นั่นแหละครับ ตามหัวข้อเลย ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่เกิดมาโชคดี ฐานะทางบ้านกลางๆ ปัญหาไม่ได้เกิดที่บ้าน แต่เกิดที่โรงเรียน คือโรงเรียนผมเนี่ยเป็นโรงเรียนประจำเพื่อนในรุ่นต้องอยู่หอทั้งหมด ตอนนี้ผมอยู่ม.2 คือม.1สำหรับผมคิดว่ามันเป็นม.แห่งการแบ่งแก๊งกัน ใครอยู่แก๊งไหนก็แก๊งนั้นเลย แต่ผมเป็นคนนึงที่ไม่มีแก๊ง และรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยมีใครชอบผมด้วย ทุกครั้งที่ผมลองไปทำกิจกรรมกับเพื่อนดู บางครั้งพวกเขาก็ทำเมิน ไม่สนใจ เรียกแล้วเรียกอีกก็ไม่หันมา รู้สึกเหมือนเขาตีตัวออกห่างเรา ไม่อยากเข้าใกล้เรา แต่ก็มีบางคนที่เข้าหาผม แต่ผมไม่ได้รู้สึกถึงความจริงใจของพวกเขาเลย เขาแค่จะมาหวังผลประโยชน์จากผมเท่านั้นเอง คือไม่มีใครที่คิดจะรับฟังผมจริงๆ เพื่อนก็ไม่ค่อยจะมี ผมก็ลองคิดดูนะว่าผมทำตัวแย่ไหม พยายามมองตัวเองว่าแย่แล้วก็ไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แล้วก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้นเพื่อนบางคนเขาไม่เกรงใจผมเลยอ่ะ ผมก็รู้นะว่าบางคนพูดเล่น แต่บางครั้งมันดูไม่ใช่นะ น้ำเสียงของเขาเหมือนน้ำเสียงที่ต้องการจะด่าคน รู้สึกเหมือนโดนบูลลี่ เช่นเขาด่าแบบ ไรสัสแม่ เป็น

ไรสัส ไอโง่ ไอควาย ประมาณนี้อ่ะ รู้สึกไม่ดีจริงๆกับเพื่อนทุกคน ต้องทำตัวยังไงถึงจะไม่โดนเกลียดครับ
ผมควรทำยังไงกับชีวิตผมตอนนี้ดี รู้สึกว่าผมไม่ควรจะอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว