ประสบการณ์แปลกๆในอดีตที่หวนคิดถึงก็ยังคงความสงสัย

สวัสดีครับ ปกติจะเน้นไปทางวงการไอดอล แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรอัพเดทเท่าไหร่ เลยจะมาเขียนเรื่องแปลกๆ ที่เคยเจอเมื่อ 2 ปีที่แล้วให้ได้อ่านกันเพื่อความบันเทิง เรื่องนี้อาจจะไม่ได้เห็น เป็นตัวเป็นตน หรือเห็นกันจะจะ อาจจะเป็นแค่ความรู้สึกของตัวผมเอง แต่ผมก็ยืนยันนะว่า มีสติครบ ก่อนเริ่มก็ขออภัยไว้ก่อนเลย มันอาจจะไม่ได้ลี้ลับหรือสยองขวัญจ๋าาเลย แต่ก็ทำให้ผมขยาดและไม่ได้ขึ้นไปนอนบนชั้นสองได้ระยะหนึ่งเลย เริ่มกันเลยแล้วกัน ...

         อย่างที่บอก เรื่องนี้เป็นเรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้ว สมัยที่ผมยังทำงานอยู่ในตัวจังหวัด ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องลี้ลับหรือพวกความเชื่อโบราณ แต่ก็ไม่ได้ลบหลู่อะไร (ไม่เชื่อ แต่ก็ชอบเจอเหตุการณ์แปลกๆ ถึงจะไม่เคยเจอแบบจังๆ แต่ก็มาในรูปแบบของเสียงและกลิ่น จึงทำให้ผมไม่ได้ปักใจเชื่อ 100 เปอร์เซน) ที่ทำงานของผมจะอยู่ไม่ไกลจากที่พัก เวลาไปทำงานและกลับจากทำงาน ผมสามารถเดินทางด้วยวิธีการเดินได้ ใช้เวลาจากที่บ้านถึงที่ทำงานประมาน 15 นาที ซึ่งทางผ่านระหว่างบ้านผมและกับที่ทำงาน ผมต้องเดินผ่านวัดๆ หนึ่งทุกวัน ... มาทางฝั่งคุณแม่ผม แม่จะเป็นสายบ้าดูดวง พูดง่ายๆคือบ้าดูดวงโคตรๆเชื่อหมดทุกอย่าง บน บาน สาน กล่าว เอาหมด ตั้งแต่ผมสอบ หรือผมมีแฟน หรือแม้กระทั้งสมัครงาน แม่จะชอบเอา วันเดือนปีเกิดของผมไปให้ หมอดู ดูให้เสมอ ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะตรงหรอก 555+ เข้าเรื่องเลย วันนั้นแม่ทักผมมาว่าไปดูดวงมา เขาบอกว่าผมดวงตกนะ ให้พยายามหลีกเลี้ยงหรือเข้าไกล้สถานที่ๆ มีคนตาย เช่น โรงพยาบาล หรือ วัด เพราะช่วงที่เราดวงตก พวกผี สัมภเวสี ลมเพลมพัด จะเข้ามาหาเราได้ง่าย เล่าเป็นตุเป็นตะเลย (ผมก็บอก ผมไม่เชื่อหรอก หมอดูกับหมอเดามันคู่กันนั่นแหละ) วันนั้นผมก็กลับจากที่ทำงานปกติ เป็นช่วงหน้าหนาว ต่างจังหวัดจะรู้ๆกันอยู่แล้วว่า มืดเร็วมากช่วงหน้าหนาว ประมาน 17.30 น. มืดแล้ว ผมก็เดินผ่านวัดปกติเพราะเป็นทางผ่าน แต่วันนี้ไม่เหมือนปกติ เพราะเราได้ฟังเรื่องที่แม่เล่าเป่าหูมาให้ฟัง ก็เลยระแวงเล็กน้อย เดินไป มองวัดไปด้วย ระยะของวัดที่ต้องเดินผ่าน เกือบ 100 เมตร เดินไปคิดถึงเรื่องที่แม่พูดไป จนผ่านไปได้ และกลับมาถึงบ้าน ... อธิบายเพิ่มเติม ที่บ้านผมจะมีสมาชิกอยู่ด้วยกัน 3 คน คือ คุณตา คุณยาย และ ตัวผมเอง ห้องนอนของทั้งสองคนอยู่ด้านล่างของบ้าน ส่วนห้องนอนของผมจะอยู่ที่ชั้น 2 ซึ่งผมนอนคนเดียว วันนี้คุณยายแกซื้อพัดลมมาจาก ห้างๆหนึ่ง จะนำไปถวายวัดในวันพระ แต่ซื้อมาเป็นแบบแยกชิ้นส่วนจึงใช้ให้ผม นำไปประกอบให้ ผมก็บอกแกว่า เดี๋ยวผมเอาไปประกอบบนห้องนอนนะ พวกเครื่องมือ อยู่บนห้อง ประกอบเสร็จเดียวจะยกลงมาให้ ... 

