พรสวรรค์ (Gift)
พรสวรรค์ หรือของขวัญที่พระเจ้าประทานมาตั้งแต่เกิด หรือบางทีมันหมายถึงความสามารถพิเศษ ที่คุณอาจจะรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง กำลังสงสัยบ้าง ผมว่าบางทีคุณลองไปหาสถานที่สักแห่ง ภูเขา น้ำตก ในป่า หรือห้องเงียบๆ ที่ตัวคุณพอจะอยู่เงียบๆแล้วเอาสติลองคิดดูว่า ของขวัญจากพระเจ้าทีว่านั่นคืออะไร แล้วมันอยู่ในตัวคุณมั้ย ....
ผมเองเป็นคนหนึ่ง ที่เกิดในโรงพยาบาลของทหาร จากครอบครัวเล็กๆ ที่พ่อแม่เป็นแค่พนักงานของบริษัทเอกชนของบริษัทชื่อดังใจกลางกรุง พ่อเคยเล่าว่าช่วงเวลาที่ผมเกิดมันมีเหตุการณ์แปลกๆ เช่นไฟดับสามครั้งติดๆ ในช่วงไม่ถึงสิบนาที สร้างความโกลาหลไห้ห้องคลอดเป็นอย่างมาก พ่อเชื่อว่าเป็นปาฏิหาริย์อะไรสักอย่างจากผม
ตอนเข้าเรียนชั้นประถม ตอนนั้นผมอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัด ผมมีความสามารถในการได้ยินเสียงจากที่ไกลๆ หรือแม้กระทั่งเสียงเพื่อนในชั้นเรียนกำลังคิดเลข คุณรู้มั้ยเวลาสอบผมรู้สึกดีมากๆเลยทีเดียว
เสียงคลื่นไมโครเวฟ มันครางหึ่งๆอยู่ในหูผม เสียงต่ำบ้าง สูงบ้าง บางครั้งมีคลื่นเสียงอื่นแทรกเข้ามา มันเป็นจังหวะเดียวกันเสมอกับภาพของกราฟที่ขึ้นๆลงๆ อยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของผม ซึ่งแน่ละตอนนี้ผมคือวิศวกร ที่มีดีกรีเกียรตินิยม จากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของผมเอง ผมใช้พรสวรรค์ที่ผมมีมาตั้งแต่เด็กๆ กับความฝันที่วันนึงผมจะสร้างอุโมงค์มิติพลังควอนตั้มได้สำเร็จ แต่ก่อนผมส่งสัยตลอดเวลาว่าทุกครั้งที่ผมมองบนท้องฟ้า ทำไมผมได้ยินเสียงแปลก เป็นจังหวะจะโคน บางครั้งเสียงคล้ายคนกำลังคุยกัน บางทีมีเสียงเหมือนคนกำลังจดอะไรสักอย่าง มันชัดเจนจนอยากเห็นด้วยตา กับสถานที่และเวลาเดิมๆเสมอ ตอนนี้แหละโอกาสมาถึงแล้ว
แสงสว่างหลากสีเกิดขึ้นที่บริเวณปากอุโมงค์ที่ผมสร้าง นับครั้งไม่ถ้วนที่การทดลองล้มเหลว แต่นั่นไม่อาจทำไห้ผมถอดใจหรอก ไม่งั้นคงมาไม่ถึงวันนี้
วันนี้ผมกำลังจะเปิดอุโมงค์มิติอีกครั้ง ทุกการทำงานของคน และระบบคอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดโนโลกเริ่มแล้ว ผมได้ยินเสียงทุกคลื่นความถี่แบบเดิมๆอีกครั้ง
รวมทั้งเสียงของพนักงานผมที่ต่างคิดในใจว่าวันนี้จะสำเร็จหรือป่าว ผมได้ยินเสียงบางคนนึกถึงพระเจ้าทั้งขอไห้สำเร็จและขอไห้ปลอดภัย ผมแอบได้ยินลูกน้องคนสนิทผมคิดว่าจะมีไดโนเสาร์ออกมามั้ยถ้าสำเร็จ หึหึ ตลกสิ้นดี
นาฬิกานับถอยหลังจาก สิบนาที และลดลงมาเรื่อยๆ ขณะที่พนักงานของผมตะโกนแจ้งความพร้อมของอุปกรณ์ และระบบต่างๆเป็นระยะ แสงหลากสีแบบที่คุณเคยเห็นในทีวีกับหนังทุลุมิติต่างๆ วันนี้มันคือของจริง
