ผมกับแฟนคบกันได้1ปีแล้ว แต่ ผมอยากเลิกกับเขามากๆแต่ผม ทำไม่ได้เพราะว่าผมสงสารเขา เวลาผมอยากจะบอกเลิกผมจะ คิดถึงหน้าของ รอยยิ้ม และที่ที่ เคยไปด้วยกันมันทำให้ผมรู้สึก เศร้ามากๆ
สาเหตุที่อยากเลิกอะหรอ คือเขาอยากให้ผมเป็นในแบบที่ เขาอยากให้เป็น เขาเรียกร้อง มากเกินไป เขาขอมากเกินไป ผม จะคุยกับใครก็ไม่ได้เลยนะ เวลา เพื่อนหรือรุ่นพี่ทักมาชวนไปถ่าย รูปเล่นผมก็มีปัญหาแล้ว แชท เพื่อนผมเป็นสีแดงผมก็มีปัญหา ผมก็ไม่เข้าใจความหมายของมัน หรอกนะครับแล้วก็พลานใส่ผม ให้เปลี่ยนสีแชท(นั่นเพื่อนตั้งแต่ ม.1ป่ะ) เวลาผมถ่ายรูปก็ชอบ บอกว่า"ทีกูนี่ต้องขอร้อง แต่ คนอื่นชวนไปถ่ายได้" คือที่ผม ชวนคนอื่นไปถ่ายเพราะต้องการฝึกฝีมือและเป็นการโปรโมทงาน ตัวเองไปในตัวด้วยจะให้ถ่าย แฟนตัวเองคนเดียวก็ไม่ได้ป่ะ แต่ เขาก็ไม่แยกแยะอันไหนงาน เวลาผมไปถ่ายงานแล้วรอผม นานหน่อยผมก็มีปัญหาทั้งๆที่ผม ทำงานอยู่ จากที่แฟนผมบอกว่า ต้องขอให้ผมถ่ายให้ คือตอนที่ ไปเที่ยวกันแฟนผมจะอยากถ่าย ตรงนู้นตรงนี้เดินไปสักพักก็ถ่าย อีกละจะกินข้าวก็ต้องถ่าย ผมไม่ ค่อยอยากถ่ายรูปเพราะว่าผมไป เที่ยวผมโฟกัสกับการเที่ยวผมไป พักผ่อน มันเลยทำให้เวลาไป เที่ยวผมเลยไม่สนุกเพราะเหมือน กับว่าต้องคอยถ่ายรูปให้แฟน ตลอดเวลาแต่ถ้าไปทำงานคือผม ก็ต้องตรงเวลาแฟนผมก็เปรียบ อีกละ"ทีกูลีลา แต่คนอื่น เร่ง" แต่ผมก็ถ่ายรูปให้เขานะ ชอบแบบไหนอยากได้แบบไหน เขาก็ออกแบบซึ่งตัวแบบคนอื่นๆ ทำแบบนี้ไม่ได้แน่นอน ผมมองว่าเราอยุ่ด้วยกันตลอดจะถ่ายกัน ตอนไหนเวลาไหนก็ได้ เมื่อผมมี ปัญหากับแฟนบ่อยๆผมจึงตัด ปัญหาไม่ชวนใครไปถ่ายรูปอีก เลย ไม่มีรูปโปรโมท งานก็ไม่เข้า แล้วก็แทบจะตัดขาดจากคนอื่นๆ ไม่ค่อยเข้าสังคม ใครชวนไป ไหนก็ไม่ไปเพราะกลัวมีปัญหา
เวลาที่ผมอยู่กับหมู่เพื่อนเนี่ย ก็ชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจ ออกไปนั่งคนเดียวบ้างละ งอแง บ้างละ หรือบางทีก็ทำตัวข่มผม ต่อหน้าคนอื่นๆ ด่าผม ตบหัวผม ต่อหน้าคนอื่นทำตัวไม่ให้เกียจ ผมเลย บางทีก็พูดเรื่องบนเตียง เรื่องส่วนตัวต่อหน้าคนอื่นๆ เคย ทำงานที่เดียวกันอยู่ดีๆก็เอาเรื่อง บนเตียงมาพูดไม่ให้เกียจผมเลย เรื่องบางอย่างต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ ควรพูดไม่ควรทำนะ จนบางคน เขาเตือนว่าต่อหน้าคนอื่นอย่าทำแบบนั้นเขาชอบระแวงว่าผมจะมีคนอื่นรึเปล่าทั้งๆที่โทรศัพผมนี่ให้ เขาเล่นตลอดนะเล่นเหมือนเป็น ของตัวเองเลย แต่ก่อนที่ผมจะมี แฟนผมคุยเยอะจริงแต่ก็แค่คุย