คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตากับยายบอกว่าเงินหายไปสองหมื่นค่ะ แล้วก็มาโทษหลานตัวเองค่ะ
เพราะที่บ้านอยู่กันแค่สามคน ตายายและหลาน เขาบอกว่าก็อยู่กันแค่สามคน ใครมันจะมาเอาไปได้ เขาก็บ่นๆตามประสาคนแก่ ว่าเมื่อก่อนมีเงินตั้งเยอะแยะยังไม่หายเลย
เขาเหมือนจะโยนความผิดให้เราให้ได้ค่ะ
ไม่ยอมฟังอะไรเลย บอกอย่างเดียวว่าถ้าเอาไปก็บอกกันดีๆ แต่เราก็ไม่ได้เอาไปค่ะ จะให้ทำไงอ่ะ งง ไล่เราให้เก็บของไปอยู่บ้านแม่ บอกว่าถ้าเขาอยู่กันสองคนแล้วเงินมันจะหายมั้ย เราก็เสียความรู้สึกอ่ะนะ บอกตรงๆเลย
ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ๆก็โดนหาว่าเป็นขโมยซะเเล้ว แล้วคำพูดแต่ละอย่างโคตรเสียความรู้สึกเลยค่ะ ถ้าไม่มาเจอกับตัวเองก็คงไม่รู้สึกหรอกนะคะ เหนื่อยกับหลายๆเรื่องแล้ว
ก็ยังจะต้องมาปวดหัวกับเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกค่ะ แล้วพอวันต่อมาตอนเย็น เขามาบอกกับหนูว่า มีข่าวดีจะบอก เจอเงินแล้วไม่ได้หาย แค่นับผิด แล้วความรู้สึกที่มันเสียไปอ่ะ
เอามันกลับคืนมาได้มั้ยค่ะ เขาบอกว่า อยากกลับไปอยู่บ้านเดิมกับเขาก้ไปอยู่ ไม่อยากอยู่ก็ไปต้องไป เขาพูดแค่นี้ค่ะ แล้วหนูก็พูด ประมานว่า แล้วความรู้สึกหนูที่เสียไปอ่ะเอามันกลับคืนมาได้มั้ย แล้วก็บอกแค่ว่าให้คนที่เคยว่าหนูอ่ะ มาขอโทษด้วย (คนแก่ทำผิด แค่ขอโทษเด็กแค่นี้แล้วมันจะตายหรอค่ะ)
เขาก็โกรธ แล้วก็มาทวงบุญคุณอย่างนู้น อย่างนี้ ว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก แต่ประเด็นคือผิดก็ว่าไปตามผิดค่ะ ผิดก็คือผิดมันคนละเรื่องกับบุญคุณ รู้แล้วค่ะว่าเลี้ยงมารู้แล้วค่ะว่ามีบุญคุณ แต่กับแค่คำว่าขอโทษแค่เนี้ย เขาพูดไม่เป็นกันหรอค่ะ คิดแต่จะเอาชนะอย่างเดียวหรอค่ะ แพ้ไม่เป็นเลยว่างั้น ถ้าทั้งหมดที่หนูกล่าวมาเป็นความเข้าใจผิดของหนูก็ขอโทษด้วย แต่ความเข้าใจของหนูก็คือว่า คนเราทำผิดก็ต้องว่าไปตามผิด ทำผิดแล้วก็ต้องขอโทษ ใครทำอะไรให้ก็ต้องกล่าวขอบคุณ
ถ้าทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด ไม่กล่าวขอโทษ
จะอ้างแต่บุญคุณ เอาระบบอาวุโสมาอ้าง อย่างงี้มันก็ไม่ได้หรือป่าวค่ะ แล้วไหนคือความเท่าเทียมกันล่ะคะ ถ้างั้นเวลาจะทำอะไรคนที่แก่กว่าก็คือไม่ผิดเลยหรอ
ผิดก็คือผิดค่ะ มันคนละเรื่องกับบุญคุณ
แล้วรู้มั้ยค่ะ ว่าบทสรุปเป็นยังไง บทสรุปก็คือหนูเป็นคนผิดจ้าาา เขาอ้างว่าเขาเลี้ยงมา
เงินเขาก็หามาเพื่อเรา แต่มันก็คนละเรื่องอยู่ดี
