เราเป็นบ้ามั้ยคะ หรือโรคซึมเศร้า เราถูกกดดันจากทางบ้าน ทางโรงเรียน แทบจะทุกอย่างรอบๆตัว ที่บ้านเราไม่ค่อยสนใจเราเพราะเป็นผู้หญิง ที่โรงเรียนเพื่อนๆกลุ่มอื่นมักบูลลี่เรา ทำไห้เราอาย เพื่อนในกลุ่มเราเองชอบเห็นแก่ตัวใส่เราหรือเราใจกว้างไปหรอคะ เราจะร้อเราจะร้องไห้ทุกครั้งที่มีอะไรมากระทบจิตใจเรารู้สึกเหมือนเราพึ่งใครไม่ได้ เราร้องไห้แทบทุกครั้งที่มีปัญหาคือมันพยายามแล้วค่ะมันก็ร้องเอง เรามีแต่ภาพตัวเองตายฉายซ้ำๆในหัว เราเคยใจลอยไปว่าถ้าเรากระโดดตึกเราก็จะไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องทนไม่ต้องทนอะไรต่อไป  เราพยายามไม่คิดมันแล้วค่ะแต่เราไม่ไหวจริงๆ เวลาอยู่เวลาอยู่คนเดียวเราจะเผลอคิดฟุ้งซ่านตลอด เราต้องทำยังไงหรอคะ เราอยากหาย เราไม่อยากทรมานแบบนี้เลยค่ะ เราอยากหลุดพ้นค่ะ บางครั้งมันมืดมิดมากเราไม่มีใครให้คำปรึกษาเลยค่ะ เรากลัวสังคมรอบตัวมากๆ😭