ตามหัวข้อเลยครับ
จะหมั้นกันไม่กี่วัน อยู่แล้ว แต่ผมรู้สึกตัวเองไม่ดีพอสำหลับเธอเลย ผมก็ทำงานนะ
ภาระและหน้าที่ของผมที่ต้องรับผิดชอบก็มีมากมาย ทุกๆอย่างในบ้านค่า จิปาถะ
ผมพยายามทำให้เธอมีความสุข ที่ได้คบกับผม แต่ผมรู้สึกว่าผมแย่มากสามารถทำตามที่เธอร้องขอได้ เช่น ขอตังใช้
จ่ายค่าโทรศัพท์ให้ แม้จนถึงเงินค่าสินสอดในวันแต่งงาน แฟนบอกว่า (ตังแสน ทองบาทเอง) ตอนนี้ผมอายุ25 ผมคงหาไม่ทัน
ผมมันแย่จริงๆๆ ที่ไม่สามารถทำตามที่เธอร้องขอได้ #ขอระบายหน่อยครับ
แต่เธอรักผมมากผมไม่รู้จะทำยังไงใครมีวิธีช่วยบอกหน่อยครับ
ทุกๆวันนี้ผมก็หาเช้ากินค่ำทำตามกำลังที่มีอยู่ ถ้าผมบอกเลิกกับเขาจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับผมไหม ผมคิดว่าผู้หญิงแบบเธอคงได้เจอผู้ชายดีๆกว่าผมมีรถมีบ้านมีเงินทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมกว่านี้
แบบนี้เรียกว่าความรักไหมครับ
จะหมั้นกันไม่กี่วัน อยู่แล้ว แต่ผมรู้สึกตัวเองไม่ดีพอสำหลับเธอเลย ผมก็ทำงานนะ
ภาระและหน้าที่ของผมที่ต้องรับผิดชอบก็มีมากมาย ทุกๆอย่างในบ้านค่า จิปาถะ
ผมพยายามทำให้เธอมีความสุข ที่ได้คบกับผม แต่ผมรู้สึกว่าผมแย่มากสามารถทำตามที่เธอร้องขอได้ เช่น ขอตังใช้
จ่ายค่าโทรศัพท์ให้ แม้จนถึงเงินค่าสินสอดในวันแต่งงาน แฟนบอกว่า (ตังแสน ทองบาทเอง) ตอนนี้ผมอายุ25 ผมคงหาไม่ทัน
ผมมันแย่จริงๆๆ ที่ไม่สามารถทำตามที่เธอร้องขอได้ #ขอระบายหน่อยครับ
แต่เธอรักผมมากผมไม่รู้จะทำยังไงใครมีวิธีช่วยบอกหน่อยครับ
ทุกๆวันนี้ผมก็หาเช้ากินค่ำทำตามกำลังที่มีอยู่ ถ้าผมบอกเลิกกับเขาจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับผมไหม ผมคิดว่าผู้หญิงแบบเธอคงได้เจอผู้ชายดีๆกว่าผมมีรถมีบ้านมีเงินทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมกว่านี้