โดนเฉยชาใส่ ทั้งๆที่เมื่อก่อนดูแลดีมาก

คือเราเป็นผู้ชายอละมีแฟนเป็นผู้ชายเป็นแบบคู่เกย์นะไม่ออกสาว ไม่ใช่ความรักแบบสาวประเภทสองกับผู้ชาย แฟนเรามันเป็นผู้ชายที่น่ารักๆจิ้มลิ้ม ตัวขาวตัวเล็ก ปากแดง พูดกลาง น่ารักเป็นที่ชอบของชะนีและเก้งหลายๆคนในรร. พรุ่งนี้จะปัจฉิมรร.เราแล้ว. วันนี้มีชะนีหลายๆคนมาเวียนแฟนเรา บ้างเอากรอบรูปมาให้บ้างเอานู่นเอานี่มาให้เพราะพรุ่งนี้มันไม่อยู่ ไปสอบเข้ารร.ใหม่ ซึ่งมันนำของปัจฉิมมาแล้วแจกทุกคนซึ่งเรานั่งอยู่ในวงด้วย(ในวงนั่งอยู่ประมาณ10คน) มันแจกของที่ระลึกทุกคนยกเว้นเรา และของก็หมดพอดี มันก็ไม่พูดอะไร เราสังเกตระยะหลังนี้มันเริ่มไม่เหมือนเดิมเสมอต้นเสมอปลาย เราเคยพูดกับมันหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีผลอะไรเกิดขึ้น เรารู้สึกว่าเขาน่าจะอึดอัดที่อยู่กับเรา เราไม่เคยเที่ยวเตร็ดเตร่กับเขาสักครั้งยิ่งตินกลางคืนอย่าได้หวัง แม่ไม่ปล่อย และทักแชทไปไม่ค่อยอ่าน เรากลัวว่ามันคงต้องจบลงแล้ว ตอนแรกๆมันมาเรารู้สึกเกลียดมันมากๆ เพราะมันค่อนข้างติ๊งต๊อง บ้าๆบอๆ แต่หลังๆนี้พอเราได้อยู่กับมันเรื่อยๆจนตกหลุมรักมันโดยไม่รู้ตัว ซึ่งเราจะแยกย้ายกันแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโต ได้แค่หวังว่าสักวันจะได้เจอกันอีกในสถานะใดก็ตามแต่  ยังไงก็ดีใจนะที่ได้พบได้เจอได้รู้จัก อย่างน้อยเราก็เคยเป็นคนที่เธอเคยพูดว่ารัก เราไม่รู้หรอกว่าเธอโกหกเรากรือเปล่าแต่เราก็รักเธอไม่เคยเผื่อใจเลย มันเป็นแฟนผู้ชายคนแรกด้วยเราไม่เคยคบกับผู้ชายคบหญิงมาตลอด มันก็เหมือนกัน เรากำลังคิดว่าถ้าไปไม่รอดหรือมันฝืนควรพอดีมั้ย เพราะเขาไม่เคยนึกถึงเราเลย เวลามีเรื่องอะไรนึกถึงเราคนสุดท้ายเสมอ เรากลายเป็นตัวเลือก ซึ่งโมเมนต์นี้เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นักการเป็นตัวเลือกของใคร