เป็นเชิงเล่าเรื่อง และตั้งคำถาม
คือปัจจุบันกำลังจะเลิกกับแฟน... ด้วยเหตุผลว่า บ้าผู้ชาย จะมองว่าคอมเมดี้ก็ได้อยู่มั้งนะ..
เรามีแฟนที่คบกันมาซักพักละ แต่ระหว่างที่คบกันอยู่ก็มักจะมีคนเข้ามาทำให้เรารู้สึกดี จะในฐานะเพื่อน หรือรุ่นพี่ จริงๆเค้าเป็นคนดีนะ แบบดีกับทุกคนอะ แต่เราก็มีแอบมโนนิดนึงว่าเค้าชอบเราหรือป่าวนะ #เราดูไม่ออก คือเราเป็นคนที่จะรู้ว่ามีคนแอบชอบก็ตอนคนอื่นมาบอก(ซึ่งแฟนเราก็เป็น 1 ในคนที่บอกเราว่า เอ#นามสมุตติแอบชอบเรา) ซึ่งเราดันหวั่นไหวกับความดีของเค้า แบบหัวใจเต้นแรง เราเป็นคนใจง่ายมาก(พอรู้ตัว) แบบถ้าเค้า(คนที่เรารู้สึกดี) เข้าใกล้เราก็จะเขิน แบบกรี๊ดในใจ แต่ก็ขยับออกมาทุกครั้ง ซึ่งเราก็ชัดเจนกับทุกคนว่าเรารักแฟนมาก เราไม่เคยแม้แต่คุยกับใครในเชิงชู้สาวเลยแม้แต่ครั้งเดียว เรารักแฟนเรามากนะ คือถ้าจะให้เลือกก็เลือกแฟนจริงๆไม่ลังเลเลย
ตอนนี้เราอยู่ไกลจากแฟนมาก อยู่ต่างประเทศ เราตั้งใจที่ทำชีวิตให้มั่นคงและจะพาแฟนมาอยู่ด้วย เราไม่ได้เจอกันมาจะ 1 ปีแล้ว ซึ่งระหว่างนี้ เราก็ดันไปหวั่นไหวกับคนอื่นอีก ก็คือรู้สึกดี แต่ไม่มีอะไรเกินเลย แอบมองอยู่ห่างๆ แต่เราก็เปิดเผยเรื่องที่เรามีแฟนและรักแฟนคนเดียวนะ คือก็มีบางคนที่ยั่วยุให้เรามีคนอื่น แต่เราทำไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเราซื่อสัตย์นะ แต่เพราะเราไม่สามารถรักใครได้เท่าแฟนคนนี้จริงๆ และเราก็เป็นคนที่เล่าทุกอย่างให้แฟนฟัง ความรักเราเบาะบางมาก แล้วเราก็ยังทำให้เค้ารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราเองอีก ยอมรับว่าเราเคยทำพลาดครั้งหนึ่งคือช่วงมาต่างประเทศใหม่ๆ เราออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วมีคนมาขอกอดก็ให้เค้ากอด (ตอนนั้นไม่คิดอะไร เราย้ายมาอยู่ยุโรป เลยคิดว่าธรรมดาแหละ) ซึ่งเราก็ตบไหล่เค้าเบาๆ แล้วก็มีคนขอเบอร์ขอเฟสก็ให้เค้าไป #แต่หลังจากให้เบอร์ก็ไม่ติดต่ออะไรเลยนะ พอเรื่องคืนนั้นผ่านไป เราก็เล่าให้แฟนฟัง แฟนเราเสียใจมาก ซึ่งเราก็สัญญากับแฟนว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก และเราก็ไม่ทำอีกจริงๆ เราเสียใจมาก ที่เราทำให้แฟนเสียใจ แต่ด้วยความห่างไกล เราก็คิดมาตลอดว่าถ้าเลิกกันคงจะดี เค้าคงได้รักกับใครซักคนที่อยู่ใกล้ๆและดูแลเค้าได้ดีกว่าเรา
