ไม่อยากทำงานที่บ้าน อยู่บ้านแล้วเครียด

บ้านทำร้านอาหาร บ้านกับร้านคือที่เดียวกัน
เรารับงานจากบริษัทเก่ามาทำด้วย เราอยากทำงานของเราอย่างเดียว ในห้องเงียบๆ ไม่อยากดูร้าน บางทีเรานั่งทำงานของเราอยู่ ต้องดูร่านด้วย เวลาลค.ขึ้นก็ต้องไปรับลค. พนักงานในร้านก็แก่ๆกันทั้งนั้นแล้ว เราคนเดียวที่เด็กกว่าคนอื่น ก็ต้องช่วยเขามากๆ เพราะเขาเหนื่อย บางทีเราขี้เกียจ ก็ต้องมาเกรงใจลูกน้อง อยากนอนก็รู้สึกผิด อยากทำงานตัวเองเต็มที่ แต่ก็ต้องดูร้าน ที่เราเลือกทำงาน2อย่างเพราะ งานร้านคือแค่ช่วยแม่ ส่วนงานส่วนตัวเราทำเพื่อหาเงินมาใช้กินใช้จ่ายส่วนตัว เราพยายามไม่รบกวนแม่ เราเบื่อค่ะ แต่เหมือนหนีไม่พ้น ขนาดตอนนี้เราขึ้นมานอนบนบ้านยังไม่นอนแบบไม่มีความสุข พอได้ยินเสียงข้างล่างเขามีลค.เข้าร้าน ลงไปเจอหน้าลูกน้องก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้มาช่วย คือตอนนี้เราพยายามหาสอบงานราชการ คิดว่าได้ว่าปะจำแล้ว จะมีเวลาพักผ่อนจิตใจบ้าง เบื่อบ้าน เครียดกับงานก็ช่าง ขอให้ได้ออกจากบ้าน ไปไหน ทำไรไม่มีใครว่าไม่ต้องติดอยู่กับร้าน ที่เราออกจากงานมาเพราะเราเลิกกับสามี กลับมาอยู่ที่บ้าน เรามีลูกต้องเลี้ยง แม่เราก็ช่วยดูแลเรื่องค่าเทอมให้หลาน เรารู้สึกเหมือนว่าต้องพึ่งแม่ และก็ต้องทำงานที่ร้านนี้ช่วยแก ทั้งๆมี่เราไม่อยากทำเลยอ่ะ งานส่วนตัวที่รับมารายได้มันได้ไม่เท่ากับตอนที่ทำประจำตอนอยู่บริษัท เราเครียด ชีวิตไม่มีทางเลือก เบื่อบ้านแต่ก็ต้องอยู่ที่บ้าน อยากจะร้องไห้