  รถไฟไปลาซาเราต้องไปเปลี่ยนรถไฟที่เมือง Xining ค่ะ 

เดินทางกันตั้งเเต่ สามทุ่มครึ่งถึง 7 โมงเช้าค่ะ เปลี่ยนขบวนรถไฟกัน  มีพักรถไฟระหว่างทางด้วยนะคะ ให้เราออกมายืดเดินยืดเส้นยืดสาย ไอ่เราก็ไม่กล้าลงกลัวว่าจะขึ้นมาเเล้วไม่ให้เราขึ้นจะทำยังไง (โหมดนอยด์) ส่วนใหญ่ก็เป็นกรุ้ปทัวร์คนจีนนั่นล่ะค่ะ ลงรถมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันใหญ่


ตื่นเช้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถไฟค่ะ ต้องเดินทางต่ออีก มากกว่า 1 วัน ยาวไปยาวไปค่ะ เนตที่ซื้อมาแบบ travel sim ก็ ไม่มีคลื่นเป็นส่วนใหญ่ค่ะ ไม่ได้แบกหนังสือมาอ่าน มีเพลงฟังบ้างวน ๆ เวลารถไฟเทียบสถานีก็จะมีโอกาสมีคลื่นมือถือบ้างนะคะ (พื้นที่ในเใืองไม่ต้องห่วงจ้า คลื่นเเรง)




มื้อเช้าเเรกบนรถไฟ แนะนำให้ซื้อตุนไว้เลยนะ เพราะอาหารที่เค้าเอามาขายบนรถไฟนั้นเเพงค่ะ กล่องละ 100-200 บาท บะหมี่ประหยัดกว่ามากค่ะ เเล้วบะหมี่ที่นี่กล่องใหญ่มากกกก กินทีอื่มไปนาน ....อ้อ ห้องอาหารเค้าก็มีนะ เดินต่อไปตามเเต่ละตู้ค่ะ จะอยู่ระหว่างตู้ VIP soft sleeper กับ hard sleeper กับข้าวมีสั่งได้นะ แต่แพง 250 บาทต่อมื้อ และสำคัญ กาแฟไม่มีค่ะ ไม่มี............ช้อค เบา ๆ เพราะติดการแฟหนักมาก เเละไม่ได้เอาไปด้วย เน้นหลับค่ะ จะได้ผ่านไป เเละผ่านไป ปล. ต้องนอนมาก ๆ นะคะ เดี๋ยวจะทนกับสภาวะเเรงดันอากาศสูงไม่ไหวเวลาไปถึง

เค้ามีเก้าอี้พับให้เรานั่งเหม่อลอยทำมิวสิคได้นะคะ ฮ่า ๆๆ เหมาะสำหรับคนอยากพักใจ นั่งมองไปค่ะ เช้ายันดึก 


จอดยืดเส้นยืดสายกลางทางกันค่ะ 

ทหารจีนล่ะ  น่าจะพลัดเวรกัน


ระหว่างทางจะผ่าน lake เป็นระยะๆ ค่ะ พยายามถ่ายได้เท่านี้ น้ำเป็นสีฟ้าแบบ เทอคว๊อยซ์เลย 

นี่ล่ะค่ะ มุมนั่งเหม่อ


พอมาถึง Xining ปุ้บ รถไฟฟก็จอดค่ะ ให้เราาเปลี่ยนขบวน ก็ศึกษามาขนาดที่ว่า เปลี่ยนขบวนต้องออกมาเดินลงไปตามทางนั่น ๆ นี่ ๆ แต่ปรากฏว่าไม่เลยค่ะ เพื่อนใหม่คนจีนบอกว่า เราต้องเปลี่ยนขบวนเเล้วนะ พอดีของไม่ได้รื้ออกมามากค่ะ เอาเป็นว่า ผ้าขนหนูเช็ดหน้าผืนเดียว ไม่มีคำว่าอาบน้ำค่ะ บนรถไฟ ฮ่า ๆ เช็ดเเห้งกันไปค่ะ เเค่เก็บสัมภาระก็ออกมาเพื่อเปลี่ยนขบวนจากซ้ายไปขวาเเค่นี้เอง เจ้าหน้าที่ยืนตามประตูละคน ๆๆ เหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้สแกนกระเป๋าเเต่ตรวจ permit visa โดยเฉพาะนั่งท่องเที่ยว อย่าง จขกท.เป็นต้น มาคนเดียวไงคะ เน้นหนัก ผญ.เฝ้าประตูเห็น passport ต่างชาติปุ้บ นายสถานีผู้ชายเข้ามา ดู ส่ายหน้า เรานี่หันไปหาเพื่อนคนจีน ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่นะ ชั้นมาถึงนี่เเล้ว อย่าน๊าาาา....สักพัก นายสถานีโทรศัพท์ เชคตัวเลขที่เขียนบน permit visa ว่าทำไมวันที่ออกเดือน พ.ค. ละยูมาทำไมเดือน มิ.ย. เราก็อ้าวววว ชิหายละ ก็ขอก่อนล่วงหน้า 1 เดือน ก็ถูกละไง ประมาณ 10 นาทีแห่งความนอยด์ ก็ผ่านพ้นไปค่ะ เค้าปล่อยขึ้นรถไฟมาด้วยความที่ตัวนายสถานีก็ขัดใจกับตัวเลขของวันที่ออกวีซ่าเเละวันที่มาไม่ตรงกัน โชคดีมีเพื่อนคนจีนช่วยพูดให้ ไม่อย่างนั้น ร้องไห้แน่ .....
 