เราโกรธใจตัวเองที่มันเป็นแบบนี้ ไม่รู้จะแก้ไขทัศนคติตัวเองยังไง ถึงแม้เราจะวางตัวดีแค่ไหน(หมายถึงเราไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย ชัดเจนว่ามีแฟน) แม้แต่กับคนที่เราแอบหวั่นไหวด้วย เราก็เฉยๆตลอด ไม่มีการคุยกันนอกเหนือเรื่องเรียน เรื่องงาน เราตั้งทุกอย่างเป็นรูปคู่เรากับแฟน ใส่แหวนคู่และพร้อมที่จะตอบเสมอว่านี่คือแหวนคู่
ถึงเราจะไม่ได้นอกกาย ปฏิบัติตัวดีแค่ไหน แต่ใจเราก็แอบหวั่นไหวไปแล้ว เรามีแฟนที่ดีมาก เค้าไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนเลย เค้าไม่เที่ยวกลางคืน วันๆทำแต่งานจริงๆ แต่งานของแฟนเราอาจจะมีอนาคตที่ไม่แน่ไม่นอนพอจะดูแลเราได้ ซึ่งเรายินดีที่จะเป็นคนดูแลเค้า
หลังจากที่เราเล่าให้เค้าฟังว่าเรานั้นบ้าผู้ชาย แฟนเราก็เจ็บมากจนบอกเลิกเราไป เราก็ไม่รู้จะยื้อเค้ายังไง เราผิดจริง และเค้าควรจะไปเจอคนที่ดีกว่าเรา เราแอบหวังว่าวันหนึ่งที่เราพร้อมดูแลเค้าได้ มั่นคงพอที่จะพาเค้ามาอยู่กับเราและถัาเค้ายังไม่มีใคร เราอยากจะขอโอกาสเป็นแฟนเค้าอีกครั้ง และเราก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
ถ้าเลือกได้เรายังอยากคบกับเค้านะ เค้าคือแฟนคนแรกของเรา แต่เราควรทำยังไงให้หัวใจเราหนักแน่นกว่านี้
นอกใจ แต่ไม่นอกกาย
คือปัจจุบันกำลังจะเลิกกับแฟน... ด้วยเหตุผลว่า บ้าผู้ชาย จะมองว่าคอมเมดี้ก็ได้อยู่มั้งนะ..
เรามีแฟนที่คบกันมาซักพักละ แต่ระหว่างที่คบกันอยู่ก็มักจะมีคนเข้ามาทำให้เรารู้สึกดี จะในฐานะเพื่อน หรือรุ่นพี่ จริงๆเค้าเป็นคนดีนะ แบบดีกับทุกคนอะ แต่เราก็มีแอบมโนนิดนึงว่าเค้าชอบเราหรือป่าวนะ #เราดูไม่ออก คือเราเป็นคนที่จะรู้ว่ามีคนแอบชอบก็ตอนคนอื่นมาบอก(ซึ่งแฟนเราก็เป็น 1 ในคนที่บอกเราว่า เอ#นามสมุตติแอบชอบเรา) ซึ่งเราดันหวั่นไหวกับความดีของเค้า แบบหัวใจเต้นแรง เราเป็นคนใจง่ายมาก(พอรู้ตัว) แบบถ้าเค้า(คนที่เรารู้สึกดี) เข้าใกล้เราก็จะเขิน แบบกรี๊ดในใจ แต่ก็ขยับออกมาทุกครั้ง ซึ่งเราก็ชัดเจนกับทุกคนว่าเรารักแฟนมาก เราไม่เคยแม้แต่คุยกับใครในเชิงชู้สาวเลยแม้แต่ครั้งเดียว เรารักแฟนเรามากนะ คือถ้าจะให้เลือกก็เลือกแฟนจริงๆไม่ลังเลเลย
