พบจิตแพทย์เสียประวัติจริงหรอคะ?

รู้สึกว่าตัวเองมีอาการเหมือนเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่อายุ 16 ปี แต่ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์เพราะอายุไม่ถึงและทางที่บ้านก็ไม่เห็นด้วย มองว่าโรคนี้เป็นโรคคิดไปเองเดี๋ยวก็หาย ก็ใช้ชีวิตบนความผิดหวังและความหดหู่ตลอด 2 ปีเต็ม จนกระทั่งเกิดการสูญเสียครั้งที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตกับคนใกล้ตัว ทั้งเศร้าทั้งจิตตก ร้องไห้ คิดอยากตายและทำร้ายตัวเองในทุกๆวัน เหมือนอาการมันเริ่มหนักและชัดขึ้นจนมีปัญหาต่อการใช้ชีวิตและการเรียนอ่ะค่ะอาการนี้เป็นมากกว่า 6 เดือนแล้ว
(หลังจากที่สูญเสีย)

เหตุผลที่ตัดสินใจอยากมาพบจิตแพทย์
เพราะอยากใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติค่ะอยากนอนให้ง่ายๆได้เหมือนคนอื่นๆ
ไม่ต้องฝันร้าย มีความสุขได้ด้วยตนเอง
ไม่ต้องรู้แย่หรืออยากทำร้ายตนเอง
ไม่อยากมีความคิดที่อยากตาย
ไม่อยากรู้ว่างเปล่าเคว้งคว้าง  
ปกติเป็นคนที่ให้กำลังใจคนอื่นเก่งได้ดี ให้กำลังใจหลายคนที่ท้อ เขียนหนังสือเกี่ยวกับสร้างกำลังใจให้ตนเอง จนมีหลายคนเข้ามาปรึกษาปัญหาชีวิต เป็นคนคิดบวกมากๆค่ะ แต่กับตัวเองในช่วงหลังสูญเสียกลับทำไม่ได้เลย

ตอนนี้อายุ 18 ปี ไม่กี่วันค่ะตัดสินใจรีบคว้าโอกาสการบรรลุนิติภาวะมาครึ่งนึงของชีวิตไปโรงพยาบาลจิตเวชของรัฐบาลแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ติดเรียนเลยไปวันหยุดค่ะ และศึกษามาอย่างดีทั้งเรื่องค่าใช้จ่าย การรักษาเวลานอกราชการนั้นจะเป็นคลีนิคจิตเวชพิเศษราคาก็จะสูงขึ้นไปอีก แต่ใจจริงๆก็อยากมาในเวลาราชการจะได้ประหยัดค่าใช้จ่าย แต่ถ้าขาดเรียนแล้วที่บ้านรู้ก็จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ ถ้าได้ไปก็คงไปในสภาพชุดนักเรียนไม่รู้ว่าใส่ไปได้รึเปล่า

พอไปถึงก็ไปถามขั้นตอนการพบจิตแพทย์ พยาบาลเค้าก็พูดเสียงดังลั่นโรงพยาบาลจนคนหันมามอง วันนี้เป็นเวลานอกราชการค่ารักษาก็จะแพงนะ ค่าทำประวัติผู้ป่วยใหม่ก็ 500 บาทแล้ว (เค้าพูดเหมือนประมาณว่าจะจ่ายไหวหรอ) แล้วอีกอย่างอยากให้คิดดีๆจะได้ไม่ต้องมาเสียประวัติ ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง พอพูดจบเราก็เงียบเลยค่ะไม่รู้จะถามอะไรต่อเพราะสับสนเรื่องการเสียประวัติ ได้แต่เดินจากไปท่ามกลางสายตาของคนในโรงพยาบาล

ก็เลยอยากทราบว่าการที่เรามาพบจิตแพทย์นี้ถึงกับต้องเสียอนาคตเลยมั๊ยคะ จะไม่มีที่ไหนรับเข้างานเลยหรอคะ
ตอนนี้ยังเรียนอยู่มัธยมถ้าพบจิตแพทย์จะมีผลต่อการเข้ามหาลัยรึเปล่าคะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่