เอ่อ ก็ขอโทดด้วย เพราะนี่เป็นกระทู้เเรกของเรา
/ เเอบรู้สึกตื่นเต้น / เรื่องยาวนึดนึงเนอะ เค เข้าเรื่องเลยละกัน เราจะเเทนเพื่อนเราเป็นชื่อย่อนะคะ
เรื่องมันเกิดจากตอนเเรกคือเราอ่ะมาต่อรร.อื่น(ดังมากๆ) เเล้วมีเพื่อนมากะเรารวมเราด้วยเป็น7คน เริ่มเเรกเราไม่ได้นั่งติดกับเพื่อนเราเพราะมีคนมาก่อนเราเเล้วเลือกที่นั่งที่เราจะนั่งไป ทีนี้เราเลยมานั่งอีกฝั่ง คือมันมีทางเดินขวางนิดนึง เเล้วข้างๆเราก็มีผญ.2คนนั่งอยู่ ใช่ปะ เเล้วอ.สั่งงานกลุ่มเว้ย ผญ.สองคนนั้นก็ชวนเราเข้ากลุ่ม ทั้งห้องมี45คน จับกลุ่มละ5คนเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เ เค้าเลยไปจับกับกลุ่มอื่น เพราะเรานึกว่าเราจะได้อยู่กับเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกันไง ก็อีก6คนอะ เเต่กลายเป็นว่าเค้าไม่เอาเรา เราก็เลยไม่มีกลุ่ม
เราก็ไปอยู่กลุ่มกับคนที่อยู่เลขที่ด้านหน้าเราเเทนว่าb เเล้วเรากับbก็สนิทกันมากเว้ย เเล้วbอะก็มีเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกัน เเทนว่าp pก็ไปหาเพื่อนสนิทใหม่ สนิทกันมาก จนกระทั่งpกับเพื่อนสนิทใหม่ทะเลาะกันจนเลิกเป็นเพื่อนสนิทช่ะ เเล้วทีนี้pก็พยายามมาสนิทกับเรา เราก็เลยทำให้เป็นกลุ่ม3คนเเทน ฟีลตอนนั้นคือเเบบ เราก็ไม่อยากทิ้งbไง เราสามคนไปทานข้าวด้วยกัน เเล้วตอนนั้นbก็พูดออกมาเว้ยว่ารู้สึกว่าp
อ่ะเป็นส่วนเกิน เราก็ไม่ได้พูดอะไร
เหมือนว่าpรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเศษเกินอะ ชีก็เลยพยายามสนิทกับbเเทน เเบบมันมากเกินไปอะ ขนาดตอนนั้นย้ายคาบนะ pก็ลากbไปเลยเเล้วก็บอกว่าไม่ต้องรอเรา สรุปเป็นไงคะ กูโดนทิ้งจ้า 2คนนั้นเค้าไปสนิทกัน กูนี่เเบบ😭 / หัวเราะทั้งน้ำตา / เราก็ฝืนคบกับพวกนั้น มีอยู่วันนึงเว้ยเราเดินกับพวกนั้น ทั้ง2ก็คุยกันอย่างสนุกสนาน เราลองพูดบ้าง พวกนั้นทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรอะ เเล้วbก็ดึงตัวpไปควงเเขนเว้ย
ประมาณว่าเราน่ารังเกียจ เราก็งงนะ เพราะเราตอนนั้นนิสัยตลกฮา เเต่รับผิดชอบงานมาก ไม่เทงานกลุ่มเลย เวลาทำงานกลุ่มตอนที่pไม่เข้ามาเราก็เเทบจะทำทุกอย่างเเล้ว เราก็เสียใจอะที่เค้าทำเเบบเนี้ย
หลังจากนั้นเราก็เลยไปสนิทกับเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับผญ.สองคนนั้นในตอนเเรกที่ชวนเราเข้ากลุ่มเเทนว่าyนะ yอะก็สนิทกับเรา yเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เเล้วก็ตอนอยู่ในห้องจะทำหน้ารำคาญทุกคน (เราอะ เเยกออกว่าคนไหนทำหน้านิ่ง คนไหนทำหน้ารำคาญ) ไม่พูดคำหยาบเลยตอนอยู่กับเราเเละคนอื่นในห้อง ช่วงที่เราพยายามสนิทกับy ใช้เวลา2เดือนเต็มๆ กว่าyจะเริ่มพูดกับเรามากขึ้น