แฟนผมก็สืบหมดเลยว่าผมเคย คุยเคยคบกับใครบ้าง ผมไม่ ชอบนะมันเรื่องส่วนตัวอะแล้วมัน ก็ผ่านมานานแล้วจะไปสนใจ อดีตทำไม เห็นรูปผู้หญิงคนไหน ก็ถาม"อีนี่ใคร" ระแวงไปหมด เขาก็เปรียบเทียบเทียบด้วยนะ ว่า"คนก่อนๆนี่ทำให้ได้ แต่กู ต้องขอตลอด รักกูบ้างมั้ย" อันนี้ก็จริงนะสาเหตุที่ผมไม่ค่อย พยายามเพื่อแฟนผมก็เพราะเขา ขอมากเกินไปแรกๆก็ทำให้แต่ ช่วงหลังๆผมเริ่มเหนื่อยแล้ว คน อื่นเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจาก ผม ผมจึงอยากทำให้ บางทีก็คิด นะการที่ขออะไรมากๆทำให้เป็นภาระในชีวิตผม ตื่นมาตอนเช้าเขาก็จะบอกว่า
หิวข้าวผมก็ต้องออกไปซื้อให้ ผม ก็คิดนะว่า ตื่นก่อนผมทำไมไม่ ออกไปหาอะไรกินเอง โตแล้วไม่ ใช่เด็กๆ เขาไม่เคยออกไปกิน ข้าวเองเลยจะทำอะไรก็ต้องมีผม ตลอด จะนอนผมก็ต้องมานอน กอกัน ต้องบอกรักกันก่อนนอน ต้องบอกมอนิ่งตอนตื่น ต้องทำ แบบนี้ทุกวันด้วยความไม่เต็มใจ
มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมากๆ เขาทำตัวเป็นเจ้าของผมมากเกิน ไป ตอนนี้ผมไม่สามารถยิ้มหรือ หัวเราะแบบเมื่อก่อนได้แล้ว ไม่ สามารถอยากทำอะไรใหม่ๆได้ แบบเมื่อก่อน ผมก็คิดนะว่าแฟน ผมเหมือนคนไม่ปกติ โรคจิตหรือ เปล่าหรือขาดความรักความ อบอุ่น เขาชอบคิดว่าผมเป็นเด็ก ผมเลยคิดได้ว่าความรักแบบ ผู้ใหญ่มันใช่แบบนี้หรอ จำเป็นจะต้องหวานกันตลอดหรอ ตัองตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋ หรอ ต้องคุยแชทกันตลอดหรอ ต้องเป็นเจ้าของซึ่งกันและกัน หรอ ต้องโพสเฟสหาตลอดหรอ หน้าเฟสผมนี่มีแต่รูปแฟน แฟน โพสเองบ้างแหล่ะ แท้คมาบ้างล่ะ จนไม่มีรูปงานผมเลย ผมจึงสั่งว่า ให้โพสหาให้มันน้อยลงเพราะ ต้องการให้คนอื่นเห็นผลงานผม บ้าง
#เคยเปิดอกคุยกันมั้ย ผมเคยเปิดอกคุยกันนะโดย ใช้เหตุผลผมพูดแค่ประโยคแรก
เขาก็ไม่พอใจแล้ว เขาหันหน้าหนี แล้วก็ไม่คุยกับผมเลย ก็คือจะไม่ คุยกันด้วยเหตุผลจะใช้อารมของ ตัวเอง อย่างว่าแหล่ะอายุน้อย กว่า
ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดเพื่อน ไม่เที่ยวกลางคืนนะ ไม่มีเรื่องผู้หญิงด้วย ผมก็สงสัย
ว่าเขาต้องการอะไรจากตัวผม
ว่าเขาต้องการอะไรจากตัวผม หรือไม่พอใจในตัวผม ถ้าไม่ พอใจจะคบกันทำไม
เขาเป็นคนต่างอำเภอเข้า มาทำงานในเมือง ซึ่งในเมืองเขา ไม่มีเพื่อนเลย บ้านก็อยู่บ้านผม รถก็ใช้ของผม โทรศัพผมก็เอา เครื่องเก่าผมให้ใช้ ผมก็ไม่กล้า บอกเลิกเขา เพราะกลัวเขา เสียใจผม ประเด็นหลักๆผม สงสาร ผมก็เคยเลิกกันนะแต่ก็ กับมาคบกันเพราะสงสาร
