น้อยใจจัง

ทำไมเราไม่สวยไม่น่ารักเหมือนคนอื่นทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด.......แม่เราเคยพูดกับเพื่อนรุ่นเดียวกับเราว่าทำไมลูกป้าไม่สวยเหมือนหนูเลยแล้วเพื่อนก็ตอบมาว่าโตขึ้นเดี๋ยวก็สวย คือเราไม่ได้โกดเพื่อนนะทำไมอะเราก็ชอบตัวเราที่เป็นแบบนี้อะบางทีแต่งตัวสวยๆไปงานแต่ญาติทักว่าหน้าบานคือตัวเองก็ไม่ได้หน้าเรียวเลยสักนิดคือทำไมชอบติคนอื่นอะคือเราก็ได้แต่ยิ้มให้ไม่รู้จะทำไงบางทีก็พูดกับไปว่าเนี่ยเดี๋ยวจะไปตบโบแต่คือไม่ได้อยากทำไงแค่พูดๆไปให้เค้าหยุดพูดถึงหน้าเราสักทีคนที่ว่าเราแต่ละคนคือไม่ดูตัวเองเลยแต่สิ่งเราทำได้คือเงียบแล้วยิ้มเหมือนไม่รู้สึกแต่ข้างในมันโคตรเสียใจอะก็รู้ไงว่าไม่สวยอย่าทักได้มั้ยบางทีแต่คือน้อยใจสุดคือทำไมแม่ไม่คิดบ้างหละว่าที่ไม่สวยก็เพราะแม่ให้มาแบบนี้เองจะให้สวยได้ยังไงในเมื่อแม่ยังไม่สวยเลย รู้คะว่าพูดแรงแต่บางทีมันไม่ไหวจริงๆ
แล้วยิ่งกับผู้ใหญ่บางคนทำให้เราไม่อยากพูดด้วยเลยคือเนี่ยเดี๋ยวทำจมูกนิดนึงจะสวยมากแล้วยังไงอะคือพูดตลอดพูดตั้งแต่เรายังเด็กจนตอนนี้อะคือยังไงอะ