เวลาผมตั้งใจแล้วจะตื่นเช้าว่าจะไปใส่บาตร ก็ไป พอถึงร้านค้า เกิดเสียดายเงิน เปลืองเงิน แต่ใจอยากใส่บาตร ก็ใส่นะครับ แบบนี้จะได้บุญหรือบาปครับ เครียดมากเลย

เวลาทำบุญแล้วอธิษฐาน ประมาณว่า ขอให้สวย ให้ หล่อ มีแฟนสวยมีแฟนหล่อ ขอให้มีเสน่ห์เป็นที่รักที่หลงใหล.. มีเรื่องในพระพุทธศาสนาหรือเรื่องเล่าของพระสาวก เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้บ้างไหม และคุณอธิษฐานมีผลเป็น

ผมครับ ผมตั้งเเต่บวช ก็เริ่มความคิดเปลี่ยน ละก็เข้าวัดน้อยลง หันไปทำบุญเเนว อุดหนุน พ่อค้า เเม่ค้า รถเข็นเร่ขาย รึ รายย่อยต่างๆให้เค้ามีกำลังใจมากขึ้น ได้มีเเรงสู้ต่อไป พระยังไงๆ ก้ได้กินอิ่มหนำอยุ่เเ

สมาธิเทพแล่ว แต่เวลาทำงาน กลับไม่มีสมาธิ หยิบจับอะไร ก็ไม่ค่อยระมัดระวังซุ่มซ่ามทำงำานอะไรก็ไม่จดจ่อ แต่นั่งสมาธิ เเค่หายใจเข้าลม กาย ก็ดับสนิทแล้ว แต่พอลืมตาทำไมถึงไม่มีสมาธิครับ เวลาทำงาน อะไรต่างๆ

ผมไม่เชื่อในพระไตรปิฎกทุกอย่าง ปฎิบัติจึงเชื่อ แต่บางเรื่องก็เกินที่สติปัญญาผมจะทำสำเร็จ ตั้งแต่เกิดมา ก็ทำความชั่วปะปราย ก็ไม่ใช่คนดีนัก จิตยังเลวอยู่ ตอนนี้นั่งสมาธิก็ไม่ได้ปิติ ร่างกายมีแต่โรค

ไม่ควรไปติฉินนินทา คนที่ทำบุญเพื่ออยากใด้หน้า เพราะว่ามันคือความยุติธรรม เพราะคนที่ทำบุญ อยากได้บุญ ก็ได้บุญไป คนที่อยากได้หน้า ก็ได้หน้าไป มันก็ยุติธรรมดีทั้งสองฝ่าย คุณคิดว่ายุติธรรมดีไหม