...คือ เมื่อ8ปีก่อน เด็กมาก ป.5-6 ผูกพันกับพี่คนหนึ่ง เขาชื่อพี่ บ. เราสนิทมากไปเที่ยวด้วยกันกับครอบครัวพี่เขาบ่อยมากในช่วงวัยเด็ก พี่เขาน่ารัก ดูแลดี ยิ่งตอนเด็กเราอ้วนมากโดนล้อตลอด คนเดียวที่ไม่เคยล้อรูปร่างเราเลย และปกป้องเราตลอดคือพี่ บ. เราสนิทกันจนบางทีเราอาจจะแยกไม่ออกว่า..อันไหนรัก อันไหนคือความผูกพัน จนวันหนึงเพื่อนสนิทเราบอกเราว่าชอบพี่บ.มาก อยากให้เราช่วยเป็นแม่สื่อให้เพราะเราสนิทกับพี่บ.ที่สุด วินาทีนั้นใจเรากระตุกวูบมากเลย เหมือน..โดนใครมาบีบให้มันแน่นขึ้น เราเศร้านะ แต่ก็ทำตามที่เพื่อนขอ เราทักเฟสไปบอกว่า "เพื่อนบีมชอบพี่บ.คบกับเพื่อนบีมนะ มันชอบพี่มากๆ" พี่บ.ตอบกลับมายาวมาก ประมาณว่า อย่ามาพิมพ์แบบนี้ไม่ชอบ อย่ายัดเหยียดเรื่องแบบนี้ให้ใคร เราจำได้ว่าเราร้องไห้หนัก ไม่ได้คุยกับพี่บ.หลายอาทิตย์เลย (มองหน้าไม่ติด) เเต่เราก็กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิมปกติ.. (วันนั้นทำให้รู้ว่าเราตกหลุมรักเข้าแล้ว) ดีใจนะตอนนั้นที่พี่บ.ไม่ได้เกลียดเรา.. แต่พอวัยประถมของเราหมดลง..พี่บ.ต้องย้ายไปเรียนร.ร.มัธยมต้น ระยะห่างเราก็มีบ้างแต่ไม่มากนัก เรายังคงคุยเล่นกันปกติ
มีความสุขมากเมื่อนึกถึงช่วงเวลานั้น
ถึงเวลาของเราเมื่อจบประถม6..เราถูกส่งไปเรียนร.ร.ประจำที่ต่างจังหวัด ระยะห่างและระยะทางมันมากกว่าเดิมเสียอีก..ม.1 ช่วงแรกบีมมั่นคงกับพี่บ.คนเดียวนะ แต่พอเวลาผ่านไป สังคม สิ่งรอบข้าง และผู้คนก็ทำให้ตัวบีมเริ่มเปลี่ยนไป บีมมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ จนลืม..ลืมพี่บ.ไปเสียสนิทเลย
ช่วงม.2 พี่บ.อยู่ม.3 ที่เราได้คุยกันผ่านแชท ที่บีมพิมพ์ตอบไปว่า "คิดถึง" แต่บีมดันโกหกว่าเพื่อนบีมพิมพ์ไปเพื่อที่จะปิดบังความในใจ ช่วงที่เราเจอกันบางครั้งเวลาบีมกลับบ้าน บางครั้งพี่ทักบีมแต่บีมเอาแต่ทำตัวเย็นชาใส่ บีมขอโทษนะ บีมแค่กลัวที่จะแสดงความรู้สึกว่าจริงๆบีม
โครตคิดถึงพี่เลย
ช่วงม.3 พี่บ.อยู่ม.4 พี่ชวนบีมไปเที่ยวหนองคาย ใช่..บีมตกลง เพราะบีมอยากเข้าใกล้พี่มากขึ้นแต่สิ่งที่บีมแสดงออกมากลับมีแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ คุยโทรศัพท์ไม่สนใจพี่เลย ตอนนั้นแค่รู้สึกไม่อยากแสดงมันออกไป ครั้งสุดท้ายที่เจอกันพี่มาหาที่บ้านตอนบีมกลับบ้านพี่เห็นใช่ไหมว่าบีมไม่ใช่บีมคนเดิม แต่พี่คุยปกติเล่นด้วยปกติมากเลย..ถ้าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป..บีมจะไม่เก็บทุกอย่างไว้ บีมจะแสดงออกให้พี่เห็นทั้งหมด
ช่วงม.6 พี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว..พี่มีแฟน..ส่วนบีม..ก็ได้แต่เสียดายกับสิ่งที่ทำลงไป.. พี่บ.ผ่านมา8ปีแล้วนะ.. บีมปี1แล้ว บีมยังลืมพี่ไม่ได้ บีมยังคง..ติดกับรักครั้งแรก ทั้งๆที่พี่เดินไปไกลกว่าหลายก้าวแล้ว.. พี่บ.วันนี้หัวใจพี่อาจไม่มีบีมอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว แต่..
