อยากตาย

สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุเพียง16-17ปี หนูไม่ทราบว่าครอบครัวคนอื่นๆเป็นเหมือนหนูมั้ย?แต่ครอบครัวหนูเป็นแบบนี้ค่ะ ตั้งแต่หนูจำความได้พ่อก็มีเมียน้อยค่ะช่วงนั้นหนูอยู่อนุบาล1เองค่ะช่วงนั้นบ้านหนูไม่มีเงินเลยค่ะแม่ขายของชำพ่อขับแท็กซี่(ที่บ้านมีอยู่กัน3คนนะคะ) พ่อไม่เคยให้เงินแม่เลยค่ะตอนนั้นชีวิตมาถึงจุดที่เงินจะซื้อมาม่ายังไม่มีเลยค่ะช่วงนั้นแม่ไม่ได้ขายของเพราะป่วยหนูเองก็ยังเด็ก+ปิดเทอมหรือเรียกง่ายๆว่าแม่รับภาระอยู่คนเดียวค่ะ แล้วยิ่งไปกว่านั้นโดนเจ้าของหอไล่ออกโดยอ้างว่าคนในหอไม่พอใจที่จะให้แม่อยู่ถ้าอม่หนูไม่ออกเขาจะออกแทน จนตอนนั้นแม่คิดได้แค่จะไปอยู่ที่ไหนจนแม่โทรไปหาพี่สาวหนูค่ะ(พี่สาวตอนนั้นพึ่ง19-20เองค่ะ)แม่ได้ไปขออาศัยกับพี่สาวอยู่จนหลังๆมาชีวิตเริ่มดีขึ้นค่ะดีจนแบบมีเงินเก็บซื้อบ้านได้เลยค่ะชีวิตตอนนั้นคือดีมากจริงๆค่ะ จนหนูจะเริ่มเข้ามัธยมปี1ก็กับมาเริ่มแย่อีกครั้งแต่ก็พอมีพอกินค่ะจนหนูมาถึงม.3ก็เริ่มเป็นหนี้ค่ะหนูก็เริ่มหางานพาร์ทไทม์ทำตอนปิดเทอมค่ะพอมีเงินจ่ายค่าเทอมบ้างแต่หนูก็รอดมาได้ค่ะจนมาตอนนี้หนูเรียนปวช.1แล้วค่ะจากที่เคยมีหรือพอมีมันกับไม่มีเลยค่ะแล้วยังเป็นหนี้อีกจนตอนนี้หนูคิดอะไรไม่ออกแล้วค่ะเพราะงานที่เคยทำเขาก็ไม่รับแล้ว ขนาดวันนี้เป็นวันที่หนูรับใบเกรดและประชุมเด็กทุนหนูยังไม่มีตังค์ไปเลยค่ะตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือ20บ.ค่ะถ้าหนูไปก็จะไม่มีเงินเลยมันก็จะหมด มันกลับมาอยู่จุดเดิมอีกแล้วค่ะตังค์ซื้อมาม่าจะกินยังไม่มีหนูไม่รู้นะคะว่าหนูควรทำยังไงแต่ในฐานะที่เป็นเด็ก+กับโรคซึมเศร้าหนูก็คิดได้แค่ว่าการตายคือทางออกที่ดีที่สุดอย่างน้อยไม่มีหนูพ่อกับแม่ก็ยังมีพี่ทั้ง2คนอยู่พ่อจะได้ไม่ต้องหาเงินให้หนูจะได้ให้แม่แล้วเก็บไว้ใช้บ้างและหนูก็คิดว่าทางออกนี้มันดีที่สุดแล้วสำหรับหนู อาจจะมีคนที่ยากจนกว่าหนูนะคะแต่ในมุมๆหนึ่งของเด็กคนหนึ่งค่ะ