ขบวนใหม่ค่ะ สภาพเเละกาตกแต่งเริ่มได้เห็นกลิ่นไอของทิเบตมาเเล้วค่ะ  อ้อ ขบวนนี้ปรับเเรงดันอากาศนะคะ ถามว่า จขกท. เริ่มมีอาการ attitude syndrome  หรือยัง มาถึงเมืองนี้เริ่มมีเเล้วค่ะ ครึ่งทางระหว่าง เฉิงตูกับ ลาซาก็ระดับความสูงขึ้นมาอีกค่ะ มีอาการชาปลายริมฝีปาก , ชามือเเละเท้าค่ะ ก็นอนให่มากที่สุด กินยา diamox เเละทำใจให้สบายค่ะ เพราะว่ามันเป็นอาการที่เจอได้ทั่วไป (ถาม train hostage แล้ว)

นี้ไงคะ ไลน์ ออกซิเจนในตำนาน...ไม่ได้ใช้ค่ะ  แต่อาจุมม่าห้องข้าง ๆ ระหว่างทางร้องเพลงเต้นรำกับเพือนตรงโถงทางเดิน เช้ามาอีกวันเรียบร้อบค่ะ นอนติดเตียง ใส่ หน้ากากออกซิเจนค่ะ 


train hostage  ค่ะ แต่ชุดนี้ เป้ะ เช้าสายบ่ายดึก 

ฝูงจามรีค่ะ ที่นี่เค้ากินเนื้อกินนมจากตัวจามรีกันนะ 

ฟาร์มเค้าค่ะ ชอบจริง ๆ ธงสี ๆ นี้

เริ่มเย็นเเล้วค่ะ เราจะเห็นเเสงสีทอง พาดผ่าน เเนวเขาสวยจริง ๆ ค่ะ แต่ก็รู้สึกเหมือนกับลังอยู่นอกโลกยังไงอยู่ 

เเสงสุดท้ายของวันใกล้เข้ามาเเล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะถึงเเล้วเมืองที่เราฝันหามาตลอด ตื่นเต้นมาก


นอกจากบะหมี่เเล้ว  โยเกิรตผสมเม็ดลูกเดือยนี่ล่ะค่ะ อร่อยมากกกกกก ขอบอก อิ่มด้วย 

เเสงสุดท้ายเริ่มมาเเล้วค่ะ ถ่ายไว้เป็นที่ระลึก เพราะว่าไม่รู้จะได้มาอีกไหม ดินแดนแห่งนี้ มองเเลเก็บภาพจำเข้าสู้เซลล์สมองค่ะ เป็นเมมโมรี่ขนาดใหญ่กว่าแฮนดี้ไดฟ์ที่ว่าความจุมาก ๆ ซะอีก  

ยิ่งสูงก็เริ่มชามากขึ้นค่ะ นอน ๆๆ จะได้ไม่นอยด์  หายใจฝืด ๆ บ้างบางครั้ง เน้นนอนราบกับพื้นค่ะ จะได้ไม่เวียนหัว คลื่นไส้ เห็นเเล้วววววหิมะ โอยตื่นเต้นมาก  ....


ทำกิจธุระส่วนตัวเเละเข้านอนค่ะ การเดินทางที่เเสนยาวนาน พุ่งนี้ลืมตาตื่นมา เราจะถึง ทิเบตเเล้วนะ....^^
ติดตามต่อไปจ้า