          *** เรื่องแปลกเรื่องที่หนึ่ง *** ผมได้นำพัดลมมาประกอบ อยู่ในห้องสักพัก มีเสียงเรียกชื่อผมมาหนึ่งครั้ง "บิลลลล !@#!@%#^#$@#%@#%" เรียกชื่อและพูดอะไรต่อท้ายไม่รู้ฟังไม่ออก อาจจะเป็นเพราะผมเปิดเพลงไปด้วย จึงฟังไม่ชัด เป็นเสียงผู้หญิง สูงอายุหน่อย เรียกครั้งแรกผมไม่ได้ตอบ มีเรียกมาอีกครั้งที่สองเหมือนเดิม ครั้งนี้ผมปิดเพลง และตอบกลับไปว่า "ครับ" ตอนนี้คิดแล้วว่า ยายมาเรียก มาตามเอาพัดลมหรือเปล่า แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมจึงเดินมาเปิดประตูห้องแล้วชะโงกหน้าออกมาดู ปรากฏว่าไม่มีใคร ก็เลยคิดว่า แกคงจะเดินลงไปแล้ว จึงเข้ามาประกอบพัดลมต่อ ประกอบจนเสร็จจึงยกพัดลม ลงไปส่งคุณยาย และถามคุณยายว่า เมื่อกี้เห็นขึ้นไปเรียกมีอะไรหรือเปล่า คุณยายตอบกลับมาว่า ไม่ได้ขึ้นไปเรียกนะ ก็อยู่ในครัวตลอด ... อืมม ตอนนี้เริ่มคิดแล้ว ว่าไม่ใช่ละ ถ้าไม่ใช่ยายแล้วใครกัน หูฝาดไปเองหรือยังไง ถ้าหูฝาดไม่น่าจะได้ยินซ้ำสองครั้ง ... จบเรื่องแรกไปแล้ว โดยที่ไม่สามารถหาคำตอบได้

          *** เรื่องแปลกเรื่องที่สอง *** ต่อเนื่องจากเหตุการณ์ข้างบน ปกติผมจะเป็นสายเล่นเกมอยู่แล้ว จะเข้านอนทีนึงก็ หลังเที่ยงคืนแต่วันนั้น ผมมีอาการแปลกๆ อธิบายไม่ถูก แบบจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เวียนหัว เลยว่าจะพักสายตาสักหน่อยแล้วค่อยตื่นมาเล่นเกม จึงปิดแค่ไฟห้อง แต่เปิด Computer ไว้ ห้องก็จะสว่างจากแสงหน้าจอ Computer ผมจึงเดินมานอนที่เตียง ก่อนจะนอน ผมดูนาฬิกาเวลาตอนนั้นประมาน 23.30 น. ช่วงที่จะนอนก็ได้นำผ้าห่มมาคลุมโปงและนอนขดตัวเนื่องจากแอร์ที่เปิดเย็น และแสบตาจากแสงหน้าจอ Computer พยายามหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ อารมณ์กึ่งหลับกึ่งตื่น ผมได้ยินเสียงประตูห้องนอนของผมเปิด (ประตูห้องนอนผมเป็นประตูกระจกหนึ่งบานเลื่อน เวลาเปิดจะมีเสียงเลื่อนฝืดๆ) และสักพักก็เป็นเสียงประตูห้องนอนปิด ตอนนั้นคิดในใจว่าตายแล้ว