ไดอารี่เล่มที่2 ของผม จะมาเล่าเรื่องราววันนี้ที่ขับรถออกไปหาข้าวทานตอนเย็นๆ และพกกล่องถ่ายรูปไปด้วย เพื่อถ่ายภาพชีวิตประจำวันธรรมดา ตามภาษา คนชอบถ่ายภาพนะครับ..
ผมได้ไปเจอร้านกาแฟร้านนึงอยู่ย่านสาย2 พอดีเห็นไฟและบรรยากาศดีเลยขอเข้าไปทานเค้กซักชิ้นสองชิ้นก่อนกลับบ้าน แสงไฟที่เขาจัดเหมือนอยู่ในป่าฝนเย็นๆมีน้ำพุและเทพตัวน้อยๆอยู่ด้วย แถมด้านข้างมีร้านชาบูด้วยนะแต่ติดที่ทานข้าวมาแล้วเลยไม่ได้กินต่อ
มุมนี้ผมไม่ได้ดูละเอียดน่าจะเป็นพวกเม็ดกาแฟไว้ชงดื่นซึ่งร้านค้าขายด้วยนะครับ ผมเห็นว่าสวยดีเลยถ่ายมาด้วยได้บรรยากาศอบอุ่นๆ
พนักงานช่วงนี้กำลังเก็บร้านและมองเราตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่พวกเอ็งจะกลับกันว่ะ จะได้ปิดร้านซักทีจะได้กลับบ้าน 555555
แปบนะขอถ่ายรูปก่อน
ราคาแพงไปนิด เค้กรสชาติดี เราสองคนนั่งอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง โดยทั้งร้านมีกันแค่สองคน บนโต๊ะสั่งน้ำบูลโซดาและช๊อกโกแลตมาทาน
พอมองออกไปนอกร้านก็จะเจอชีวิตของคนทำงาน พ่อค้าแม่ค้าที่รอคนผ่านไปผ่านมาเดินมาซื้อของกินที่เขาทำกัน ป้าร้านขายของชำดูพูดเก่งมาก คุยตลอดเวลาพร้อมหัวเราะไปด้วย
จากกล้องมือถือโดยใช้เลนส์กว้าง เป็นมุมถ่ายที่ไม่เห็นใครเลย เพราะอยู่โต๊ะเดียวจริงๆ สงสัยคนเขากลับบ้ายกันหมดแล้ว ในเวลาที่กำลังคิดก็หันไปเจอพนักงานมองตาปริบๆว่า เมื่อไหร่พวกพี่จะกลับบ้านกันครับ"
เครครับกลับก็ได้!!!! นะครับแหม่
สรุปแล้วสั่งไป 4 อย่างประมาณ 535 บาท เค้กสองชิ้นดันไปถามพนักงานว่ามีเค้กช๊อกโกแลตเข้มๆๆไหม เลยจัดมาซะเข้มกินไม่หมดกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะครับ😊😊😊😊😊😊😊
ร้านชื่อ seen bangkok นะครับ
1 ชั่วโมง ขับรถหาแสงไฟถ่ายรูปตอนกลางคืน และเรื่องราวต่างๆ
ผมได้ไปเจอร้านกาแฟร้านนึงอยู่ย่านสาย2 พอดีเห็นไฟและบรรยากาศดีเลยขอเข้าไปทานเค้กซักชิ้นสองชิ้นก่อนกลับบ้าน แสงไฟที่เขาจัดเหมือนอยู่ในป่าฝนเย็นๆมีน้ำพุและเทพตัวน้อยๆอยู่ด้วย แถมด้านข้างมีร้านชาบูด้วยนะแต่ติดที่ทานข้าวมาแล้วเลยไม่ได้กินต่อ
มุมนี้ผมไม่ได้ดูละเอียดน่าจะเป็นพวกเม็ดกาแฟไว้ชงดื่นซึ่งร้านค้าขายด้วยนะครับ ผมเห็นว่าสวยดีเลยถ่ายมาด้วยได้บรรยากาศอบอุ่นๆ
พนักงานช่วงนี้กำลังเก็บร้านและมองเราตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่พวกเอ็งจะกลับกันว่ะ จะได้ปิดร้านซักทีจะได้กลับบ้าน 555555
แปบนะขอถ่ายรูปก่อน
ราคาแพงไปนิด เค้กรสชาติดี เราสองคนนั่งอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง โดยทั้งร้านมีกันแค่สองคน บนโต๊ะสั่งน้ำบูลโซดาและช๊อกโกแลตมาทาน
พอมองออกไปนอกร้านก็จะเจอชีวิตของคนทำงาน พ่อค้าแม่ค้าที่รอคนผ่านไปผ่านมาเดินมาซื้อของกินที่เขาทำกัน ป้าร้านขายของชำดูพูดเก่งมาก คุยตลอดเวลาพร้อมหัวเราะไปด้วย
จากกล้องมือถือโดยใช้เลนส์กว้าง เป็นมุมถ่ายที่ไม่เห็นใครเลย เพราะอยู่โต๊ะเดียวจริงๆ สงสัยคนเขากลับบ้ายกันหมดแล้ว ในเวลาที่กำลังคิดก็หันไปเจอพนักงานมองตาปริบๆว่า เมื่อไหร่พวกพี่จะกลับบ้านกันครับ"
เครครับกลับก็ได้!!!! นะครับแหม่
สรุปแล้วสั่งไป 4 อย่างประมาณ 535 บาท เค้กสองชิ้นดันไปถามพนักงานว่ามีเค้กช๊อกโกแลตเข้มๆๆไหม เลยจัดมาซะเข้มกินไม่หมดกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะครับ😊😊😊😊😊😊😊
ร้านชื่อ seen bangkok นะครับ