ทะเลาะกับเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนห้องที่ต้องเจอทุกวันไปอีกปีนึง

เรามีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นเพื่อนที่สนิทมาก เวลาจะทำอะไร เราก็จะไปด้วยกันตลอด ไปกินข้าว ไปเรียน ไปทำกิจกรรม โรงเรียนที่เราอยู่เป็นโรงเรียนหอพักคือนักเรียนต้องอยู่หอพัก ทำให้เราอาจจะสนิทกับเพื่อนคนนี้มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ที่เคยเจอมา คือเรารู้สึกว่าเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาตลอดเลย เหมือนเป็นเพื่อนอันดับ 1 ของเราเลยอ่ะ นิสัยเราเป็นคนที่แบบถ้าสนิทกับใครเราก็จะชอบอยู่กับคนนั้นบ่อยๆ  เพราะมันสบายใจที่สุด แต่เราก็ไม่ได้มีเพื่อนแค่คนนี้คนเดียวนะ ก็มีหลายคนแค่คนนี้เป็นเพื่อนอันดับ 1 ของเราเลย ในช่วงแรกเราก็สนิทกันดี เราก็เหมือนคอยดูแลกันอ่ะ มีส่งงานก็ช่วยกันดูแลให้ส่งงานเรียบร้อย เป็นห่วงกันตามสไตล์เพื่อนสนิทอ่ะนะ ยิ่งเป็นโรงเรียนหอยิ่งแทบเจอตลอดเวลาเลย แต่สักพักนึงอยู่ดีๆ เพื่อนเราก็เหมือนเริ่มออกห่างเราแบบเวลาคุยกันก็ถามคำตอบคำเหมือนไม่อยากพูดกับเรา กลับเพื่อนคนอื่นคุยปกติอย่างสบายใจ ทำทุกอย่างปกติกับเพื่อนคนอื่นแต่กลับเราบางครั้งก็ทำเหมือนเราไม่ค่อยสำคัญ (ไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ สีหน้า การกระทำ ความรู้สึก คำพูด มันบอกชัดเจนเลย)  ในช่วงแรกด้วยความที่เราเป็นคนคิดตรงๆ คือเราก็นึกว่าเพื่อนเป็นไรรึป่าว เคยได้ยินมาว่า "ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"  เราเลยยิ่งเข้าไปยุ่ง ไปชวนคุย เข้าไปหาบ่อยยิ่งกว่าเดิม แต่เพื่อนเรากลับยิ่งถอยห่างออกมาอีก
เราเลยยิ่งตื้อไปอีก เพื่อนยิ่งเอาแต่ใจเลย จากที่เคยไปไหนด้วยกันตลอดแบบไปไหนก็บอกอีกคน กลายเป็นเพื่อนอยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่สนใจเราเลย เราโคตรน้อยใจเลย เรื่องคือ เพื่อนคนนั้นของเราปกติจะนั่งกับเรา ก็ไปนั่งกับคนอื่น (เราก็ไปนั่งกับเพื่อนอีกคนแทน แต่เราเนี่ยร้องไห้เป็นหมาเลย) เรารู้สึกว่าโคตรแย่เลย เราก็ไม่ได้คุยกันตั้งแต่วันนั้นเลย จากที่ปกติไปกับเพื่อนคนนั้น จากที่เคยตัวติดกัน เราก็ไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นแทน เราได้ยินมาว่า เพื่อนคนนั้นบอกว่าเราเหมือนอยากอยู่กับเค้าตลอดเวลา (เหมือนกับเพื่อนเค้ารำคาญเรานั่นแหละ บอกกับเพื่อนที่เค้าสนิทคนอื่น) แต่เรารู้สึกว่าเราก็ไม่ได้อยากอยู่กับเพื่อนคนนั้นตลอดเวลา แค่อยู่กับเพื่อนคนนั้นแล้วสบายใจ แล้วพอเค้าทำตัวออกห่างเราจึงยิ่งกลัว กลัวเค้าจะหายไป เลยยิ่งไปตื้อแค่นั้นเอง นี่ก็ 17 วันแล้วจากวันนั้น เราแทบไม่ได้คุยไรกันเลย ผมควรทำไงดีครับ

ที่คิดไว้ คือ 
1. ลืมเพื่อนเค้าไป (ที่คิดว่าจะทำอยู่) คือ ผมรู้สึกว่าเพื่อนเค้าไม่สนใจความรู้สึกผมเลย ในขณะที่ผมแคร์เค้ามาก อาจจะเพราะตอนนี้ก็ยังไม่มีแฟนนะครับ มีแต่เพื่อน เค้าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของผมเลย  จึงแคร์เค้าตามใจเค้า ผมอาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ว่าเราสนิทกัน มันเจ็บมากเลยครับ การที่ไม่ได้คุยกัน
มันโคตรอึดอัดเลย ผมไม่ชอบความคุมเคลือ สถานะคลุมเครือว่าเราจะสนิทกันหรือไม่คุยกัน หรือยังไง ผมกะจะลืมเค้า แต่ค่อนข้างจะยากเลยเพราะเค้าเป็นคนสำคัญสำหรับผมมากเลย แต่ถ้าใช้เวลาผ่านไปก็อาจจะลืมเพื่อนคนนี้ได้
2.ผ่านมา 2 อาทิตย์กว่าแล้ว จากเพื่อนสนิทที่คุยกันตลอดกลายเป็นไม่ได้คุยกันเลยตลอด 2 อาทิตย์ เพื่อนเค้าเองอาจจะไม่ได้เห็นความสำคัญของผมก็เลยปล่อยผม ไม่คุย ไม่ง้อ ไม่ทำไรเลย  
3.ผมคงไม่ไปง้อเพื่อนก่อนให้เป็นเหมือนเดิม เพราะ อาการของเพื่อนเค้าคือรำคาญผม ถ้าผมยิ่งไปยุ่งจะยิ่งทำให้แย่กว่าเดิม ถ้าเค้ารักและแคร์ผมเค้าคงจะมาหาเอง ถ้าผมสำคัญกับเค้า

แต่การลืมมันก็ไม่ได้ง่าย เพราะเป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันสนิทกัน เหมือนการลืมคนสำคัญ คงลืมไม่ได้ง่ายๆ และต้องอยู่ด้วยกันอีก 1 ปี

ถามว่าอยากคืนดีไหม? : อยากครับ แต่ถ้าคืนดีไปแล้วเค้ายังรำคาญอยู่ก็อย่าคืนดีเลย

อยากทราบว่า เรื่องนี้ใครผิดครับ แล้วผมควรทำไงดี
ควรรอดู พักก่อน ลืมเค้า หรือ กลับไปหาเค้า หรือเรื่องนี้เป็นผมเองที่ยุ่มากเกินไป
ขอคำแนะนำให้ผมหน่อยครับ คือ ผมไม่รู้ว่าจะทำไรเลย เรื่องของเค้ายังวนอยู่ในหัวผมตลอดเลย