เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมทำงานรับราชการ เงินเดือนได้ประมาณ16000 ต่อเดือน มีหนี้สินที่ต้องชำระเดือนละ 5000 บาท ก่อนเจอกันกับแฟน ตัวคนเดียวก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร กับเงินที่เหลือ 11000 บาทต่อเดือน ไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้านเพราะว่ามีบ้านหลวงฟรีและที่ทำงานอยู่ใกล้บ้านพักไปกลับไม่เกิน 2 กิโล เหล้าไม่กินบุหรี่ไม่สูบ น้ำมันรถไปทำงานต่อเดือนไม่ถึง 200 บาท แต่จนกระทั่ง จนกระทั่งได้เจอกับแฟนเลยมีเหตุจำเป็นได้ย้ายเข้ามาอาศัยอยู่กับบ้านของแฟนเพราะแฟนไม่สะดวกที่จะมาอยู่บ้านพักด้วยกัน (แฟนคนนี้คบกันมา 4 ปี ก่อนหน้านี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนแก่กว่าผม 13 ปี เธออายุ 43 แล้ว) ซึ่งในเมื่อผมย้ายไปอยู่บ้านของเธอ ผมก็ต้องตื่นเช้ากว่าปกติประมาณ 1 ชั่วโมงเพราะบ้านเธอไกลจากที่ทำงานผมประมาณไปกลับ 50 โล แล้วระหว่างที่ผมย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟนผมก็ไม่อยากเอาเปรียบแฟน ผมแบ่งเงินเดือนของผมเกือบทั้งหมด คือ 7000 ต่อเดือน และแบ่งไว้ใช้ส่วนตัวในการเติมน้ำมันและกินข้าวไว้ 4000 บาท ซึ่งค่าน้ำมันก็ปาไปเดือนละ 2000 บาทแล้ว ผมเหลือติดตัวต่อเดือน 2000 ไว้กินอาหารเช้าและกลางวัน ของผมตอนไปทำงาน ช่วงนี้แฟนผมไม่มีงานประจำ เธอก็ออกไปขายของตามตลาดได้เงินมาไม่มาก (ซึงเมื่อก่อนที่เธอจะคบผมเธอได้แฟนรวยและให้เงินเดือนเธอใช้ต่อเดือนเยอะจนเธอไม่ต้องทำงาน) เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเกือบ 1 ปีเต็ม จนเมื่อไม่นานมานี่ เธอชอบพูดบ่อยๆ ว่าไม่น่ามาเลือกผม เธอน่าจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เธอพูดทีเล่นทีจริงบ่อยๆ และล่าสุด เธอบอกผมว่าไม่ต้องกลับมาบ้านเธอทุกวันก็ได้ กลัวผมขับรถเหนื่อย ให้ผมอยู่บ้านพักหลวงอะดีแล้ว เธอเริ่มไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย และเริ่มบ่นถึงปัญหาการเงินของเธอ เธอจะรู้มั้ยว่านั้นคือทั้งหมดที่ผมมี ผมให้เธอหมดแล้ว ผมคิดว่าผมควรจะต้องไปหางานเพิ่ม จะได้มีเงินมาเลี้ยงเธอได้ ผมเครียดมาก ไม่รู้ว่าอยู่ต่อไปจะเป็นภาระเธอมั้ย แต่ผมรักเธอมาก หรือผมควรจะปล่อยเธอไปเจอคนที่ดีกว่า