สวัสดีค่ะ เราอายุ20ปีนะคะ แฟนอายุ23ปี ตอนนี้เป็นทหารเกณฑ์ เรามีลูก1คนค่ะขวบนิดๆ ปู่กับย่าเลี้ยงดูให้มาตลอดค่ะ เพราะเราต้องทำงาน แฟนเราเขาติดสังคมค่ะ ชอบอยู่กับเพื่อน เราทำงานในเมืองค่ะ พอลากลับมาเขาแค่มาพักด้วยและเดินทางกลับบ้านเขาในอีกวัน เราก็มีน้อยใจบ้างค่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกออกไป เพราะรู้ดีอยู่ว่าเขาก็คงมาไม่ได้ ตอนนี้เขาลามาบ้าน ด้วยที่ลามาบ้านเขาก็อยู่บ้านเขา และมีงานที่หมู่บ้านด้วยค่ะ เขาไปเที่ยว แต่พอเราอยากไปเที่ยวเองบ้าง เขาก็ไม่ให้เราไปค่ะ ไม่รู้มันเป็นความรู้สึกยังไง มันเสียใจ แต่ลึกๆก็อยากออกจากชีวิตเขามาเลย เราไม่รู้ว่าเรางี่เง่าเกินไปหรือปล่าวคะ ช่วยแนะนำเราหน่อยค่ะ
อะไรคือความรักแบบผู้ใหญ่เหรอคะ