เด็กผู้หญิงตัวอ้วนผมฟูสิวเคาะตอนนั้นอยากบอกพี่ว่า "บีมรักพี่บ. เก็บมานานแล้วไม่กล้าบอก ถึงจะสายไปแล้วแต่บีมขอโทษนะ
"
พี่บ. อยากให้พี่ได้อ่านกระทู้นี้ รู้ดีว่าพี่มีแฟนแล้ว แต่..ความในใจนี้คงติดกับบีมจนตายแน่ๆถ้าไม่ได้บอกออกไป
เราสองคนเป็นญาติกัน...นั้นคือเหตุผลที่บีมไม่กล้าที่จะแสดงหรือพูดออกไป
บีมมาไกลเกินกว่าจะกลับไปก็แค่ตัวเท่านั้น...แต่ใจของบีมยังอยู่ที่เดิม
เหมือนเราหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน..ว่าเราไอเคแล้ว แต่ความจริงใจเรา มันยังคิดถึงเขาตลอดเลย
เรามีความทรงจำมากมาย หรือตอนนี้ อาจมีแค่เราคนเดียวที่มี..
เพราะตอนนี้เขาได้สร้างความทรงจำกับอีกคนเเล้ว
หรือเรารักใครได้ครั้งเดียว...?
เศร้า..
ความรักในวัยเด็ก.. ความในใจ
ถึงเวลาของเราเมื่อจบประถม6..เราถูกส่งไปเรียนร.ร.ประจำที่ต่างจังหวัด ระยะห่างและระยะทางมันมากกว่าเดิมเสียอีก..ม.1 ช่วงแรกบีมมั่นคงกับพี่บ.คนเดียวนะ แต่พอเวลาผ่านไป สังคม สิ่งรอบข้าง และผู้คนก็ทำให้ตัวบีมเริ่มเปลี่ยนไป บีมมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ จนลืม..ลืมพี่บ.ไปเสียสนิทเลย
ช่วงม.2 พี่บ.อยู่ม.3 ที่เราได้คุยกันผ่านแชท ที่บีมพิมพ์ตอบไปว่า "คิดถึง" แต่บีมดันโกหกว่าเพื่อนบีมพิมพ์ไปเพื่อที่จะปิดบังความในใจ ช่วงที่เราเจอกันบางครั้งเวลาบีมกลับบ้าน บางครั้งพี่ทักบีมแต่บีมเอาแต่ทำตัวเย็นชาใส่ บีมขอโทษนะ บีมแค่กลัวที่จะแสดงความรู้สึกว่าจริงๆบีม
ช่วงม.3 พี่บ.อยู่ม.4 พี่ชวนบีมไปเที่ยวหนองคาย ใช่..บีมตกลง เพราะบีมอยากเข้าใกล้พี่มากขึ้นแต่สิ่งที่บีมแสดงออกมากลับมีแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ คุยโทรศัพท์ไม่สนใจพี่เลย ตอนนั้นแค่รู้สึกไม่อยากแสดงมันออกไป ครั้งสุดท้ายที่เจอกันพี่มาหาที่บ้านตอนบีมกลับบ้านพี่เห็นใช่ไหมว่าบีมไม่ใช่บีมคนเดิม แต่พี่คุยปกติเล่นด้วยปกติมากเลย..ถ้าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป..บีมจะไม่เก็บทุกอย่างไว้ บีมจะแสดงออกให้พี่เห็นทั้งหมด
ช่วงม.6 พี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว..พี่มีแฟน..ส่วนบีม..ก็ได้แต่เสียดายกับสิ่งที่ทำลงไป.. พี่บ.ผ่านมา8ปีแล้วนะ.. บีมปี1แล้ว บีมยังลืมพี่ไม่ได้ บีมยังคง..ติดกับรักครั้งแรก ทั้งๆที่พี่เดินไปไกลกว่าหลายก้าวแล้ว.. พี่บ.วันนี้หัวใจพี่อาจไม่มีบีมอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว แต่..
เด็กผู้หญิงตัวอ้วนผมฟูสิวเคาะตอนนั้นอยากบอกพี่ว่า "บีมรักพี่บ. เก็บมานานแล้วไม่กล้าบอก ถึงจะสายไปแล้วแต่บีมขอโทษนะ
พี่บ. อยากให้พี่ได้อ่านกระทู้นี้ รู้ดีว่าพี่มีแฟนแล้ว แต่..ความในใจนี้คงติดกับบีมจนตายแน่ๆถ้าไม่ได้บอกออกไป
เราสองคนเป็นญาติกัน...นั้นคือเหตุผลที่บีมไม่กล้าที่จะแสดงหรือพูดออกไป
บีมมาไกลเกินกว่าจะกลับไปก็แค่ตัวเท่านั้น...แต่ใจของบีมยังอยู่ที่เดิม
เหมือนเราหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน..ว่าเราไอเคแล้ว แต่ความจริงใจเรา มันยังคิดถึงเขาตลอดเลย
เรามีความทรงจำมากมาย หรือตอนนี้ อาจมีแค่เราคนเดียวที่มี..
เพราะตอนนี้เขาได้สร้างความทรงจำกับอีกคนเเล้ว
หรือเรารักใครได้ครั้งเดียว...?
เศร้า..