เรื่องคือแบบนี้คะ เมื่อก่อนกินอยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยา (แต่ยังไม่ได้แต่งงานคะ) แต่เมื่อต้นปีเราเปลี่ยนงานใหม่ ย้ายกลับมาอยู่บ้านตัวเอง โดยส่วนตัวนิสัยของผู้หญิงก็คือขี้อ้อน งอแง บลาๆๆๆ แล้วลองคิดตาม จากเคยอยู่ด้วยกันทุกวันห่างกันเฉพาะเวลาไปทำงาน แล้ววันนึงต่องห่างกันแบบอยู่คนละที่ต่างคนต่างอยู่ ตามระเบียบจ้า ฝ่ายเราก็งอแงร้องไห้หนักมาก ไม่อยากกลับไปอยู่บ้าน ตัดภาพไปฝ่ายเขาคะ เงียบกริบ อารมณ์แบบ....แล้วยังไงอะ เฉยมากก นิ่งมากกก คือเดี๋ยวนะ เราจะไม่อยู่แล้วนะเว้ย จะต้องห่างกันแล้ว ไม่อาลัยอาวรหน่อยหรอ มีความรู้สึกป่ะเนี้ย จนมันมีความคิดแว๊บเข้ามาในหัวมุมนึงว่า "หรือที่ผ่านมาเราเองที่เป็นฝ่ายยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตเขา" จากเราเคยงอแงหาเขา เคยบ่นคิดถึง ในมุมของเราคือเจอกันนิดนึงก็มีค่าที่สุดแล้ว ชวนไปกินข้าว ชวนไปเที่ยว แล้วอีกฝ่ายเขานิ่งใส่ เขาเฉย เขาไม่เคยแสดงออกว่าต้องการเราเลย เขาทำให้เราเห็นว่าไม่มีเราเขาอยู่ได้ วันนี้...เราเลยอยากถอยออกมาคะ พยายามบอกตัวเองว่า เขาแสดงออกไม่เก่งหรือป่าว? #หลอกตัวเองไปอีก หรือความต้องการของเรามันมากเกินไปเลยทำให้เรามองเขาในมุมที่ไม่แสดงอะไรให้เราเห็นเลย อาการแบบนี้คือผู้ชายแบบไหนคะ บากทีพยายามฝ่ายเดียวมันก็เหนื่อย
สรุปผู้ชายนิสัยแบบไหนกันแน่