ความสัมพันธ์แบบเห็นแก่ตัวของเรา 😭

นี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะผิดถูกยังไงขออภัยน้อมรับทุกความคิดเห็นมีคนเข้าใจเราซักคนก็ยังดี😢
เรามีผู้ชายในชีวิตอยู่สองคนค่ะคนนึงเค้าอายุมากกว่าเราสิบกว่าปีเราคุยกันมา8ปีเราไม่อยู่ในเชิงสถานะแฟนเรียกว่าคอยปรึกษาให้กำลังใจช่วยเหลือกันมากกว่า เค้ามีอายุเป็นผู้ใหญ่อยู่ใกล้แล้วอบอุ่นเราสามารถมีมุมอ่อนแอกับเค้าได้ร้องไห้ได้ระบายได้ทุกเรื่องจนเป็นความสัมพันธ์ที่ขาดไม่ได้ แต่ด้วยสถานะที่ไม่ได้ชัดเจนค่ะ บวกกับอยู่คนละที่เค้าก็ทำงานเราก็ทำงาน จนเรามีสามีค่ะเรากับสามีอยู่กันมาเข้าปีที่5ใช่ค่ะสามีเรามาทีหลังเค้าอายุมากกว่าเราสองปีเค้าเป็นผู้ชายใจเย็นค่ะเป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่ชวนเราทะเลาะเรื่องอะไรก็แล้วแต่เค้าขยันทำงานค่ะที่บ้านเราชอบเค้ามากแต่เค้าไม่มีความเป็นผู้นำเราต้องคอยบอกเค้าแทบทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องหาที่จอดรถเค้าก็ต้องถามเราว่าจอดตรงไหน😔อยู่กับสามีเราไม่สามารถมีมุมอ่อนแอได้เลยค่ะเรารู้สึกว่าเราไม่เคยสำผัสคำว่าผู้นำจากสามีเราแม้แต่ร้องไห้ก็ไม่ได้เรากับสามีไม่ทะเลาะกันบ่อยใช้ชีวิตแบบชิลๆจนมันชิลเกินและเราเองก็เหนื่อยมากที่ต้องเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำๆเราเคยบอกให้เค้าปรับลองคุยกันแล้วแต่ก็เหมือนเดิมค่ะ เค้ายังคงเหมือนเด็ก ด้วยความที่เค้าไม่เคยมีชีวิตครอบครัวด้วย เราพยายามเข้าใจเค้านะคะแต่บางครั้งสู้อยู่คนเดียวมันก็เหนื่อยเราไม่มีคนให้คำปรึกษาไม่มีใครรู้เรื่องราวในชีวิตของเรามากเท่ากับพี่คนนั้น เราก็บอกกับพี่เค้านะคะว่าเรามีสามีไม่ได้ปิดบัง เค้าโอเคที่จะอยู่สถานะแบบนี้ ส่วนเราเองก็รู้สึกดีมันดีมากๆที่มีพี่เค้าอยู่กับเราแต่เราก็ทิ้งสามีเราไม่ได้ค่ะเค้าสองคนมีในสิ่งที่คนนึงมีและอีกคนไม่มี เราอยากมีผู้ชายสองคนนี้ไปตลอด เรายอมรับว่าเราเห็นแก่ตัวที่ทำแบบนี้ แต่เราไม่มีใครจริงๆ พ่อแม่เราเลิกกันเราใช้ชีวิตคนเดียวมาตั้งแต่เล็กจนโต เราถูกทำร้ายร่างกายทำร้ายความรู้สึกจากผู้ชายมาหลายคน เรารู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าจะมาตกอยู่ในเหตุการณ์นี้ เราไม่รู้จะจัดการความสัมพันธ์นี้ยังไง มันทรมานแค่คิดว่าขาดใครซักคนไปเราจะต้องแย่มากแน่ๆ ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆทีค่ะเราเกลียดตัวเองมากที่ต้องมานั่งเล่าเรื่องแบบนี้😭
ปล.เรากับพี่เค้าไม่เคยมีอะไรกันค่ะ