คือตอนนี้เราซิ่วมาได้ 1 ปีแล้ว ตอนนี้รู้ตัวเองแล้วว่าต้องการอยากจะทำอะไร อยากจะเรียนอะไร
ปีที่แล้วก็ติดในคณะที่เคยเล็งไว้ แต่ไม่ยื่น เพราะรู้ว่าเรียนไปไม่มีความสุขแน่ บวกกับที่บ้านต้องประหยัดมากๆ
เพราะเศรษฐกิจหลายปีมานี้ เรากลัวที่บ้านไม่ไหว เราจึงได้ขอพ่อจนซิ่วได้
แต่ตอนนี้เราหลงรักในภาษามากๆ อยากเรียนภาษาต่อต่างประเทศ อยากลองพยายามสอบหาทุนดู เราเล็งไว้หลายที่มาก
แต่ติดที่ลองขอพ่อ ตอนแรกพ่อตอบเหมือนส่งๆว่า ถ้าได้ทุนก็ไปพ่อไม่ว่า ประมาณนี้ พ่อลองมาถามอีกรอบ กลับคำบอก ไม่อยากให้ไป
มันอันตราย เรียนบ้านเราเถอะ เราตื้อสุดๆ จนพ่อตอบว่า ตามใจ ปกติก็ไม่ฟังพ่ออยู่แล้ว ซึ่งประโยคนี้ที่จุกมาก คือเราต้องทำตามสิ่งที่พ่อบอก
คือการเรียนมหาลัยบ้านเรา ในคณะที่เราเคยอยากเข้า แต่พอมองไปลึกๆ เรากลับไม่ได้ชอบมันขนาดนั้น เรารู้แน่ๆว่าเรียนไม่ไหวแน่ๆ ต่อให้ไหวก็คงไม่มีความสุข อยากถามว่า เราไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่เราต้องการอยากจะทำเลยใช่ไหมคะ
อยากปรึกษาความเครียด มีใครพอจะช่วยแนะนำทางออกได้ไหมคะ
ปีที่แล้วก็ติดในคณะที่เคยเล็งไว้ แต่ไม่ยื่น เพราะรู้ว่าเรียนไปไม่มีความสุขแน่ บวกกับที่บ้านต้องประหยัดมากๆ
เพราะเศรษฐกิจหลายปีมานี้ เรากลัวที่บ้านไม่ไหว เราจึงได้ขอพ่อจนซิ่วได้
แต่ตอนนี้เราหลงรักในภาษามากๆ อยากเรียนภาษาต่อต่างประเทศ อยากลองพยายามสอบหาทุนดู เราเล็งไว้หลายที่มาก
แต่ติดที่ลองขอพ่อ ตอนแรกพ่อตอบเหมือนส่งๆว่า ถ้าได้ทุนก็ไปพ่อไม่ว่า ประมาณนี้ พ่อลองมาถามอีกรอบ กลับคำบอก ไม่อยากให้ไป
มันอันตราย เรียนบ้านเราเถอะ เราตื้อสุดๆ จนพ่อตอบว่า ตามใจ ปกติก็ไม่ฟังพ่ออยู่แล้ว ซึ่งประโยคนี้ที่จุกมาก คือเราต้องทำตามสิ่งที่พ่อบอก
คือการเรียนมหาลัยบ้านเรา ในคณะที่เราเคยอยากเข้า แต่พอมองไปลึกๆ เรากลับไม่ได้ชอบมันขนาดนั้น เรารู้แน่ๆว่าเรียนไม่ไหวแน่ๆ ต่อให้ไหวก็คงไม่มีความสุข อยากถามว่า เราไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่เราต้องการอยากจะทำเลยใช่ไหมคะ