วันนี้จะนำเสนอเกี่ยวกับ "คำเฉพาะ" ที่ใช้ในวงการกฎหมาย ในบางส่วน และจะทยอยมานำเสนอในส่วนที่เหลือ ในตอนต่อๆ ไปนะครับ 

-ความผิดอาญาแผ่นดิน
          หมายถึง ความผิดที่หากมีการกระทำแล้วนอกจากจะมีผลกระทบต่อผู้ที่ถูกกระทำโดยตรงแล้วยังมีผลกระทบต่อสังคมโดยรวมอีกด้วย ดังนั้น รัฐจึงต้องเข้าดำเนินการเอาตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษ แม้ผู้ที่ถูกกระทำนั้นจะไม่ติดใจเอาความหรือดำเนินคดีกับผู้กระทำผิดต่อไปแล้วก็ตาม ทั้งนี้ 
เพื่อเป็นการป้องกันสังคมโดยรวม

-ความผิดอันยอมความได้ 
          หมายถึง ความผิดที่หากมีการกระทำแล้วมีผลกระทบต่อผู้ที่ถูกกระทำโดยตรงเท่านั้น และไม่มีผลกระทบต่อสังคมโดยรวม ดังนั้น เมื่อผู้ที่ถูกกระทำไม่ติดใจเอาความหรือดำเนินคดีกับผู้กระทำผิดต่อไปแล้ว รัฐก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดำเนินคดีกับผู้กระทำความผิดอีกต่อไป

-บุคคลธรรมดา
          หมายถึง ผู้ที่มีสภาพบุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมายจึงอาจเป็นโจทก์ฟ้องหรืออาจถูกฟ้องเป็นจำเลยก็ได้ 

-นิติบุคคล
          หมายถึง เป็นบุคคลที่กฎหมายสมมุติขึ้นให้มีสิทธิและหน้าที่เช่นเดียวกับบุคคลธรรมดา โดยยกเว้นสิทธิและหน้าที่บางประการที่นิติบุคคลจะมีอย่างบุคคลธรรมดาไม่ได้ การจะเป็นนิติบุคคลได้ต้องมีกฎหมายบัญญัติรองรับไว้

-โมฆะ
          หมายถึง เสียเปล่า ไม่มีผลผูกพันตามกฎหมาย

-โมฆียะ
          หมายถึง อาจเป็นโมฆะได้เมื่อมีการบอกล้าง และจะมีผลสมบูรณ์เมื่อมีการให้สัตยาบัน

-การบอกล้าง
          หมายถึง การแสดงเจนตาทำลายนิติกรรมอันเป็นโมฆียะที่ยังมีผลสมบูรณ์นั้นให้เป็นอันเสียเปล่าไปซึ่งเป็นการแสดงเจตนาฝ่ายเดียว โดยหาก
มีการบอกล้างแล้วนิติกรรมอันเป็นโมฆียะนั้นย่อมเป็นอันสิ้นผลไป มีผลให้คู่กรณีต้องกลับสู่ฐานะเดิม

-การให้สัตยาบัน
          หมายถึง การรับรองนิติกรรมที่เป็นโมฆียะอันเป็นผลให้นิติกรรมนั้นสมบูรณ์มาแต่เริ่มแรก 

หากเพื่อนๆ ท่านใดสนใจอยากจะศึกษาข้อกฎหมายที่เข้าใจง่ายๆ เพิ่มเติม สามารถเข้าไปที่เว็บไซต์ด้านล่างนี้ได้เลยครับ

https://xn--72cf2bi6bdb7ewc6a5isb5d.net/

แล้วเจอกันใหม่ในตอนต่อไปนะครับ