เรื่องมีอยู่ว่า มีคนมายืมเงินพ่อเรา 3 เดือนยืมที แต่ใช้ไม่เคยตรงตามกำหนด ยืมมาตลอด พอพ่อเราบอกว่าไม่มีก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ยอมกลับ พอเป็นอย่างนั้นพ่อเราก็สงสารบางครั้งยืมทีเกือบแสน ระยะหลังมานี่คืนเสร็จก็ยืมต่อ แต่ครอบครัวคนที่ยืมกลับใช้ชีวิตแบบหรูหรา โดยเฉพาะลูกคนเล็กใช้กระเป๋าแบบเนม พ่อไม่มีเงินก็ไม่บอกลูก ไม่บอกใครในครอบครัว ลืมบอกไป ตัวคนยืมเป็นถึง พ.ต.ท. ลูกคนเล็กเปิดร้านเสริมสวย ลูกคนโตก็ทำงานให้กลับธนาคารกรุงไทย ก็มีเงินเดือนกันหมดทุกคน ไม่น่าจะขัดสนเรื่องเงินทอง ตัวพ่อเที่ยวยืมคนนั่นคนนี้ไปทั่ว จนไม่มีใครอยากจะคบด้วยแล้ว ยังไม่รู้ตัวเอง ยังทำตัวโก้หรู แต่กลับเจ้าหนี้สิต้องกินกลับข้าวถุง แล้วต้องมานั่งทุกข์ใจว่าเมื่อไหร่จะได้เงินคืน เอาจริงๆเราว่าคนยืมก็คงไม่มีความละอายแล้วแหละ เพราะถ้ามีเค้าคงไม่กล้ามายืมเรื่อยๆ รู้ทั่งรู้ว่าคนที่ให้ยืมก็มีเรื่องที่ต้องใช้เงิน เค้ากลับไม่สนใจ เราว่าลูกหนี้แบบนี้ ถ้าโดนประจานเค้าก็คงไม่รู้สึก เมืองไทยควรจะมีกฏหมายคุ้มครองเจ้าหนี้ด้วย เพราะลูกหนี้หน้าด้านแบบนี้ เจ้าหนี้เลยต้องโหด
เรื่องเล่าของเจ้าหนี้ที่ต้องทุกข์ทนเพราะลูกหนี้