ผู้หญิงตัวโตๆ แต่ใจเล็กๆคนนึ่ง

จะเริ่มตรงไหนดี55555.  เครียดจนบอกไม่ถูกแล้วจริงๆ. 555555
คือแบบนี้ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่มาเรียนอยู่กรุงเทพ  ช่วงแรกทางบ้านก็ส่งเงินมาบ้าง เราก็รับจ้อบโน้นนี้นั้นบ้าง แต่ช่วงหลังๆทางบ้านส่งไม่ไหว  เราเลยเลือกที่จะหางานประจำ ทำไปเรียนไป แล้วเราก็ได้งานทำ เราทำไปเรียนไป จนพี่ชายเราโทมาขอเงิน เราก็โอนให้ พอเดือนต่อไปก็โทมาขออีกจนเรารู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะ เราเลยปรึกษาพ่อว่าจะเอายังไงกับพี่ชาย สุดท้ายบทสรุปที่ได้ก็คือ เราไม่ต้องให้เงินพี่ชายแล้วแต่เราต้องใช่หนี้ให้มันแทน คือแบบรู้สึกเครียดกว่าเดิม ( ไม่ใช่ว่าใช้หนี้ให้พี่ชายคนเดียวน่ะ เรากับพี่หานกันคนล่ะครึ่ง ) เราก็โอเครจ่ายก็จ่าย แล้วเหมือนบ้างเดือนเงินที่เราใช้จ่ายมันไม่พอ เราก็ต้องพึ่งแม่อีก เราพึ่งแม่เราแบบนี้ได้ 2 เดือน แม่เราป่วย ทำงานไม่ได้ เลยไม่มีเงินให้เรายืม เราเลยจำเป็นที่ต้องประหยัดขึ้น แล้วก็ต้องส่งตังค์ให้แม่จ่าย ส่งตังค์ให้แม่ผ่อนรถ ทุกวันนี้ นี่แบบไม่สบายแค่ไหนก็ต้องไปทำงานอ่ะ เพื่อแม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย
:  เอาตรงๆ นี้เครียดน่ะ แต่ไม่รู้จะพูดมันออก มายังไง ทำได้แค่จอกทุกคนว่าโอเคร