ซึมเศร้ากับความรัก....

สวัสดีค่ะ หนูเป็นโรคนี้มาปีกว่าแล้วค่ะ ตอนนี้รักษากับคุณหมออยู่ แต่หนูก็คิดว่ายังไม่ดีขึ้น
จนวันนึงค่ะ หนูเจอพี่คนนึง อายุมากกว่าหนูรอบนึงเลย เค้าเข้ามาในวันที่หนูอ่อนแอมากๆ เข้ามาปลอบ เข้ามากอด แล้วหนูก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆค่ะ จนตอนนี้ก็3เดือนแล้ว เค้ารู้จักหนูตั้งแต่หนูเด็กๆค่ะ เค้าเป็นคนรู้จักของพ่อ เค้าเลยรู้จักหนูไปด้วย แต่ตอนนั้นหนูไม่รู้จักเค้านะคะ ขอเล่าถึงอาการของหนูก่อนที่จะเจอเค้าก่อนนะคะ หนูเป็นซึมเศร้า มีอาการเก็บตัว ไม่คุยกับใครเลย ร้องไห้ทุกคืน เคยกินยาเกินขนาดแอดมิท3ครั้ง เกือบได้ไปสวนปรุงแล้วค่ะ แล้วก็ชอบทำร้ายตัวเอง อาการเหมือนคนเป็นโรคนี้ทุกอย่างเลยค่ะ แต่พอหนูได้เจอเค้า มันทำให้หนูรู้สึกว่า หนูยังไม่อยากตาย หนูอยากตื่นมาคุยกับเค้า หนูเริ่มออกไปทำกิจกรรมก็เพราะเค้า เค้าเป็นคนชวนหนูไป หนูเริ่มยิ้มได้ก็เพราะเค้า หนูรู้สึกดีทุกครั้งที่เจอเค้า แบบนี้มันเรียกว่าความรักหรือป่าวคะ หนูรู้นะคะว่ายังเด็ก แต่หนูมีความเชื่อว่า ถ้าหนูมีความรัก อย่างน้อย มันก็อาจจะเป็นตัวรั้งหนู ไม่ให้หนูคิดสั้นอีก แต่ตอนนี้ เค้าไปทำงานที่อื่น แต่เราก้ยังคุยกันทุกวันนะคะ แต่หนูก็คิดถึง หนูกลัวการอกหักมากๆ เพราะกลัวว่าถ้าอกหักแล้วโรคมันจะหนักกว่าเดิม หนูควรทำยังไงดีคะ หนูรู้ว่าเค้าคิดกับหนูแค่พี่น้องแน่ๆ แต่หนูดันชอบเค้าไปแล้ว เค้าเป็นคนที่ทำให้หนูดีขึ้น เค้าเป็นกำลังใจของหนูเลยค่ะ หนูควรทำยังไงกับตัวเองดี สาเหตุของโรค อันนี้หนูไม่อยากโทษใครค่ะ มันคงเป็นเพราะตัวหนูเอง ที่ดีไม่พอ