คร่าวๆเลย คือเราเป็นคนที่อ่อนไหวกับคำพูดมากเลยค่ะ คือถ้าเจอคำพูดทำร้ายจิตใจแรงๆ ยิ่งจากคนในบ้านที่เรารักมากที่สุด เราจะร้องไห้หนักมากทุกครั้ง
ซึ่งพ่อเราเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง เวลาโกรธจะเผลอหลุดประโยคตะคอกแรงๆ ออกมาบ่อยมากเลยค่ะ เคยขึ้นกูกับเราด้วย แต่ไม่เคยถึงขั้นทำร้ายร่างกายนะคะ
หลายครั้งที่เราเคยเรียกพ่อมานั่งคุยกันแบบตรงๆ เรื่องนี้ ประมาณว่าเราขอร้องให้ลดความรุนแรงด้านคำพูดลงได้ไหม พ่อก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่าทำไม่ได้ ถ้าทนฟังไม่ได้ พ่อจะย้ายไปอยู่ที่อื่นเอง ซึ่งเราได้ยินอย่างนั้นก็เสียใจมาก แล้วก็เลิกคุยเรื่องนี้ไปเลยค่ะ
เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? จะให้พ่อปรับ พ่อเราก็ยืนยันว่าปรับไม่ได้ ตัวเราก็ทนฟังไม่ไหวเหมือนกันค่ะ
น้ำตาแตกทุกรอบ
แล้วถ้าสมมุติต่อไป เรามีงานทำ แล้วเลือกย้ายออกมาอยู่ด้านนอก นานๆค่อยกลับไปหาสักที จะดูเป็นลูกที่แย่มั้ยคะ?
เรารู้สึกไม่โอเคกับพ่อตัวเองเลย ควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ?
ซึ่งพ่อเราเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง เวลาโกรธจะเผลอหลุดประโยคตะคอกแรงๆ ออกมาบ่อยมากเลยค่ะ เคยขึ้นกูกับเราด้วย แต่ไม่เคยถึงขั้นทำร้ายร่างกายนะคะ
หลายครั้งที่เราเคยเรียกพ่อมานั่งคุยกันแบบตรงๆ เรื่องนี้ ประมาณว่าเราขอร้องให้ลดความรุนแรงด้านคำพูดลงได้ไหม พ่อก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้งว่าทำไม่ได้ ถ้าทนฟังไม่ได้ พ่อจะย้ายไปอยู่ที่อื่นเอง ซึ่งเราได้ยินอย่างนั้นก็เสียใจมาก แล้วก็เลิกคุยเรื่องนี้ไปเลยค่ะ
เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? จะให้พ่อปรับ พ่อเราก็ยืนยันว่าปรับไม่ได้ ตัวเราก็ทนฟังไม่ไหวเหมือนกันค่ะ
น้ำตาแตกทุกรอบ
แล้วถ้าสมมุติต่อไป เรามีงานทำ แล้วเลือกย้ายออกมาอยู่ด้านนอก นานๆค่อยกลับไปหาสักที จะดูเป็นลูกที่แย่มั้ยคะ?