ห้านาทีสุดท้าย ที่ผมลุ้นว่าเสียงที่ดังจากที่ไหนสักที่กำลังเป็นจริง ผมและทุกคนเฝ้ารอเวลานี้
10 9 . . . . 4 3 2 1 0 พระเจ้า แสงสว่างขนาดมหึมาอยู่ข้างหน้าผม มันสว่างมากถึงกับต้องป้องสายตาไว้ ผมเห็นเงาลางๆ ที่สมองระดับผมมองก็รู้ว่าเป็นคนแน่ๆ แต่หน้าแปลกใจที่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงลูกน้องของตัวเอง หรือว่าพวกเค้าจะหมดสติ หรือโดนเอเลี่ยนที่มาจากอีกมิติจับไปหมด เหลือไว้แค่ผมที่ต้องเผชิญความลำบากนี้คนเดียว แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะนี่ คือนาทีที่ผมจะได้รู้เสียที กว่าสี่สิบปีที่ผมรอมานาน มันคืออะไร
แสงเริ่มจางลง บุรุษหนุ่ม อายุรุ่นราวคราวลูก และ มีผู้ชายวัยฉกรรจ์สองคนตามหลังมา สองคนนั้นไม่มีสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเด็กหนุ่มคนนี้เลย แปลกดีนะ อุโมงค์ควันตั้มพาผมไปเจออะไรที่อีกซีกของจักรวาลที่มีเอเลี่ยนหน้าตา รูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่เดี๋ยวก่อนสองคนนั่นเดินมาล๊อคผมจากด้านหลัง ตอนนี้ผมขยับตัวไม่ได้เลย
ชายหนุ่มรูปร่างดี ผิวขาว เดินตรงมาทางผม หยิบของชิ้นหนึ่งจากกระเป๋าที่เขาถือมา เดาไม่ยากเลย กระเป๋านั้นควบคุมความเย็นได้ ในมือของเด็กหนุ่มคือเข็มฉีดยาแบบแท่งแก้ว ในนั้นมีน้ำยาสีฟ้าอ่อนๆ เขาตรงเข้ามาที่ผม ปลายเข็มเงาวับ เขาปักเข็มนั่นลงมาที่ตัวผม
"เดี๋ยวซิ... เดี๋ยว....คุยกันก่อน นี่คุณ...." ผมพยามทักทายหนุ่มคนนี้ ผมได้ยินคำหนึ่งคำก่อนที่ตาของผมจะหลับสนิทลง ... "พักผ่อนซะนะครับ"
ผมค่อยๆลืมตา แน่นอนแสงสว่างรอบข้างทำไห้ผมเคืองตา ผมตื่นขึ้นมาแล้ว นั่นไงเด็กหนุ่มคนนั้น.....ผมเห็นเขาแล้ว ผมพยามกระดิกนิ้วแต่ทำไมมันดูยากเย็นขนาดนี้ หรือยาที่ไอ้หนุ่มคนนี้มันฉีดไห้ยังไม่หมดฤทธิ์...
เอ๊ะ .... มีเสียงคนเดินมา ใกล้เข้ามา มีเสียงเขาพูดกันผมจะพยามยามฟังอีกครั้ง
" หมอๆ ลูกชายผมเป็นยังไงบ้าง "
"ยังเหมือนเดิมครับลุง เมื่อวานก็หนีไปทำหม้อแปลงโรงพยาบาลระเบิดอีกแล้ว เจ้าหน้าที่ตามจับกันวุ่นเลย แต่ไม่เป็นไรวันนี้ ผมจะพาเข้าห้องกระตุ้นไฟฟ้า ดูอาการต่อไปครับลุง ไม่ต้องห่วง"
หึหึ ... หมออะไรที่ไหน พวดเอ็งมันบ้า เพี้ยนกันไปหมด คอยดูนะ ผมมีแรงขยับตัวเมื่อไหร่ ผมจะเปิดเครื่องมิติควันตั้มอีกครั้ง ผมจะไม่ยอมแพ้หรอก
.... เพราะมันเป็นพรสวรรค์ของผม
พรสวรรค์
พรสวรรค์ หรือของขวัญที่พระเจ้าประทานมาตั้งแต่เกิด หรือบางทีมันหมายถึงความสามารถพิเศษ ที่คุณอาจจะรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง กำลังสงสัยบ้าง ผมว่าบางทีคุณลองไปหาสถานที่สักแห่ง ภูเขา น้ำตก ในป่า หรือห้องเงียบๆ ที่ตัวคุณพอจะอยู่เงียบๆแล้วเอาสติลองคิดดูว่า ของขวัญจากพระเจ้าทีว่านั่นคืออะไร แล้วมันอยู่ในตัวคุณมั้ย ....
