Tragedy ...................................................................... โดย ตระกองขวัญ

สายลมไกวพัดวนปนสายฝน ละอองพรมพริ้วไหวใจเหน็บหนาว น้ำตารื้นปนน้ำฝนหล่นพร่างพราว สะท้านร้าวเหงาลึก ผนึกจม... เจ็บในทรวงตรมไหม้ใจอ้างว้าง แฝงเจือจางน้ำตาร่วงทรวงขื่นขม เหงายิ่งนัก เศร้าโศก วิโยคตร

๏...นิราศกานดา (เขลางค์กำสรวล)...๏ (ร่ายสุภาพ) ๏ สยามเรืองไรไพศาล…......ศรีตระการอุกฤษฏ์ รังสฤษฏ์ดุจอินทร์สร้าง………สุกสล้างกระจ่างสกล ธีรชนดื่นเดียรดาษ……&he

-= สวนพุทธมณฑลสายสอง =- ๏ กุมภาพันธ์นั่นพ้อง......ไผกุม พาโศกเศร้าเหงาสุม.......สู่ห้อง หทัยถูกไข้คุม................ขังขื่น... ขมข่มคราร้างร้อง..........นิราศให้ไกลสมร ฯ ๏ หลงจรละจากแล้ว.......จำลา

0 แสงสูรย์ค่อยพรายพร่างลงกลางที่ คล้ายรอรับราศีและทีท่า เพื่อจะเหลื่อมเหลี่ยมประกายต่อสายตา ก่อนสบสืบเสน่หาจากตาชาย 0 เห็นงามคุกคามฝ่า .. แววตาสบ ย่อมบรรจบลุกลามเป็นความหมาย ถวิลแต่คุณค่าอันพร่าพราย ท