และอีกเรื่องก็คือ แม่เรามาบอกว่าเขาพูดอะไรก็ให้เรายอมๆเขาไป เขาเลี้ยงมาอีก มันก็คนละเรื่องอยู่ดีมั้ยเอ่ย งง ก็ตามนั้นแหละจ้า บทสรุปคือหนูเป็นคนผิด ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย จนบางที หนูก็คิดว่าในสังคมไทยมันยังมีอะไรแบบนี้อีกเยอะ กฎหมายอะไรมันไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไปแล้ว อ้างนู้นอ้างนี้ อ้างระบบอาวุธโสบ้าง แล้วยิ่งพวกคนที่มีเงินมีอำนาจทำอะไรเขาก็คงไม่ผิดอยู่ดีแหละค่ะ
หนูอยากรู้ว่าพวกเราต้องยอมให้กับความไม่ยุติธรรมไปถึงไหนกันค่ะ อีกสัก10ปีหรือ100ปีประเทศนี้มันก็คงไม่เจริญหรอกค่ะ
เพราะแค่พื้นฐานของความยุติธรรมแค่นี้ในครอบครัวของแต่ละบ้านยังไม่มีเลย จะนับประสาอะไร กับสังคมในสภาค่ะ โกงกินกันเข้าไปค่ะ ใครมีเงินมีอำนาจก็คือไม่ผิดจ้าา
ใครค้าน ใครคิดนอกกรอบก็คือเป็นคนผิดจ้าา
ยอมกันเข้าไปให้กับความไม่ยุติธรรม
แล้วไหนประเทศที่บอกว่าปกครองระบอบประชาธิปไตยล่ะคะ ที่เห็นๆกันอยู่ก็มีแต่พวกอำนาจนิยม
ถ้าสิ่งที่หนูกล่าวไปข้างต้นเกิดไปขัดใจใครหรือไม่พอใจใครเข้า ก็ต้องกล่าวขอโทษด้วยนะคะ แต่พอดีว่าmindsetของหนูมันเป็นแบบนี้อยู่แล้วอ่ะ แล้วถ้าคนแก่คนไหนจะตัดออกจากกองมรดกก็ตัดไปเลยจ้าา ไม่แคร์อยู่แล้ว
หนูมีหน้าที่แค่เรียน หางานทำแล้วก็ต้องดิ้นรนในประเทศที่โคตรห่วย ไปวันๆก็เท่านั้นจ้าา
และสุดท้ายขอให้ทุกคนโชคดี และดิ้นรนเอาชีวิตรอดให้ได้ ในประเทศที่ไม่มีแม้แต่ความยุติธรรมค่ะ//ไหว้ย่อ
ทำไมคนแก่บางคนทำผิดแล้วไม่ยอมขอโทษเด็กคะ? ความยุติธรรมมันอยู่ตรงไหนคะ
เพราะที่บ้านอยู่กันแค่สามคน ตายายและหลาน เขาบอกว่าก็อยู่กันแค่สามคน ใครมันจะมาเอาไปได้ เขาก็บ่นๆตามประสาคนแก่ ว่าเมื่อก่อนมีเงินตั้งเยอะแยะยังไม่หายเลย
เขาเหมือนจะโยนความผิดให้เราให้ได้ค่ะ
ไม่ยอมฟังอะไรเลย บอกอย่างเดียวว่าถ้าเอาไปก็บอกกันดีๆ แต่เราก็ไม่ได้เอาไปค่ะ จะให้ทำไงอ่ะ งง ไล่เราให้เก็บของไปอยู่บ้านแม่ บอกว่าถ้าเขาอยู่กันสองคนแล้วเงินมันจะหายมั้ย เราก็เสียความรู้สึกอ่ะนะ บอกตรงๆเลย
ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ๆก็โดนหาว่าเป็นขโมยซะเเล้ว แล้วคำพูดแต่ละอย่างโคตรเสียความรู้สึกเลยค่ะ ถ้าไม่มาเจอกับตัวเองก็คงไม่รู้สึกหรอกนะคะ เหนื่อยกับหลายๆเรื่องแล้ว
ก็ยังจะต้องมาปวดหัวกับเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกค่ะ แล้วพอวันต่อมาตอนเย็น เขามาบอกกับหนูว่า มีข่าวดีจะบอก เจอเงินแล้วไม่ได้หาย แค่นับผิด แล้วความรู้สึกที่มันเสียไปอ่ะ
เอามันกลับคืนมาได้มั้ยค่ะ เขาบอกว่า อยากกลับไปอยู่บ้านเดิมกับเขาก้ไปอยู่ ไม่อยากอยู่ก็ไปต้องไป เขาพูดแค่นี้ค่ะ แล้วหนูก็พูด ประมานว่า แล้วความรู้สึกหนูที่เสียไปอ่ะเอามันกลับคืนมาได้มั้ย แล้วก็บอกแค่ว่าให้คนที่เคยว่าหนูอ่ะ มาขอโทษด้วย (คนแก่ทำผิด แค่ขอโทษเด็กแค่นี้แล้วมันจะตายหรอค่ะ)
