Tragedy ...................................................................... โดย ตระกองขวัญ

สายลมไกวพัดวนปนสายฝน ละอองพรมพริ้วไหวใจเหน็บหนาว น้ำตารื้นปนน้ำฝนหล่นพร่างพราว สะท้านร้าวเหงาลึก ผนึกจม... เจ็บในทรวงตรมไหม้ใจอ้างว้าง แฝงเจือจางน้ำตาร่วงทรวงขื่นขม เหงายิ่งนัก เศร้าโศก วิโยคตร

๏...นิราศกานดา (เขลางค์กำสรวล)...๏ (ร่ายสุภาพ) ๏ สยามเรืองไรไพศาล…......ศรีตระการอุกฤษฏ์ รังสฤษฏ์ดุจอินทร์สร้าง………สุกสล้างกระจ่างสกล ธีรชนดื่นเดียรดาษ……&he

0 เสียงไก่ขันแว่วฝ่าอุษาสมัย บอกจันทร์ให้งำรอยแล้วถอยหลบ เพื่อเปิดฟ้าแรกวันให้ครันครบ การบรรจบรูปธรรมแสนอำพน 0 ลมหนาวพลิ้วผ่านอยู่แต่ตรู่สาง หมอกก็คลี่ม่านพรางทั่วทางถนน หนาวเนื้อตัว, หนาวในหัวใจคน นั

0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท