ตอน ม.ต้น เรามีเพื่อนเยอะ เเละเรียนเก่งที่สุดในกลุ่ม ดูเหมือนจะดีนะคะ เเต่พอ ม.ปลายเราก็มาอยู่ห้องเด็กเก่งคนเดียว
เพื่อนๆเราก็ไปอยู่ห้องอื่นหมด เรารู้สึกอึดอัด บอกไม่ถูก กลุ่มใหม่มี 6 คน รวมเราด้วย เเต่พวกเขารู้จักกันมาก่อนเเล้ว เเต่ด้วยความที่เราเป็นคนคิดมาก
ก็จะคิดไปเรื่อยว่าเป็นส่วนเกินตลอด ไม่เป็นตัวของตัวเอง จนวันหนึ่งงานกลุ่ม5 คน ต้องมี1คนออกไป เพื่อนๆทำใบจับฉลาก
ซึ่งคนที่ต้องออก คือเรา เพื่อนเหมือนจะพยายามให้เรารู้สึกดีขึ้น ด้วยการพูดต่างๆนาๆ เเต่สำหรับเรา เราก็ยอมรับความจริงนะ ไม่อยากฟัง เหมือนความรู้สึกมันอึดอัดไปหมด จึงพูดไปว่า ถ้าเป็นเพื่อนเก่าคงไม่พูดเเบบนี้ ครั้งเเรกที่พูดใส่เพื่อนเเรง เพื่อนยิ่งไม่ค่อยรักอยู่555 หลังจากวันนั้น เพื่อนเปลี่ยนไปเลย คือ ตอนนี้ส่วนเกินจริงๆ
เพื่อนไม่ค่อยคุยด้วย เหมือนอากาศธาตุ
คนอื่นบอกให้ทำตัวปกติไป เเต่เพื่อนมันไม่ปกติเเล้วเราจะปกติได้ไงล่ะ55จริงมั้ย
ตอนนี้ความรู้สึกเเย่มาก เหมือนเพื่อนไม่อยากยุ่งกับเราเเล้ว เคยขอโทษไปแล้ว รู้สึกผิดจริงๆ พอพูดมันก็บอกไม่ได้คิดอะไรเเล้ว ช่วงสอบด้วย มันท้อมากค่ะ
ขอวิธีจัดการความรู้สึกหน่อยค่ะ
ควรออกจากกลุ่มดีมั้ย
เพื่อนไม่คุยด้วย ทำอย่างไรดีคะ ท้อมากค่ะ
เพื่อนๆเราก็ไปอยู่ห้องอื่นหมด เรารู้สึกอึดอัด บอกไม่ถูก กลุ่มใหม่มี 6 คน รวมเราด้วย เเต่พวกเขารู้จักกันมาก่อนเเล้ว เเต่ด้วยความที่เราเป็นคนคิดมาก
ก็จะคิดไปเรื่อยว่าเป็นส่วนเกินตลอด ไม่เป็นตัวของตัวเอง จนวันหนึ่งงานกลุ่ม5 คน ต้องมี1คนออกไป เพื่อนๆทำใบจับฉลาก
ซึ่งคนที่ต้องออก คือเรา เพื่อนเหมือนจะพยายามให้เรารู้สึกดีขึ้น ด้วยการพูดต่างๆนาๆ เเต่สำหรับเรา เราก็ยอมรับความจริงนะ ไม่อยากฟัง เหมือนความรู้สึกมันอึดอัดไปหมด จึงพูดไปว่า ถ้าเป็นเพื่อนเก่าคงไม่พูดเเบบนี้ ครั้งเเรกที่พูดใส่เพื่อนเเรง เพื่อนยิ่งไม่ค่อยรักอยู่555 หลังจากวันนั้น เพื่อนเปลี่ยนไปเลย คือ ตอนนี้ส่วนเกินจริงๆ
เพื่อนไม่ค่อยคุยด้วย เหมือนอากาศธาตุ
คนอื่นบอกให้ทำตัวปกติไป เเต่เพื่อนมันไม่ปกติเเล้วเราจะปกติได้ไงล่ะ55จริงมั้ย
ตอนนี้ความรู้สึกเเย่มาก เหมือนเพื่อนไม่อยากยุ่งกับเราเเล้ว เคยขอโทษไปแล้ว รู้สึกผิดจริงๆ พอพูดมันก็บอกไม่ได้คิดอะไรเเล้ว ช่วงสอบด้วย มันท้อมากค่ะ
ขอวิธีจัดการความรู้สึกหน่อยค่ะ
ควรออกจากกลุ่มดีมั้ย