เรื่องทุกอย่างก็เหมือนจะลงตัว ตอนนั้นเรามีความสุขมาก ตอนนั้นในสมองคือ ในที่สุดชั้นก็มีเพื่อนเเล้ว จนกระทั่งก็มาถึงจุดเเตกหัก yอะ ถ้าเป็นช่วงเช้าก่อนเข้าเเถวหรือเวลาที่อยู่ในคาบเรียน จะไม่พูดกับเราเลย ตอนเเรกเราก็เข้าใจว่า เออ เค้าอาจจะอยากฟังครู เราอาจจะพูดมากไป เเต่ก็เริ่มเอะใจนิดๆเพราะเราก็ไม่ได้พูดมากในเวลาเรียนนะ มียิงมุกบ้างนานๆที เเต่พอตอนอยู่นอกห้องอ่ะ y จะคุยกับเราเเบบสนิทมาก เราเคยถามนะว่าทำไม yบอกว่าต้องเก็กตอนอยู่ในห้อง
ตอนนั้นก็เเบบงงๆอ่ะ พักหลังๆเราเลยนิ่งขึ้น เเบบตอนเราเห็นเค้าทำหน้ารำคาญบ่อยๆทั้งที่วันนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไร หรือทำให้เค้ารำคาญเลย คือเรามั่นใจจริงๆนะ เเบบเค้าชอบถอนหายใจอะเเล้วก็ชอบพูดอะไรไม่คิดอะ เเบบขวานผ่าซากบ่อยมากกกก yเคยให้เหตุผลเราว่า บางครั้งก็ขี้เกียจคิดคำพูดอ้อมค้อม พูดตรงๆเลยดีกว่า จนเราเริ่มรู้สึกอึดอัด เเต่เเปลกนะ ทุกคนกลับมองว่าyเรียบร้อย
เราคิดว่าที่คนอื่นมองyว่าเรียบร้อย น่าจะเพราะyไม่ค่อยพูดกับใครเลยที่ไม่ใช่เรา เเบบเคยมีเพื่อนมาเล่าให้เราฟัง ประมาณว่าถามคำถามyเพราะไม่มีอะไรคุยเงี้ย yตอบเเบบชั้นไม่อยากตอบอะ yไม่ตอบเพื่อนเราเลยก็มีจนเพื่อนเราอึดอัดอะ เเทนเพื่อนคนนั้นว่าl เเล้วyก็เริ่มเอานิสัยเเย่ที่รู้ว่าเราไม่ชอบมาทำกับเราอะ เราทนนานหลายอาทิตย์
จนเราไม่ไหวจริงอะ เลยมาคุยกัน yบอกว่าyนินทาเรา yไม่ชอบเรา เราเสียความรู้สึกมากอะ เเต่เราไม่เคยนินทาyเลย เเบบนิ่งเเล้วก็ทน จนหลังคุยกันเสร็จ เราก็เเก้เเค้นyไง เเบบไปเล่าเรื่องที่yพูดกับเราให้เพื่อนที่ถามyอะ เพื่อนคนนั้นก็เห็นใจเรา
yเริ่มหนักข้อกับเรามากขึ้น เน้น "เราคนเดียว" เราเลยจับมาคุยกันอีกรอบ yก็บอกว่าเราเลิกเป็นเพื่อนสนิทกันเหอะ คือลดเราไปเป็นเพื่อนร่วมห้องอะ เราเสียใจนะ เเต่ก็ได้เเต่ทำหน้าเฉยๆ
เราไม่มีเพื่อนกินข้าวเพราะyไปเป็นเพื่อนกับคนที่เราอยากสนิท เเล้วเค้าคนนั้นก็ไม่รู้ตัวตนyไงก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน ส่วนเราตอนเเรกก็พยายามสนิทกับคนที่เค้าเห็นใจเราตอนเเรก เเต่ก็กลายเป็นเค้าไปสนิทกับbเเละpเเละเพื่อนอีกคนนึงไง เเล้วเวลาเรามีโอกาสคุยกับl bก็จะเเบบพยายามกันเรา เอามือไปควงเเขนlบ้างไรเงี้ย
เราเครียดจริงๆนะ คือเราไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยอะ เเบบเดินคนเดียว อยากสนิทกับใคร เค้าก็มีกลุ่มกันหมดเเล้วอะ เราเคยลองหน้าด้านเดินเนียนๆเข้ากลุ่มอื่น ชวนคุยดู เเต่ก็ได้เเค่เเปปเดียวอะ อย่างว่าเค้าก็มีเพื่อนสนิทกันหมดเเล้วไง เเล้วส่วนมหญ่เค้าก็จะนั่งเป็นกลุ่มใหญ่อะ เเบบเรานั่งไม่พอ
คือเราก็ไม่รู้นะว่าเรามีข้อเสียขนาดเพื่อนไม่คบเลยหรอ เราว่าเราก็ปรับขึ้นมาเยอะมากเเล้วนะ มองในเเบบที่ไม่หลงตัวเองอะนะ เรามองว่าปัจจุบันเราก็เเบบไม่พูดเเทรกคนอื่นเลย พูดบ้างบางครั้ง ชมคนอื่นในส่วนที่เรามองว่าดี มีบ่นบ้างเเต่น้อยมากๆ ละก็ช่วยเหลือคนอื่นตลอด เเบบมีวันนึงมีเพื่อนคนนึงเค้าทำท่าเหมือนหาปากกาเเดงอะ เราก็ยื่นปากกาเเดงเราให้เลยเเบบไม่คิดอะ เเต่ถ้าเรื่องที่เราไม่ไหวเราก็ให้กำลังใจเพื่อนนะ จนbก็เคยพูดออกมาว่า เราอะเฟรนลี่
ร่าเริงสดใสไรเงี้ย เราเเอบดีใจนะ
ส่วนคนที่จะบอกว่าให้เราลองไปกินข้าวกับbดู เราเคยเเล้วสดร้อนๆเลย เราไปขอ เเต่bบอกว่าโต๊ะมันเต็มเเล้ว นั่งหลายคนเดี๋ยวเบียด ทั้งๆที่มันนั่งได้อะ เพเพราะเราตัวเล็กไง
ขอคำปรึกษาหน่อยเถอะค่ะ คือเราไม่ไหวเเล้วอะ ลอง เเล้วก็ขอบคุณที่อ่านจบถึงตรงนี้นะคะ คือเรารู้สึกดีจิงที่ได้ระบายความรู้สึกเราอะ ขอบคุณทุกคนนะคะ😚
เม้นความเห็นของเเต่ละคนหน่อยนะ เราอยากรู้ความคิดเห็นของคนเป็นกลางอะ เราจะได้นำไปใช้
เพื่อนไม่ชอบหน้าเรา ขอร้องละเข้ามาให้คำปรึกษาเราหน่อย
/ เเอบรู้สึกตื่นเต้น / เรื่องยาวนึดนึงเนอะ เค เข้าเรื่องเลยละกัน เราจะเเทนเพื่อนเราเป็นชื่อย่อนะคะ
เรื่องมันเกิดจากตอนเเรกคือเราอ่ะมาต่อรร.อื่น(ดังมากๆ) เเล้วมีเพื่อนมากะเรารวมเราด้วยเป็น7คน เริ่มเเรกเราไม่ได้นั่งติดกับเพื่อนเราเพราะมีคนมาก่อนเราเเล้วเลือกที่นั่งที่เราจะนั่งไป ทีนี้เราเลยมานั่งอีกฝั่ง คือมันมีทางเดินขวางนิดนึง เเล้วข้างๆเราก็มีผญ.2คนนั่งอยู่ ใช่ปะ เเล้วอ.สั่งงานกลุ่มเว้ย ผญ.สองคนนั้นก็ชวนเราเข้ากลุ่ม ทั้งห้องมี45คน จับกลุ่มละ5คนเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เ เค้าเลยไปจับกับกลุ่มอื่น เพราะเรานึกว่าเราจะได้อยู่กับเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกันไง ก็อีก6คนอะ เเต่กลายเป็นว่าเค้าไม่เอาเรา เราก็เลยไม่มีกลุ่ม
เราก็ไปอยู่กลุ่มกับคนที่อยู่เลขที่ด้านหน้าเราเเทนว่าb เเล้วเรากับbก็สนิทกันมากเว้ย เเล้วbอะก็มีเพื่อนที่มาจากรร.เดียวกัน เเทนว่าp pก็ไปหาเพื่อนสนิทใหม่ สนิทกันมาก จนกระทั่งpกับเพื่อนสนิทใหม่ทะเลาะกันจนเลิกเป็นเพื่อนสนิทช่ะ เเล้วทีนี้pก็พยายามมาสนิทกับเรา เราก็เลยทำให้เป็นกลุ่ม3คนเเทน ฟีลตอนนั้นคือเเบบ เราก็ไม่อยากทิ้งbไง เราสามคนไปทานข้าวด้วยกัน เเล้วตอนนั้นbก็พูดออกมาเว้ยว่ารู้สึกว่าp
