สวัสดีค่ะมีเรื่องที่อยากระบายมาก เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ คือ เราจะขอเล่าความเป็นไปตั้งแต่ต้นเลยนะคะ คือเรามีคนคุยของเราอยู่แล้ว แล้วเราจับได้ว่าคนคุยที่เรากำลังคุยอยู่ตอนนี้เค้าก็มีคนคุยอีกคนเหมือนกัน แล้วมาคืนนึงเรากลับจากสถานที่บันเทิงแห่งหนึ่งตอนนั้นเราไม่ได้เมาแต่เรารู้ตัวว่าเราแค่มึนๆแต่ไม่ถึงกับเมามากเราได้เจอกับเพื่อนคนคุยความที่เราอยากรู้ว่าความเป็นไปของคนคุยและก็ผู้หญิงอีกคนนึงเราเลยขอถามเพื่อนเค้า เพื่อนเค้าอยู่หอเดียวกับเราเค้าก็บอกว่ามีอะไรถามเข้ามาในห้องก่อนเราก็โอเคเข้าไปเพราะด้วยความที่เราไม่คิดอะไรและด้วยความที่เพื่อนคนคุยก็เป็นเพื่อนที่รู้จักกับเราเหมือนกัน
เราก็ถามไปถามมาเราก็ได้ความจริงว่าคนคุยเรามีผู้หญิงอีกคนจริงๆเราแค่ต้องการที่ถอยจากความสัมพันธ์นี้ ปรากฏว่าเพื่อนคนคุยไม่ให้เรากลับห้องเราพยายามดึงตัวเองจากมือของเพื่อนคนนี้เราแต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายตัวใหญ่เราแทบจะไม่มีแรงต้านได้เลย เค้าบอกให้เราอยู่เป็นเพื่อนก่อนเค้าจะไม่ทำอะไรเราเราก็โอเค เราก็บอกตรงๆว่าเรากลัว เราขอร้องว่าอย่าทำอะไรเรา เราไม่เชื่อใจเลยแต่เราพยายามหนีออกแต่สู้แรงของเค้าไม่ได้เลยจริงๆ เราเลยต้องยอมที่จะอยู่ละก็บอกว่าห้ามทำอะไรเรา มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะเค้าพยายามถอดเสื้อผ้าเราพยายามที่จะมีอะไรกับเรา เราร้องไห้ เรากลัวมากเราพยายามที่จะดิ้นออกแต่ดิ้นไม่หลุดเลย เรากลัวมากจริงๆค่ะเราได้แต่คิดว่าเราทำยังไงให้หลุดจากตรงนี้เรานึกถึงคำของแฟนเก่าตลอดแฟนเก่าบอกกับเราว่า เลิกกันไปแล้วดูแลตัวเองให้ดีนะเราอุสาประคบประหงมแกมาอย่างดีอย่าให้ใครมาทำร้ายนะ และสุดท้ายเราก็เกิดอารมณ์ร่วมไปด้วย จากนั้นเราก็แอบหนีจากห้องเค้าตอนที่เค้าหลับแต่สิ่งที่ทำมันทำให้เราเป็นทุกข์มากเราเป็นคนไม่เกลียดใครแต่คนนี้เราเกลียดมากๆไปเลย เราไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากคุย เรารู้สึกผิดกับคนคุยของเรามากๆ เราโครตไม่โอเคเราไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิตเลยตอนนี้จากที่เราเป็นคนยิ้มเก่ง ร่าเริง ตอนนี้มันมืดมนไปหมดเราหาทางออกจากแผลนี้ไม่เจอ
เราควรทำยังไงดีคะ เราควรกลับไปเป็นตัวเองยังไงดี
เผลอมีอะไรกับคนที่เราไม่ได้ชอบ
เราก็ถามไปถามมาเราก็ได้ความจริงว่าคนคุยเรามีผู้หญิงอีกคนจริงๆเราแค่ต้องการที่ถอยจากความสัมพันธ์นี้ ปรากฏว่าเพื่อนคนคุยไม่ให้เรากลับห้องเราพยายามดึงตัวเองจากมือของเพื่อนคนนี้เราแต่ด้วยความที่เป็นผู้ชายตัวใหญ่เราแทบจะไม่มีแรงต้านได้เลย เค้าบอกให้เราอยู่เป็นเพื่อนก่อนเค้าจะไม่ทำอะไรเราเราก็โอเค เราก็บอกตรงๆว่าเรากลัว เราขอร้องว่าอย่าทำอะไรเรา เราไม่เชื่อใจเลยแต่เราพยายามหนีออกแต่สู้แรงของเค้าไม่ได้เลยจริงๆ เราเลยต้องยอมที่จะอยู่ละก็บอกว่าห้ามทำอะไรเรา มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะเค้าพยายามถอดเสื้อผ้าเราพยายามที่จะมีอะไรกับเรา เราร้องไห้ เรากลัวมากเราพยายามที่จะดิ้นออกแต่ดิ้นไม่หลุดเลย เรากลัวมากจริงๆค่ะเราได้แต่คิดว่าเราทำยังไงให้หลุดจากตรงนี้เรานึกถึงคำของแฟนเก่าตลอดแฟนเก่าบอกกับเราว่า เลิกกันไปแล้วดูแลตัวเองให้ดีนะเราอุสาประคบประหงมแกมาอย่างดีอย่าให้ใครมาทำร้ายนะ และสุดท้ายเราก็เกิดอารมณ์ร่วมไปด้วย จากนั้นเราก็แอบหนีจากห้องเค้าตอนที่เค้าหลับแต่สิ่งที่ทำมันทำให้เราเป็นทุกข์มากเราเป็นคนไม่เกลียดใครแต่คนนี้เราเกลียดมากๆไปเลย เราไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากคุย เรารู้สึกผิดกับคนคุยของเรามากๆ เราโครตไม่โอเคเราไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิตเลยตอนนี้จากที่เราเป็นคนยิ้มเก่ง ร่าเริง ตอนนี้มันมืดมนไปหมดเราหาทางออกจากแผลนี้ไม่เจอ
เราควรทำยังไงดีคะ เราควรกลับไปเป็นตัวเองยังไงดี