สวัสดีค่ะ ต้องเล่าคราวๆก่อนว่าเรามีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน เราของแทนคนแรกว่าเอ อีกคนคือบีนะคะ พวกเราสนิทกันค่ะ มีกันอยู่สามคน สิ่งที่เราอยากจะถามก็คือ เราควรทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดีคะ?
หลังๆมานี้เรารู้สึกว่าเอกับบีสนิทกันมาก รู้สึกเหมือนมีกำแพงบางๆระหว่างเรากับเอและบีที่ถูกสร้างขึ้นได้ไม่นาน เรารู้สึกว่าพวกเขาเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ มีแต่เราที่เหมือนว่าเรายังสนิทกับพวกเขาเท่าเดิมหรือน้อยลงรึเปล่า? เราเริ่มรู้สึกว่าพวกเขาเดินไวขึ้นหรือว่าเราเดินช้าลงกันแน่ เริ่มเป็นแบบนี้มานานแล้ว ประมาณสองอาทิตย์ที่แล้วพวกเขาเดินไม่รอเราหรือลืมว่ามีเราอยู่ก็ไม่แน่ใจ เพราะเราเก็บของอยู่ เดินไปได้ครึ่งทางพวกเขาถึงจะหยุดและหันมารอเรา เราก็คิดไม่มีอะไรหรอกพวกเขาคงรีบกลับ แต่มันกลับบ่อยขึ้นเรื่อยๆ พวกเราเริ่มไม่รอเรา จนเราอยากบอกพวกเขาว่า
"เดี๋ยวนี้พวกแกเดินกันเพลินเนอะ ไม่หันมามองเราเลยอะ"
แต่เราก็ไม่กล้า เรากลัวว่าเื่อเราพูดไป เราจะเสียพวกเขาที่เป็นเพื่อนของเราไป เพราะปกติเราเป็นคนไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่สนิท มีแต่พวกเขานี่แหละที่เรากล้าคุยด้วยอย่างเปิดเผย เรากลัวว่าจะเป็นเราที่คิดไปเองเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ แล้วในห้องเอกับบีนั่งด้วยกันเพราะเป็นโต๊ะนั่งกันสองคน เราเลยสละมานั่งกับเพื่อนอีกคนนึงด้านหลัง เอเป็นคนชั่งพูด มีอารมณ์ขัน และเหมือนจะเข้ากันได้ดีกับบีที่ต่อมุกได้ และสนใจในสิ่งที่เหมือนๆกัน กับเราที่ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร น้อยนักที่จะเป็นคนเปิดเรื่อง แต่ก็น้อยกว่าบี ส่วนใหญ่บีจะเป็นคนตาม ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะหลังๆมาเราเริ่มเล่นเกมมากขึ้นรึเปล่า เรามักจะเล่นเกมกับเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ชอบเล่นเกมเหมือนกันในตอนเย็นและพักกลางวัน พวกเขาไม่ค่อยชอบเล่นเกมโดยเฉพาะบี เวลาคุยด้วยกันอาจจะน้อยลงรึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ เพราะปกติก็คุยกันเท่านี้เลยไม่รู้สึกว่าแปลกอะไร อีกเหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์คล้ายกันที่ทำให้เรารู้สึกน้อยใจมากๆคือ เราคุยกับบีตามปกติถามเรื่องงานบีตอบเราว่า เรื่องของ เราก็คิดว่าบีคงง่วงและเริ่มเบื่อแล้วก็ไม่ได้อะไร หันมาอีกที่บีคุยกับเอด้วยหน้าตาสดใส เราก็รู้สึกน้อยใจนิดๆว่าทำไมไม่คุยกับเราดีๆแบบนี้บ้าง อีกเหตุการณืหนึ่งคือ บีกับเอ ดูหนังด้วยกันแล้วเราพึ่งมา เราเลยถามว่าดูเรื่องอะไรกัน แต่พวกเขาไม่ตอบ บอกแค่ ไม่บอก หลายๆเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายตามใจพวกเขาตลอด บางครั้งกับเรื่องที่เราไม่ชอบแต่เราก็ต้องตามใจเพราะกลัวว่าพวกเขาจะโกรธ บางครั้งเราไม่ทำก็โกรธมาก หน้าบึงตึง เรื่องเล็กๆน้อยๆก็โกรธ เราก็ต้องคอยตามง้อ แต่กลับกันเราโกรธบ้างพวกเขากลับไม่สนใจ กลายเป็นว่าจากเหตุการณืต่างๆเรื่องที่เราเคยตลกด้วยกัน ก็กลายเป็นเรื่องไม่ตลก บางครั้งก็มียิ้มเจื่อน
สิ่งที่เราอยากจะถามคือ เราควรจะทำยัไงกับสถานการณแบบนี้เพื่อที่เราจะได้รักษาความสัมพนธ์ของพวกเราต่อไป และไม่มีการโกรธเคืองหรือเสียใจกันเกิดขึ้นดีคะ?