อ่ะเป็นส่วนเกิน เราก็ไม่ได้พูดอะไร
เหมือนว่าpรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเศษเกินอะ ชีก็เลยพยายามสนิทกับbเเทน เเบบมันมากเกินไปอะ ขนาดตอนนั้นย้ายคาบนะ pก็ลากbไปเลยเเล้วก็บอกว่าไม่ต้องรอเรา สรุปเป็นไงคะ กูโดนทิ้งจ้า 2คนนั้นเค้าไปสนิทกัน กูนี่เเบบ😭 / หัวเราะทั้งน้ำตา / เราก็ฝืนคบกับพวกนั้น มีอยู่วันนึงเว้ยเราเดินกับพวกนั้น ทั้ง2ก็คุยกันอย่างสนุกสนาน เราลองพูดบ้าง พวกนั้นทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรอะ เเล้วbก็ดึงตัวpไปควงเเขนเว้ย
ประมาณว่าเราน่ารังเกียจ เราก็งงนะ เพราะเราตอนนั้นนิสัยตลกฮา เเต่รับผิดชอบงานมาก ไม่เทงานกลุ่มเลย เวลาทำงานกลุ่มตอนที่pไม่เข้ามาเราก็เเทบจะทำทุกอย่างเเล้ว เราก็เสียใจอะที่เค้าทำเเบบเนี้ย
หลังจากนั้นเราก็เลยไปสนิทกับเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับผญ.สองคนนั้นในตอนเเรกที่ชวนเราเข้ากลุ่มเเทนว่าyนะ yอะก็สนิทกับเรา yเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เเล้วก็ตอนอยู่ในห้องจะทำหน้ารำคาญทุกคน (เราอะ เเยกออกว่าคนไหนทำหน้านิ่ง คนไหนทำหน้ารำคาญ) ไม่พูดคำหยาบเลยตอนอยู่กับเราเเละคนอื่นในห้อง ช่วงที่เราพยายามสนิทกับy ใช้เวลา2เดือนเต็มๆ กว่าyจะเริ่มพูดกับเรามากขึ้น
เรื่องทุกอย่างก็เหมือนจะลงตัว ตอนนั้นเรามีความสุขมาก ตอนนั้นในสมองคือ ในที่สุดชั้นก็มีเพื่อนเเล้ว จนกระทั่งก็มาถึงจุดเเตกหัก yอะ ถ้าเป็นช่วงเช้าก่อนเข้าเเถวหรือเวลาที่อยู่ในคาบเรียน จะไม่พูดกับเราเลย ตอนเเรกเราก็เข้าใจว่า เออ เค้าอาจจะอยากฟังครู เราอาจจะพูดมากไป เเต่ก็เริ่มเอะใจนิดๆเพราะเราก็ไม่ได้พูดมากในเวลาเรียนนะ มียิงมุกบ้างนานๆที เเต่พอตอนอยู่นอกห้องอ่ะ y จะคุยกับเราเเบบสนิทมาก เราเคยถามนะว่าทำไม yบอกว่าต้องเก็กตอนอยู่ในห้อง
ตอนนั้นก็เเบบงงๆอ่ะ พักหลังๆเราเลยนิ่งขึ้น เเบบตอนเราเห็นเค้าทำหน้ารำคาญบ่อยๆทั้งที่วันนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไร หรือทำให้เค้ารำคาญเลย คือเรามั่นใจจริงๆนะ เเบบเค้าชอบถอนหายใจอะเเล้วก็ชอบพูดอะไรไม่คิดอะ เเบบขวานผ่าซากบ่อยมากกกก yเคยให้เหตุผลเราว่า บางครั้งก็ขี้เกียจคิดคำพูดอ้อมค้อม พูดตรงๆเลยดีกว่า จนเราเริ่มรู้สึกอึดอัด เเต่เเปลกนะ ทุกคนกลับมองว่าyเรียบร้อย