ผมจึงสงสัยว่าจะบอกเลิกยังไงไม่ ให้ตัวเองรู้สึกเจ็บปวด
บอกเลิกยังไงไม่ให้เจ็บปวดครับ
สาเหตุที่อยากเลิกอะหรอ คือเขาอยากให้ผมเป็นในแบบที่ เขาอยากให้เป็น เขาเรียกร้อง มากเกินไป เขาขอมากเกินไป ผม จะคุยกับใครก็ไม่ได้เลยนะ เวลา เพื่อนหรือรุ่นพี่ทักมาชวนไปถ่าย รูปเล่นผมก็มีปัญหาแล้ว แชท เพื่อนผมเป็นสีแดงผมก็มีปัญหา ผมก็ไม่เข้าใจความหมายของมัน หรอกนะครับแล้วก็พลานใส่ผม ให้เปลี่ยนสีแชท(นั่นเพื่อนตั้งแต่ ม.1ป่ะ) เวลาผมถ่ายรูปก็ชอบ บอกว่า"ทีกูนี่ต้องขอร้อง แต่ คนอื่นชวนไปถ่ายได้" คือที่ผม ชวนคนอื่นไปถ่ายเพราะต้องการฝึกฝีมือและเป็นการโปรโมทงาน ตัวเองไปในตัวด้วยจะให้ถ่าย แฟนตัวเองคนเดียวก็ไม่ได้ป่ะ แต่ เขาก็ไม่แยกแยะอันไหนงาน เวลาผมไปถ่ายงานแล้วรอผม นานหน่อยผมก็มีปัญหาทั้งๆที่ผม ทำงานอยู่ จากที่แฟนผมบอกว่า ต้องขอให้ผมถ่ายให้ คือตอนที่ ไปเที่ยวกันแฟนผมจะอยากถ่าย ตรงนู้นตรงนี้เดินไปสักพักก็ถ่าย อีกละจะกินข้าวก็ต้องถ่าย ผมไม่ ค่อยอยากถ่ายรูปเพราะว่าผมไป เที่ยวผมโฟกัสกับการเที่ยวผมไป พักผ่อน มันเลยทำให้เวลาไป เที่ยวผมเลยไม่สนุกเพราะเหมือน กับว่าต้องคอยถ่ายรูปให้แฟน ตลอดเวลาแต่ถ้าไปทำงานคือผม ก็ต้องตรงเวลาแฟนผมก็เปรียบ อีกละ"ทีกูลีลา แต่คนอื่น เร่ง" แต่ผมก็ถ่ายรูปให้เขานะ ชอบแบบไหนอยากได้แบบไหน เขาก็ออกแบบซึ่งตัวแบบคนอื่นๆ ทำแบบนี้ไม่ได้แน่นอน ผมมองว่าเราอยุ่ด้วยกันตลอดจะถ่ายกัน ตอนไหนเวลาไหนก็ได้ เมื่อผมมี ปัญหากับแฟนบ่อยๆผมจึงตัด ปัญหาไม่ชวนใครไปถ่ายรูปอีก เลย ไม่มีรูปโปรโมท งานก็ไม่เข้า แล้วก็แทบจะตัดขาดจากคนอื่นๆ ไม่ค่อยเข้าสังคม ใครชวนไป ไหนก็ไม่ไปเพราะกลัวมีปัญหา
เวลาที่ผมอยู่กับหมู่เพื่อนเนี่ย ก็ชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจ ออกไปนั่งคนเดียวบ้างละ งอแง บ้างละ หรือบางทีก็ทำตัวข่มผม ต่อหน้าคนอื่นๆ ด่าผม ตบหัวผม ต่อหน้าคนอื่นทำตัวไม่ให้เกียจ ผมเลย บางทีก็พูดเรื่องบนเตียง เรื่องส่วนตัวต่อหน้าคนอื่นๆ เคย ทำงานที่เดียวกันอยู่ดีๆก็เอาเรื่อง บนเตียงมาพูดไม่ให้เกียจผมเลย เรื่องบางอย่างต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ ควรพูดไม่ควรทำนะ จนบางคน เขาเตือนว่าต่อหน้าคนอื่นอย่าทำแบบนั้นเขาชอบระแวงว่าผมจะมีคนอื่นรึเปล่าทั้งๆที่โทรศัพผมนี่ให้ เขาเล่นตลอดนะเล่นเหมือนเป็น ของตัวเองเลย แต่ก่อนที่ผมจะมี แฟนผมคุยเยอะจริงแต่ก็แค่คุย แฟนผมก็สืบหมดเลยว่าผมเคย คุยเคยคบกับใครบ้าง ผมไม่ ชอบนะมันเรื่องส่วนตัวอะแล้วมัน ก็ผ่านมานานแล้วจะไปสนใจ อดีตทำไม เห็นรูปผู้หญิงคนไหน ก็ถาม"อีนี่ใคร" ระแวงไปหมด เขาก็เปรียบเทียบเทียบด้วยนะ ว่า"คนก่อนๆนี่ทำให้ได้ แต่กู ต้องขอตลอด รักกูบ้างมั้ย" อันนี้ก็จริงนะสาเหตุที่ผมไม่ค่อย พยายามเพื่อแฟนผมก็เพราะเขา ขอมากเกินไปแรกๆก็ทำให้แต่ ช่วงหลังๆผมเริ่มเหนื่อยแล้ว คน อื่นเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจาก ผม ผมจึงอยากทำให้ บางทีก็คิด นะการที่ขออะไรมากๆทำให้เป็นภาระในชีวิตผม ตื่นมาตอนเช้าเขาก็จะบอกว่า
หิวข้าวผมก็ต้องออกไปซื้อให้ ผม ก็คิดนะว่า ตื่นก่อนผมทำไมไม่ ออกไปหาอะไรกินเอง โตแล้วไม่ ใช่เด็กๆ เขาไม่เคยออกไปกิน ข้าวเองเลยจะทำอะไรก็ต้องมีผม ตลอด จะนอนผมก็ต้องมานอน กอกัน ต้องบอกรักกันก่อนนอน ต้องบอกมอนิ่งตอนตื่น ต้องทำ แบบนี้ทุกวันด้วยความไม่เต็มใจ
มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมากๆ เขาทำตัวเป็นเจ้าของผมมากเกิน ไป ตอนนี้ผมไม่สามารถยิ้มหรือ หัวเราะแบบเมื่อก่อนได้แล้ว ไม่ สามารถอยากทำอะไรใหม่ๆได้ แบบเมื่อก่อน ผมก็คิดนะว่าแฟน ผมเหมือนคนไม่ปกติ โรคจิตหรือ เปล่าหรือขาดความรักความ อบอุ่น เขาชอบคิดว่าผมเป็นเด็ก ผมเลยคิดได้ว่าความรักแบบ ผู้ใหญ่มันใช่แบบนี้หรอ จำเป็นจะต้องหวานกันตลอดหรอ ตัองตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋ หรอ ต้องคุยแชทกันตลอดหรอ ต้องเป็นเจ้าของซึ่งกันและกัน หรอ ต้องโพสเฟสหาตลอดหรอ หน้าเฟสผมนี่มีแต่รูปแฟน แฟน โพสเองบ้างแหล่ะ แท้คมาบ้างล่ะ จนไม่มีรูปงานผมเลย ผมจึงสั่งว่า ให้โพสหาให้มันน้อยลงเพราะ ต้องการให้คนอื่นเห็นผลงานผม บ้าง
#เคยเปิดอกคุยกันมั้ย ผมเคยเปิดอกคุยกันนะโดย ใช้เหตุผลผมพูดแค่ประโยคแรก
เขาก็ไม่พอใจแล้ว เขาหันหน้าหนี แล้วก็ไม่คุยกับผมเลย ก็คือจะไม่ คุยกันด้วยเหตุผลจะใช้อารมของ ตัวเอง อย่างว่าแหล่ะอายุน้อย กว่า
ผมไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดเพื่อน ไม่เที่ยวกลางคืนนะ ไม่มีเรื่องผู้หญิงด้วย ผมก็สงสัย
ว่าเขาต้องการอะไรจากตัวผม
ว่าเขาต้องการอะไรจากตัวผม หรือไม่พอใจในตัวผม ถ้าไม่ พอใจจะคบกันทำไม
เขาเป็นคนต่างอำเภอเข้า มาทำงานในเมือง ซึ่งในเมืองเขา ไม่มีเพื่อนเลย บ้านก็อยู่บ้านผม รถก็ใช้ของผม โทรศัพผมก็เอา เครื่องเก่าผมให้ใช้ ผมก็ไม่กล้า บอกเลิกเขา เพราะกลัวเขา เสียใจผม ประเด็นหลักๆผม สงสาร ผมก็เคยเลิกกันนะแต่ก็ กับมาคบกันเพราะสงสาร
ผมจึงสงสัยว่าจะบอกเลิกยังไงไม่ ให้ตัวเองรู้สึกเจ็บปวด