ตอนนี้เราอยู่ไกลจากแฟนมาก อยู่ต่างประเทศ เราตั้งใจที่ทำชีวิตให้มั่นคงและจะพาแฟนมาอยู่ด้วย เราไม่ได้เจอกันมาจะ 1 ปีแล้ว ซึ่งระหว่างนี้ เราก็ดันไปหวั่นไหวกับคนอื่นอีก ก็คือรู้สึกดี แต่ไม่มีอะไรเกินเลย แอบมองอยู่ห่างๆ แต่เราก็เปิดเผยเรื่องที่เรามีแฟนและรักแฟนคนเดียวนะ คือก็มีบางคนที่ยั่วยุให้เรามีคนอื่น แต่เราทำไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเราซื่อสัตย์นะ แต่เพราะเราไม่สามารถรักใครได้เท่าแฟนคนนี้จริงๆ และเราก็เป็นคนที่เล่าทุกอย่างให้แฟนฟัง ความรักเราเบาะบางมาก แล้วเราก็ยังทำให้เค้ารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเราเองอีก ยอมรับว่าเราเคยทำพลาดครั้งหนึ่งคือช่วงมาต่างประเทศใหม่ๆ เราออกไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วมีคนมาขอกอดก็ให้เค้ากอด (ตอนนั้นไม่คิดอะไร เราย้ายมาอยู่ยุโรป เลยคิดว่าธรรมดาแหละ) ซึ่งเราก็ตบไหล่เค้าเบาๆ แล้วก็มีคนขอเบอร์ขอเฟสก็ให้เค้าไป #แต่หลังจากให้เบอร์ก็ไม่ติดต่ออะไรเลยนะ พอเรื่องคืนนั้นผ่านไป เราก็เล่าให้แฟนฟัง แฟนเราเสียใจมาก ซึ่งเราก็สัญญากับแฟนว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก และเราก็ไม่ทำอีกจริงๆ เราเสียใจมาก ที่เราทำให้แฟนเสียใจ แต่ด้วยความห่างไกล เราก็คิดมาตลอดว่าถ้าเลิกกันคงจะดี เค้าคงได้รักกับใครซักคนที่อยู่ใกล้ๆและดูแลเค้าได้ดีกว่าเรา
เราโกรธใจตัวเองที่มันเป็นแบบนี้ ไม่รู้จะแก้ไขทัศนคติตัวเองยังไง ถึงแม้เราจะวางตัวดีแค่ไหน(หมายถึงเราไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย ชัดเจนว่ามีแฟน) แม้แต่กับคนที่เราแอบหวั่นไหวด้วย เราก็เฉยๆตลอด ไม่มีการคุยกันนอกเหนือเรื่องเรียน เรื่องงาน เราตั้งทุกอย่างเป็นรูปคู่เรากับแฟน ใส่แหวนคู่และพร้อมที่จะตอบเสมอว่านี่คือแหวนคู่
ถึงเราจะไม่ได้นอกกาย ปฏิบัติตัวดีแค่ไหน แต่ใจเราก็แอบหวั่นไหวไปแล้ว เรามีแฟนที่ดีมาก เค้าไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนเลย เค้าไม่เที่ยวกลางคืน วันๆทำแต่งานจริงๆ แต่งานของแฟนเราอาจจะมีอนาคตที่ไม่แน่ไม่นอนพอจะดูแลเราได้ ซึ่งเรายินดีที่จะเป็นคนดูแลเค้า
หลังจากที่เราเล่าให้เค้าฟังว่าเรานั้นบ้าผู้ชาย แฟนเราก็เจ็บมากจนบอกเลิกเราไป เราก็ไม่รู้จะยื้อเค้ายังไง เราผิดจริง และเค้าควรจะไปเจอคนที่ดีกว่าเรา เราแอบหวังว่าวันหนึ่งที่เราพร้อมดูแลเค้าได้ มั่นคงพอที่จะพาเค้ามาอยู่กับเราและถัาเค้ายังไม่มีใคร เราอยากจะขอโอกาสเป็นแฟนเค้าอีกครั้ง และเราก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก
ถ้าเลือกได้เรายังอยากคบกับเค้านะ เค้าคือแฟนคนแรกของเรา แต่เราควรทำยังไงให้หัวใจเราหนักแน่นกว่านี้