เราคิดว่าที่คนอื่นมองyว่าเรียบร้อย น่าจะเพราะyไม่ค่อยพูดกับใครเลยที่ไม่ใช่เรา เเบบเคยมีเพื่อนมาเล่าให้เราฟัง ประมาณว่าถามคำถามyเพราะไม่มีอะไรคุยเงี้ย yตอบเเบบชั้นไม่อยากตอบอะ yไม่ตอบเพื่อนเราเลยก็มีจนเพื่อนเราอึดอัดอะ เเทนเพื่อนคนนั้นว่าl เเล้วyก็เริ่มเอานิสัยเเย่ที่รู้ว่าเราไม่ชอบมาทำกับเราอะ เราทนนานหลายอาทิตย์
จนเราไม่ไหวจริงอะ เลยมาคุยกัน yบอกว่าyนินทาเรา yไม่ชอบเรา เราเสียความรู้สึกมากอะ เเต่เราไม่เคยนินทาyเลย เเบบนิ่งเเล้วก็ทน จนหลังคุยกันเสร็จ เราก็เเก้เเค้นyไง เเบบไปเล่าเรื่องที่yพูดกับเราให้เพื่อนที่ถามyอะ เพื่อนคนนั้นก็เห็นใจเรา
yเริ่มหนักข้อกับเรามากขึ้น เน้น "เราคนเดียว" เราเลยจับมาคุยกันอีกรอบ yก็บอกว่าเราเลิกเป็นเพื่อนสนิทกันเหอะ คือลดเราไปเป็นเพื่อนร่วมห้องอะ เราเสียใจนะ เเต่ก็ได้เเต่ทำหน้าเฉยๆ
เราไม่มีเพื่อนกินข้าวเพราะyไปเป็นเพื่อนกับคนที่เราอยากสนิท เเล้วเค้าคนนั้นก็ไม่รู้ตัวตนyไงก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน ส่วนเราตอนเเรกก็พยายามสนิทกับคนที่เค้าเห็นใจเราตอนเเรก เเต่ก็กลายเป็นเค้าไปสนิทกับbเเละpเเละเพื่อนอีกคนนึงไง เเล้วเวลาเรามีโอกาสคุยกับl bก็จะเเบบพยายามกันเรา เอามือไปควงเเขนlบ้างไรเงี้ย
เราเครียดจริงๆนะ คือเราไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยอะ เเบบเดินคนเดียว อยากสนิทกับใคร เค้าก็มีกลุ่มกันหมดเเล้วอะ เราเคยลองหน้าด้านเดินเนียนๆเข้ากลุ่มอื่น ชวนคุยดู เเต่ก็ได้เเค่เเปปเดียวอะ อย่างว่าเค้าก็มีเพื่อนสนิทกันหมดเเล้วไง เเล้วส่วนมหญ่เค้าก็จะนั่งเป็นกลุ่มใหญ่อะ เเบบเรานั่งไม่พอ
คือเราก็ไม่รู้นะว่าเรามีข้อเสียขนาดเพื่อนไม่คบเลยหรอ เราว่าเราก็ปรับขึ้นมาเยอะมากเเล้วนะ มองในเเบบที่ไม่หลงตัวเองอะนะ เรามองว่าปัจจุบันเราก็เเบบไม่พูดเเทรกคนอื่นเลย พูดบ้างบางครั้ง ชมคนอื่นในส่วนที่เรามองว่าดี มีบ่นบ้างเเต่น้อยมากๆ ละก็ช่วยเหลือคนอื่นตลอด เเบบมีวันนึงมีเพื่อนคนนึงเค้าทำท่าเหมือนหาปากกาเเดงอะ เราก็ยื่นปากกาเเดงเราให้เลยเเบบไม่คิดอะ เเต่ถ้าเรื่องที่เราไม่ไหวเราก็ให้กำลังใจเพื่อนนะ จนbก็เคยพูดออกมาว่า เราอะเฟรนลี่
ร่าเริงสดใสไรเงี้ย เราเเอบดีใจนะ
ส่วนคนที่จะบอกว่าให้เราลองไปกินข้าวกับbดู เราเคยเเล้วสดร้อนๆเลย เราไปขอ เเต่bบอกว่าโต๊ะมันเต็มเเล้ว นั่งหลายคนเดี๋ยวเบียด ทั้งๆที่มันนั่งได้อะ เพเพราะเราตัวเล็กไง
ขอคำปรึกษาหน่อยเถอะค่ะ คือเราไม่ไหวเเล้วอะ ลอง เเล้วก็ขอบคุณที่อ่านจบถึงตรงนี้นะคะ คือเรารู้สึกดีจิงที่ได้ระบายความรู้สึกเราอะ ขอบคุณทุกคนนะคะ😚
เม้นความเห็นของเเต่ละคนหน่อยนะ เราอยากรู้ความคิดเห็นของคนเป็นกลางอะ เราจะได้นำไปใช้