เขาก็โกรธ แล้วก็มาทวงบุญคุณอย่างนู้น อย่างนี้ ว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก แต่ประเด็นคือผิดก็ว่าไปตามผิดค่ะ ผิดก็คือผิดมันคนละเรื่องกับบุญคุณ รู้แล้วค่ะว่าเลี้ยงมารู้แล้วค่ะว่ามีบุญคุณ แต่กับแค่คำว่าขอโทษแค่เนี้ย เขาพูดไม่เป็นกันหรอค่ะ คิดแต่จะเอาชนะอย่างเดียวหรอค่ะ แพ้ไม่เป็นเลยว่างั้น ถ้าทั้งหมดที่หนูกล่าวมาเป็นความเข้าใจผิดของหนูก็ขอโทษด้วย แต่ความเข้าใจของหนูก็คือว่า คนเราทำผิดก็ต้องว่าไปตามผิด ทำผิดแล้วก็ต้องขอโทษ ใครทำอะไรให้ก็ต้องกล่าวขอบคุณ
ถ้าทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด ไม่กล่าวขอโทษ
จะอ้างแต่บุญคุณ เอาระบบอาวุโสมาอ้าง อย่างงี้มันก็ไม่ได้หรือป่าวค่ะ แล้วไหนคือความเท่าเทียมกันล่ะคะ ถ้างั้นเวลาจะทำอะไรคนที่แก่กว่าก็คือไม่ผิดเลยหรอ
ผิดก็คือผิดค่ะ มันคนละเรื่องกับบุญคุณ
แล้วรู้มั้ยค่ะ ว่าบทสรุปเป็นยังไง บทสรุปก็คือหนูเป็นคนผิดจ้าาา เขาอ้างว่าเขาเลี้ยงมา
เงินเขาก็หามาเพื่อเรา แต่มันก็คนละเรื่องอยู่ดี
และอีกเรื่องก็คือ แม่เรามาบอกว่าเขาพูดอะไรก็ให้เรายอมๆเขาไป เขาเลี้ยงมาอีก มันก็คนละเรื่องอยู่ดีมั้ยเอ่ย งง ก็ตามนั้นแหละจ้า บทสรุปคือหนูเป็นคนผิด ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย จนบางที หนูก็คิดว่าในสังคมไทยมันยังมีอะไรแบบนี้อีกเยอะ กฎหมายอะไรมันไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไปแล้ว อ้างนู้นอ้างนี้ อ้างระบบอาวุธโสบ้าง แล้วยิ่งพวกคนที่มีเงินมีอำนาจทำอะไรเขาก็คงไม่ผิดอยู่ดีแหละค่ะ
หนูอยากรู้ว่าพวกเราต้องยอมให้กับความไม่ยุติธรรมไปถึงไหนกันค่ะ อีกสัก10ปีหรือ100ปีประเทศนี้มันก็คงไม่เจริญหรอกค่ะ
เพราะแค่พื้นฐานของความยุติธรรมแค่นี้ในครอบครัวของแต่ละบ้านยังไม่มีเลย จะนับประสาอะไร กับสังคมในสภาค่ะ โกงกินกันเข้าไปค่ะ ใครมีเงินมีอำนาจก็คือไม่ผิดจ้าา
ใครค้าน ใครคิดนอกกรอบก็คือเป็นคนผิดจ้าา
ยอมกันเข้าไปให้กับความไม่ยุติธรรม
แล้วไหนประเทศที่บอกว่าปกครองระบอบประชาธิปไตยล่ะคะ ที่เห็นๆกันอยู่ก็มีแต่พวกอำนาจนิยม
ถ้าสิ่งที่หนูกล่าวไปข้างต้นเกิดไปขัดใจใครหรือไม่พอใจใครเข้า ก็ต้องกล่าวขอโทษด้วยนะคะ แต่พอดีว่าmindsetของหนูมันเป็นแบบนี้อยู่แล้วอ่ะ แล้วถ้าคนแก่คนไหนจะตัดออกจากกองมรดกก็ตัดไปเลยจ้าา ไม่แคร์อยู่แล้ว
หนูมีหน้าที่แค่เรียน หางานทำแล้วก็ต้องดิ้นรนในประเทศที่โคตรห่วย ไปวันๆก็เท่านั้นจ้าา
และสุดท้ายขอให้ทุกคนโชคดี และดิ้นรนเอาชีวิตรอดให้ได้ ในประเทศที่ไม่มีแม้แต่ความยุติธรรมค่ะ//ไหว้ย่อ