แม่ไม่เคยเห็นว่าเป็นเราเป็นลูก

คือเราเป็นลูกคนเดียว(เราเป็นผญ)พ่อเราทิ้งเราไปตั้งแต่เราอายุ3ขวบหลังจากที่พ่อทิ้งไปแม่ก็ดุด่าเราตลอดแม่เคยบอกว่า"เราไม่น่าเกิดมาเลยเกิดมาก็ไร้ประโยชน์วันๆนึงไม่ทำอะไร"ทั้งๆที่เราทำทุกอย่างไม่ได้พักตลอดทั้งวันเวลาเรามาบอกครอบครัวว่าเราสอบวิชานั้นนี้ได้คะแนนเต็มนะแต่แม่ก็จะบอกเราทุกครั้งว่าแค่นี้ใครๆเขาก็ทำได้ไม่ต้องมาอวดหรอกแม่เราจะซื้อของให้ลูกคนอื่นหรือชมลูกคนอื่นบ่อยมากแต่กับเราแม่เราจะไม่ซื้ออะไรให้เลยของเราส่วนมากน้าเราจะเป็นคนซื้อให้ทั้งนั้นแม่เคยถามเราว่าจบม.6จะไปเรียนต่อคณะอะไรเราก็บอกไปว่ายังไม่แน่ใจเลยขอดูๆก่อนแล้วอยู่ๆแม่เราก็โมโหแล้วบอกว่า ..ึงทำไม่เป็นเด็กแบบนี้ถ้าคิดได้แค่นี้จบม.6ก็ออกมาทำงานไม่ต้องเรียนต่อไม่มีอนาคตหรอกคนแบบนี้ พอตอนเย็นยายเรามาพูดถึงพี่(ญาติ)เราว่าจะเรียนต่อนั่นนี่แม่เราก็บอกไปว่า มันยังมีจุดหมายในชีวิตไม่เหมือน..ีนี่ไม่มีอนาคต พอเรามีแฟนเขาเป็นคนเดียวที่เรารู้สึกสบายใจที่สุดเวลาได้อยู่ด้วยแต่แม่เราก็ถามทุกวันว่าเมื่อไรจะเลิกกัน คือเราสงสัยว่าแม่เค้าเกลียดเราหรอหรือยังไงทำไมเขาเหมือนไม่เคยเห็นว่าเราเป็นลูกเขาเลย