เป็นความรู้สึกที่โครตใจสลาย มันพังทุกอย่างเพราะเราเอง เขาทนมากับเราที่สุด เราเป็นคนแรกทุกๆอย่างของเขา ครอบครัวเขาดีกับเรามาก
เรายื้อเขาทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมทำอะไรโง่ๆเช่นขอให้เขากลับมาหารักแบบเดิม อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เขาพูดกับเราว่า เขารักเราแต่เขาไม่อยากทนอีกแล้ว
แต่เขารักเราแต่เราไปกันต่อไม่ได้ อยู่เหมือนเดิมได้ทุกอย่างเลย แต่สถานะเราแค่ลดกันเท่านั้น เรายังอยู่บ้านเขาแบบเดิม เราไม่ได้มีลูกด้วยกันนะ
เราสองคนต่างคนต่างเรียนกันอยู่เลย ทุกอย่างมันพังเพราะเรา ไม่ใช่เรานอกใจ แต่เป็นเพราะทะเลาะเรื่องเดิมๆที่ไม่เคลียร์กันนานพอวันนี้มันระเบิด
แล้วเราก็กำลังจะเก็บเสื้อผ้าเมื่อคืน ตอนเก็บคือ เราจะไม่มีเขาแบบทุกๆวันใช่มั้ย เรากำลังจะต้องเดินคนเดียวใช่มั้ย แล้วตอนนั่นเราหันไปมองหน้าละร้องที่สุดโครตจะเคยร้องมาเลย เขาบอกอยู่ได้มั้ย เราเลยบอกว่า อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้ป่าว โครตทำให้เค้ารู้ว่าเราพยายามจะเข้มแข็งละเข้าใจเธอที่สุด
สุดท้ายเราเองที่หยุดเก็บละพูดกับเขาว่าไม่เอาได้มั้ย เขาก็ดึงเราเข้าไปกอดละบฃลูบหัว หอมแก้ม จุ้บหัวที่ทำแบบเดิมทุกครั้งที่เวลาเราร้องไห้ คำตอบที่เราได้คือเขาไม่กลับมาแล้ว เขารักเรานะ แต่เขาก็เลือกแบบเดิม ที่สุดของความเสียใจตรงนี้แหละร้องไห้เหมือนใจจะขาดในอ้อมกอดเขา เขาพูดว่านอนกันพรุ่งนี้เค้าต้องไปทำงานแต่เช้า ถ้าทันจะทำกับข้าวไว้ให้นะ แล้วเราก็นอนกอดกันทั้งคืน ตื่นเช้ามาเหมือนเดิมก่อนไปทำงานหรือตะไปไหนเขาจะมาลูบหัวเราแล้วก็ไป วันนี้ยังเหมือนเดิมเลย แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ สถานะของเราเขาเอาออก จุกไปอีกตอนเช้าๆ แต่นอนน้ำตาเราไหลแต่ก็ไม่ฟูมฟาย พยายามเข้าใจทุกอย่าง
เรายังอยู่บ้านเขา ยังอยู่ด้วยกันไม่เป็นไร คงหวังน้อยๆว่าเวลาจะทำให้เขาอยากกลับมาหาเราอีกครั้ง
ความทรมานที่เลิกกันแต่ยังอยู่บ้านเดียวกัน มันเป็นอะไรที่โครตแย่ นี้เราตะทนเห็นเขามีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่เราใช่มั้ย เราต้องทนเห็นเขามีความสุขสินะ
ทำไมถึงไม่กลับบ้านหรอ เรามีปัญหากับพ่อด้วยจนบ้านเราเลยให้เราอยู่กับแฟนไปเลยอะ แต่นั้นแหละพอได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็เป็นงี้เฉย เราต้องควรทำไงต่ออะทุกคน TT
ต้องทำยังไงต่อไปดี อยู่บ้านเดียวกันแต่เลิกกันแล้ว
เรายื้อเขาทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมทำอะไรโง่ๆเช่นขอให้เขากลับมาหารักแบบเดิม อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เขาพูดกับเราว่า เขารักเราแต่เขาไม่อยากทนอีกแล้ว
แต่เขารักเราแต่เราไปกันต่อไม่ได้ อยู่เหมือนเดิมได้ทุกอย่างเลย แต่สถานะเราแค่ลดกันเท่านั้น เรายังอยู่บ้านเขาแบบเดิม เราไม่ได้มีลูกด้วยกันนะ
เราสองคนต่างคนต่างเรียนกันอยู่เลย ทุกอย่างมันพังเพราะเรา ไม่ใช่เรานอกใจ แต่เป็นเพราะทะเลาะเรื่องเดิมๆที่ไม่เคลียร์กันนานพอวันนี้มันระเบิด
แล้วเราก็กำลังจะเก็บเสื้อผ้าเมื่อคืน ตอนเก็บคือ เราจะไม่มีเขาแบบทุกๆวันใช่มั้ย เรากำลังจะต้องเดินคนเดียวใช่มั้ย แล้วตอนนั่นเราหันไปมองหน้าละร้องที่สุดโครตจะเคยร้องมาเลย เขาบอกอยู่ได้มั้ย เราเลยบอกว่า อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้ป่าว โครตทำให้เค้ารู้ว่าเราพยายามจะเข้มแข็งละเข้าใจเธอที่สุด
สุดท้ายเราเองที่หยุดเก็บละพูดกับเขาว่าไม่เอาได้มั้ย เขาก็ดึงเราเข้าไปกอดละบฃลูบหัว หอมแก้ม จุ้บหัวที่ทำแบบเดิมทุกครั้งที่เวลาเราร้องไห้ คำตอบที่เราได้คือเขาไม่กลับมาแล้ว เขารักเรานะ แต่เขาก็เลือกแบบเดิม ที่สุดของความเสียใจตรงนี้แหละร้องไห้เหมือนใจจะขาดในอ้อมกอดเขา เขาพูดว่านอนกันพรุ่งนี้เค้าต้องไปทำงานแต่เช้า ถ้าทันจะทำกับข้าวไว้ให้นะ แล้วเราก็นอนกอดกันทั้งคืน ตื่นเช้ามาเหมือนเดิมก่อนไปทำงานหรือตะไปไหนเขาจะมาลูบหัวเราแล้วก็ไป วันนี้ยังเหมือนเดิมเลย แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ สถานะของเราเขาเอาออก จุกไปอีกตอนเช้าๆ แต่นอนน้ำตาเราไหลแต่ก็ไม่ฟูมฟาย พยายามเข้าใจทุกอย่าง
เรายังอยู่บ้านเขา ยังอยู่ด้วยกันไม่เป็นไร คงหวังน้อยๆว่าเวลาจะทำให้เขาอยากกลับมาหาเราอีกครั้ง
ความทรมานที่เลิกกันแต่ยังอยู่บ้านเดียวกัน มันเป็นอะไรที่โครตแย่ นี้เราตะทนเห็นเขามีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่เราใช่มั้ย เราต้องทนเห็นเขามีความสุขสินะ
ทำไมถึงไม่กลับบ้านหรอ เรามีปัญหากับพ่อด้วยจนบ้านเราเลยให้เราอยู่กับแฟนไปเลยอะ แต่นั้นแหละพอได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็เป็นงี้เฉย เราต้องควรทำไงต่ออะทุกคน TT