ควรไปต่อหรือหยุดแค่ตรงนี้

คือว่าเราคุยกับพี่คนนึง เขาอายุห่างจากเราประมาณ 4 ปี แล้วพี่คนเนี้ย เขาเข้ามาในชีวิตช่วงที่เราเหงา เราไม่มีใครเคียงข้าง เราเลยรู้สึกดีกับพี่เขามากกว่าพี่น้อง คุยกันมาจนเรารู้ว่าเขาก็ชอบเราเหมือนกัน เรากับพี่เขาจะโทรคุยกันแทบทุกคืน วันไหนที่เขาไม่โทรมาหรือไม่ได้อ่านแชทเพราะติดธุระ เราจะรู้สึกเหงา กระวนกระวาย อยู่ไม่เป็นสุข แล้วก้ไม่ทำอะไรนอกจากนอนแล้วตื่นมาเพื่อรอพี่เขาจะว่าง คุยมาได้สักประมาณ 2 อาทิตย์ เราได้จูบพี่เขาครั้งแรก พอวันรุ่งขึ้น ไม่ว่าจะทำอะไรก้นึกถึงแต่พี่เขา มองหน้าใคร มีคนเรียกชื่อพี่เขา (หูแว้ว)ก้หันตลอด จนเราไม่เป็นการทำงาน ด้วยความที่เราเป็นคนคิดมาก ล่าสุดวันนี้ เราขอจูบพี่เขาอีก ทางแชท พี่เขาบอกไม่ เราก้ถามทำไมอะ พี่เขาบอกว่า"เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย" ประโยคนี้ที่พี่เขาพิมพ์มา ถึงขั้นทำเราสตั้นไปปประมาณนึง ทั้งๆที่เราชอบพี่เขามาตลอดและเขาก็เช่นกัน พี่เขาบอกว่า คุยกันไปเรื่อยๆอย่างนี้ไปก่อน ในใจลึกๆเราอยากมีพี่เขาเป็นแฟนมาก แต่อย่างที่บอกเราเป็นกันแค่คนคุย ไม่ได้เป็นแฟนกัน เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรอยู่แล้ว และเรื่องที่เราคุยกัน พี่เขาขอไม่ให้บอกใคร เพราะพี่เขาก็ฮ้อตพอควร เวลาเราเห็นพี่เขาสนิทกับใคร เราหึงเขามาก ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน เวลาอยู่คนเดียวเราก้นึกถึงเขาตลอด เขาเข้ามาในช่วงที่ชีวิตเราตัวคนเดียว
แบบนี้ คุณพี่ที่เคยมีประสบการณ์ เราควรไปต่อหรือหยุดแค่ตรงนี้