ผมเองเป็นคนหนึ่ง ที่เกิดในโรงพยาบาลของทหาร จากครอบครัวเล็กๆ ที่พ่อแม่เป็นแค่พนักงานของบริษัทเอกชนของบริษัทชื่อดังใจกลางกรุง พ่อเคยเล่าว่าช่วงเวลาที่ผมเกิดมันมีเหตุการณ์แปลกๆ เช่นไฟดับสามครั้งติดๆ ในช่วงไม่ถึงสิบนาที สร้างความโกลาหลไห้ห้องคลอดเป็นอย่างมาก พ่อเชื่อว่าเป็นปาฏิหาริย์อะไรสักอย่างจากผม
ตอนเข้าเรียนชั้นประถม ตอนนั้นผมอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัด ผมมีความสามารถในการได้ยินเสียงจากที่ไกลๆ หรือแม้กระทั่งเสียงเพื่อนในชั้นเรียนกำลังคิดเลข คุณรู้มั้ยเวลาสอบผมรู้สึกดีมากๆเลยทีเดียว
เสียงคลื่นไมโครเวฟ มันครางหึ่งๆอยู่ในหูผม เสียงต่ำบ้าง สูงบ้าง บางครั้งมีคลื่นเสียงอื่นแทรกเข้ามา มันเป็นจังหวะเดียวกันเสมอกับภาพของกราฟที่ขึ้นๆลงๆ อยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของผม ซึ่งแน่ละตอนนี้ผมคือวิศวกร ที่มีดีกรีเกียรตินิยม จากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของผมเอง ผมใช้พรสวรรค์ที่ผมมีมาตั้งแต่เด็กๆ กับความฝันที่วันนึงผมจะสร้างอุโมงค์มิติพลังควอนตั้มได้สำเร็จ แต่ก่อนผมส่งสัยตลอดเวลาว่าทุกครั้งที่ผมมองบนท้องฟ้า ทำไมผมได้ยินเสียงแปลก เป็นจังหวะจะโคน บางครั้งเสียงคล้ายคนกำลังคุยกัน บางทีมีเสียงเหมือนคนกำลังจดอะไรสักอย่าง มันชัดเจนจนอยากเห็นด้วยตา กับสถานที่และเวลาเดิมๆเสมอ ตอนนี้แหละโอกาสมาถึงแล้ว
แสงสว่างหลากสีเกิดขึ้นที่บริเวณปากอุโมงค์ที่ผมสร้าง นับครั้งไม่ถ้วนที่การทดลองล้มเหลว แต่นั่นไม่อาจทำไห้ผมถอดใจหรอก ไม่งั้นคงมาไม่ถึงวันนี้
วันนี้ผมกำลังจะเปิดอุโมงค์มิติอีกครั้ง ทุกการทำงานของคน และระบบคอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดโนโลกเริ่มแล้ว ผมได้ยินเสียงทุกคลื่นความถี่แบบเดิมๆอีกครั้ง
รวมทั้งเสียงของพนักงานผมที่ต่างคิดในใจว่าวันนี้จะสำเร็จหรือป่าว ผมได้ยินเสียงบางคนนึกถึงพระเจ้าทั้งขอไห้สำเร็จและขอไห้ปลอดภัย ผมแอบได้ยินลูกน้องคนสนิทผมคิดว่าจะมีไดโนเสาร์ออกมามั้ยถ้าสำเร็จ หึหึ ตลกสิ้นดี
นาฬิกานับถอยหลังจาก สิบนาที และลดลงมาเรื่อยๆ ขณะที่พนักงานของผมตะโกนแจ้งความพร้อมของอุปกรณ์ และระบบต่างๆเป็นระยะ แสงหลากสีแบบที่คุณเคยเห็นในทีวีกับหนังทุลุมิติต่างๆ วันนี้มันคือของจริง