ลืมล๊อคประตูหรือเปล่า คุณยายขึ้นมาส่องหรือเปล่า เพราะปกติผมจะชอบโดนคุณยายขึ้นมาดุบ่อยๆ เพราะเล่นเกมเสียงดังดึกๆดื่นๆ 555+ สภาพผมตอนนั้นคือนอนคลุมโปงขดตัวอยู่ ในใจคิดว่าแกต้องมาปลุกและดุผมว่า ทำไมนอนไม่ปิด Computer ตอนนั้นกลัวโดนดุไง เลยนอนนิ่งๆไว้ก่อน ได้ยินเสียงเดิน มาทางปลายเตียง (อ๋อลืมบอกไป ชั้นสองของบ้านผมเป็นพื้นไม้ทั้งหมดนะครับ เวลาเดินจะมีเสียงไม้ดังเอี๊ยดๆ) เสียงเดินทางปลายเตียงมาหยุดที่ มุมปลายเตียงขวา แล้วเหมือน ว่าสิ่งๆนี้ นั่งลงบนเตียง เพราะรู้สึกได้ว่าเตียงยุบลง ตอนนี้ในหัวคิดว่าไม่น่าจะใช่ยายแน่ๆแล้ว ถ้าเป็นยายแกต้องปลุกเราแล้ว หรือว่าเป็นโจรว้า ความรู้สึกที่ว่าเตียงยุบก็ยังอยู่ จากที่เรานอนขด และอยากรู้อยากเห็น จึงได้ทำการ ค่อยๆยืดขาของเาข้างหนึ่งไปที่ปลายเตียง ปรากฏว่า ฝ่าเท้าของผมก็ไปสัมผัสกับอะไรบางอย่าง เหมือนเราเหยียบไปที่พื้นเรียบๆ ถ้าให้เดาน่าจะเป็นบริเวณแผ่นหลัง ซึ่งท่าคิดตามท่าทางตามที่สิ่งนั้นกำลังกระทำอยู่ คือ สิ่งนั้น นอนขดอยู่ที่ปลายเตียงของผม ผมสัมผัสไปเบาๆ (ที่เหยียดไปแตะ คือมีผ้าห่มของผมอยู่นะครับ ไม่ได้เอาเนื้อสัมผัสเนื้อ) ก็ตกใจค่อยๆชักเท้ากลับมานอนขดท่าเดิม สุดท้ายก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ จนเช้าสะดุ้งตื่นเพราะแสงแดด จึงลุกขึ้นมา คิดถึงเรื่องเมื่อคืน มองไปที่ Computer ว่ามีอะไรหายไหม และที่สงสัยที่สุดคือ เราได้ล๊อคประตูหรือเปล่า เดินไปดูที่ประตูเลื่อน !! คุณพระ ประตูล๊อค ซึ่งล๊อคจากทั้งตัวประตูและลงกลอนไว้ด้วย เห็นแบบนั้นผมลงไปด้านล่างบ้านทันที เดินไปหาคุณยายก่อนเลยว่าเมื่อคืน ได้ขึ้นไปที่ห้องนอนผมหรือเปล่า ... คุณยายตอบกลับมาว่า ไม่ได้ขึ้นไป ... แล้วสรุปร่างที่นอนขดอยู่ที่ปลายเตียงของผม คืออะไร ผมก็ไม่สามารถพิสูจได้ บอกเลยว่าไม่กล้าพอที่จะเปิดผ้าห่มออกมาดูด้วยซ้ำ ถ้าวันนั้นเปิดผ้าห่มออกมาดู หรือสิ่งๆนั้นมุดผ้าห่มส่วนขึ้นมา จ๊ะเอ๋ ผมคงไม่น่าจะมานั่งพิมพ์อะไรอยู่ตรงนี้ ก็เป็นได้ ...