เรามีคนคุยเป็นคนที่กลัวความรักอยู่ค่ะ 
เคยเลิกคุยกัน 2 รอบ แล้วก็กลับมารีเทิร์นกัน แล้วก็พึ่งจะเลิกคุยกันอีกค่ะ
จากที่ได้คุย ได้ทำความเข้าใจกับเค้าแล้ว ก็รู้เลยว่าเค้าต้องเป็นโรคกลัวความรักแน่ๆ
เช่น พอเค้ารู้สึกว่า เค้าชอบเรา เค้าเริ่มที่จะทำตัวออกห่าง (อย่างว่าแหละ เวลาชอบใครมากๆก็จะห้ามตัวเองไม่ค่อยได้) , เค้ากลัวการถูกเปิดเผย ว่าเราคุยกับเค้าอยู่ , เค้ากลัวจะถูกทิ้ง แบบที่คนเก่าเค้าเคยทำ และจากการที่เค้าสังเกตกับคู่รักที่เลิกลากันไปคู่อื่นๆ คำที่เค้าพูดบ่อยๆคือ อนาคตไม่แน่นอนหรอก วันนึงเราอาจจะไม่ต้องการเค้าแล้วก็ได้ ตอนนี้คือเค้าอยากจะตัดขาดกับเราค่ะ(แต่ที่เจอกันล่าสุดแล้วมาเคลียกัน คือต่างฝ่ายก็ยังรู้สึกต่อกันอยู่)
แต่เราอ่ะ อยากจะบอกให้เค้ารู้ว่า เรารักเค้ามากนะ เรารับนิสัยเค้าได้ทุกอย่าง ส่วนปัจจัยภายนอกเราก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ ฐานะเค้าก็ไม่ได้ดีมากมาย นิสัยแย่ๆก็มี แต่เราก็ยังรักเค้าอยู่ เราก็เคยถูกทิ้งมาก่อน(โดนตอกกลับแบบแย่มากๆด้วย) แล้วเราเข้าใจเลยว่ามันรู้สึกแย่แค่ไหน เราเลยไม่ทิ้งเค้า ไม่เคยทิ้งเค้าเลย มีแต่เค้าที่ทิ้งเรา เพราะความกลัวลึกๆของเค้า ที่กลัวจะเป็นฝ่ายที่ถูกทิ้ง (เหมือนเป็นการป้องกันตัวอย่างนึง)
แต่ก็มีบางเรื่องนะที่เราเป็นฝ่ายผิดจริงๆ เช่น ลงรูปเค้าในสตอรี่ ทั้งๆที่เค้าไม่ชอบให้ลง(อันนี้ด่าตัวเองทุกวันเลยค่ะ) ปล.เค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง แต่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกเค้าก็เป็นคนที่ดูดีคนนึง , เค้าไม่ชอบเราตรงที่เราติดโซเชียล(สายลงสตอรี่เลย) , เรางี่เง่า(เช่นเวลาเค้ามีนัดกับเพื่อนผู้หญิงซึ่งเคยเป็นคนคุยกัน เราเองก็แอบกลัวมากๆ ว่าเค้าจะกลับไปหารึเปล่า วันนั้นเราร้องไห้ออกมาเลย) , เค้าอึดอัดเพราะเราเปย์เค้าเยอะไป เค้าไม่สามารถเปย์เรากลับได้เพราะฐานะการเงินเค้าไม่ค่อยดี (เราเคยบอกแล้วว่าเราไม่ได้ต้องการให้เค้าเปย์กลับ แค่เค้าอยู่ข้างๆ ให้กำลังใจเราก็พอ) อันนี้คือเรายอมรับผิดค่ะ เราผิดจริงๆ และทุกวันนี้ก็ยังโทษตัวเองอยู่ แต่สิ่งดีๆที่เราทำให้เค้า คือ เราทุ่มเทให้เค้าเต็มที่มากๆค่ะ จากตอนแรกที่เค้าอยากตาย อยากหลับแล้วไม่ตื่นมาอีก เราก็เป็นคนที่ดึงเค้าขึ้นมา แล้วก็ใช้เวลากับเค้าให้คุ้มค่าที่สุด คอยอยู่ข้างๆเค้าตลอด พอถึงเวลาที่เราต้องห่างกับเค้า เค้าก็จะเริ่มกลับเข้าอาการเดิม (เค้าไม่ชอบคอล ไม่ชอบคุยแชท แต่ชอบการคุยกันต่อหน้า) สรุปทั้งหมดก็คือ เรากลัวว่า ความกลัวของเค้าอ่ะ จะทำให้เค้าเสียคนดีๆที่เข้ามาในชีวิตไป (อาจจะไม่ใช่เรา) เราเองก็อยากกลับไปอยู่ข้างๆเค้าแบบเดิมนะ แต่ก็รู้ว่า เค้าอาจจะไม่อยากเสี่ยงกับเราแล้วก็ได้ ก็จำเป็นที่จะต้องปล่อยเค้า แต่ตรงนี้คืออยากให้เค้าเข้าใจจริงๆ ว่าการที่จะรักใครมันไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว ก็ใช่ มันอาจจะทำให้เสียใจ เศร้ามากแค่ไหน แต่นั่นแหละ จะเป็นภูมิคุ้มกันให้เค้าสำหรับความรักครั้งต่อๆไป
และถ้าผ่านมาเห็นกระทู้นี้ ก็อยากจะบอกว่า เราก็ยังรักแกเหมือนเดิมนะ แล้วก็ยังอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม ถึงแกจะไม่อยากกลับมาแล้ว ก็ไม่เป็นไร เราก็ยังแอบดูแกอยู่ห่างๆแหละ อยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มาได้เลย รอได้อยู่แล้ว ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตเรานะ เราดีใจมากๆที่เคยมีแกอยู่
(หรือว่าเราเอง กำลังจะกลายเป็นคนที่กลัวความรักเหมือนกัน?) #T