ห้านาทีสุดท้าย ที่ผมลุ้นว่าเสียงที่ดังจากที่ไหนสักที่กำลังเป็นจริง ผมและทุกคนเฝ้ารอเวลานี้
10 9 . . . . 4 3 2 1 0 พระเจ้า แสงสว่างขนาดมหึมาอยู่ข้างหน้าผม มันสว่างมากถึงกับต้องป้องสายตาไว้ ผมเห็นเงาลางๆ ที่สมองระดับผมมองก็รู้ว่าเป็นคนแน่ๆ แต่หน้าแปลกใจที่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงลูกน้องของตัวเอง หรือว่าพวกเค้าจะหมดสติ หรือโดนเอเลี่ยนที่มาจากอีกมิติจับไปหมด เหลือไว้แค่ผมที่ต้องเผชิญความลำบากนี้คนเดียว แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะนี่ คือนาทีที่ผมจะได้รู้เสียที กว่าสี่สิบปีที่ผมรอมานาน มันคืออะไร
แสงเริ่มจางลง บุรุษหนุ่ม อายุรุ่นราวคราวลูก และ มีผู้ชายวัยฉกรรจ์สองคนตามหลังมา สองคนนั้นไม่มีสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเด็กหนุ่มคนนี้เลย แปลกดีนะ อุโมงค์ควันตั้มพาผมไปเจออะไรที่อีกซีกของจักรวาลที่มีเอเลี่ยนหน้าตา รูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่เดี๋ยวก่อนสองคนนั่นเดินมาล๊อคผมจากด้านหลัง ตอนนี้ผมขยับตัวไม่ได้เลย
ชายหนุ่มรูปร่างดี ผิวขาว เดินตรงมาทางผม หยิบของชิ้นหนึ่งจากกระเป๋าที่เขาถือมา เดาไม่ยากเลย กระเป๋านั้นควบคุมความเย็นได้ ในมือของเด็กหนุ่มคือเข็มฉีดยาแบบแท่งแก้ว ในนั้นมีน้ำยาสีฟ้าอ่อนๆ เขาตรงเข้ามาที่ผม ปลายเข็มเงาวับ เขาปักเข็มนั่นลงมาที่ตัวผม
"เดี๋ยวซิ... เดี๋ยว....คุยกันก่อน นี่คุณ...." ผมพยามทักทายหนุ่มคนนี้ ผมได้ยินคำหนึ่งคำก่อนที่ตาของผมจะหลับสนิทลง ... "พักผ่อนซะนะครับ"
ผมค่อยๆลืมตา แน่นอนแสงสว่างรอบข้างทำไห้ผมเคืองตา ผมตื่นขึ้นมาแล้ว นั่นไงเด็กหนุ่มคนนั้น.....ผมเห็นเขาแล้ว ผมพยามกระดิกนิ้วแต่ทำไมมันดูยากเย็นขนาดนี้ หรือยาที่ไอ้หนุ่มคนนี้มันฉีดไห้ยังไม่หมดฤทธิ์...
เอ๊ะ .... มีเสียงคนเดินมา ใกล้เข้ามา มีเสียงเขาพูดกันผมจะพยามยามฟังอีกครั้ง
" หมอๆ ลูกชายผมเป็นยังไงบ้าง "
"ยังเหมือนเดิมครับลุง เมื่อวานก็หนีไปทำหม้อแปลงโรงพยาบาลระเบิดอีกแล้ว เจ้าหน้าที่ตามจับกันวุ่นเลย แต่ไม่เป็นไรวันนี้ ผมจะพาเข้าห้องกระตุ้นไฟฟ้า ดูอาการต่อไปครับลุง ไม่ต้องห่วง"
หึหึ ... หมออะไรที่ไหน พวดเอ็งมันบ้า เพี้ยนกันไปหมด คอยดูนะ ผมมีแรงขยับตัวเมื่อไหร่ ผมจะเปิดเครื่องมิติควันตั้มอีกครั้ง ผมจะไม่ยอมแพ้หรอก
.... เพราะมันเป็นพรสวรรค์ของผม