เพื่อนของเรา
หลังๆมานี้เรารู้สึกว่าเอกับบีสนิทกันมาก รู้สึกเหมือนมีกำแพงบางๆระหว่างเรากับเอและบีที่ถูกสร้างขึ้นได้ไม่นาน เรารู้สึกว่าพวกเขาเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ มีแต่เราที่เหมือนว่าเรายังสนิทกับพวกเขาเท่าเดิมหรือน้อยลงรึเปล่า? เราเริ่มรู้สึกว่าพวกเขาเดินไวขึ้นหรือว่าเราเดินช้าลงกันแน่ เริ่มเป็นแบบนี้มานานแล้ว ประมาณสองอาทิตย์ที่แล้วพวกเขาเดินไม่รอเราหรือลืมว่ามีเราอยู่ก็ไม่แน่ใจ เพราะเราเก็บของอยู่ เดินไปได้ครึ่งทางพวกเขาถึงจะหยุดและหันมารอเรา เราก็คิดไม่มีอะไรหรอกพวกเขาคงรีบกลับ แต่มันกลับบ่อยขึ้นเรื่อยๆ พวกเราเริ่มไม่รอเรา จนเราอยากบอกพวกเขาว่า
"เดี๋ยวนี้พวกแกเดินกันเพลินเนอะ ไม่หันมามองเราเลยอะ"
แต่เราก็ไม่กล้า เรากลัวว่าเื่อเราพูดไป เราจะเสียพวกเขาที่เป็นเพื่อนของเราไป เพราะปกติเราเป็นคนไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่สนิท มีแต่พวกเขานี่แหละที่เรากล้าคุยด้วยอย่างเปิดเผย เรากลัวว่าจะเป็นเราที่คิดไปเองเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ แล้วในห้องเอกับบีนั่งด้วยกันเพราะเป็นโต๊ะนั่งกันสองคน เราเลยสละมานั่งกับเพื่อนอีกคนนึงด้านหลัง เอเป็นคนชั่งพูด มีอารมณ์ขัน และเหมือนจะเข้ากันได้ดีกับบีที่ต่อมุกได้ และสนใจในสิ่งที่เหมือนๆกัน กับเราที่ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร น้อยนักที่จะเป็นคนเปิดเรื่อง แต่ก็น้อยกว่าบี ส่วนใหญ่บีจะเป็นคนตาม ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะหลังๆมาเราเริ่มเล่นเกมมากขึ้นรึเปล่า เรามักจะเล่นเกมกับเพื่อนอีกกลุ่มนึงที่ชอบเล่นเกมเหมือนกันในตอนเย็นและพักกลางวัน พวกเขาไม่ค่อยชอบเล่นเกมโดยเฉพาะบี เวลาคุยด้วยกันอาจจะน้อยลงรึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ เพราะปกติก็คุยกันเท่านี้เลยไม่รู้สึกว่าแปลกอะไร อีกเหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์คล้ายกันที่ทำให้เรารู้สึกน้อยใจมากๆคือ เราคุยกับบีตามปกติถามเรื่องงานบีตอบเราว่า เรื่องของ เราก็คิดว่าบีคงง่วงและเริ่มเบื่อแล้วก็ไม่ได้อะไร หันมาอีกที่บีคุยกับเอด้วยหน้าตาสดใส เราก็รู้สึกน้อยใจนิดๆว่าทำไมไม่คุยกับเราดีๆแบบนี้บ้าง อีกเหตุการณืหนึ่งคือ บีกับเอ ดูหนังด้วยกันแล้วเราพึ่งมา เราเลยถามว่าดูเรื่องอะไรกัน แต่พวกเขาไม่ตอบ บอกแค่ ไม่บอก หลายๆเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายตามใจพวกเขาตลอด บางครั้งกับเรื่องที่เราไม่ชอบแต่เราก็ต้องตามใจเพราะกลัวว่าพวกเขาจะโกรธ บางครั้งเราไม่ทำก็โกรธมาก หน้าบึงตึง เรื่องเล็กๆน้อยๆก็โกรธ เราก็ต้องคอยตามง้อ แต่กลับกันเราโกรธบ้างพวกเขากลับไม่สนใจ กลายเป็นว่าจากเหตุการณืต่างๆเรื่องที่เราเคยตลกด้วยกัน ก็กลายเป็นเรื่องไม่ตลก บางครั้งก็มียิ้มเจื่อน
สิ่งที่เราอยากจะถามคือ เราควรจะทำยัไงกับสถานการณแบบนี้เพื่อที่เราจะได้รักษาความสัมพนธ์ของพวกเราต่อไป และไม่มีการโกรธเคืองหรือเสียใจกันเกิดขึ้นดีคะ?