ก่อนหน้านี้เราไม่เคยมีเเฟนมาก่อนเลยค่ะ เวลาเห็นเพื่อนหรือคนรู้จักเพิ่งเลิกกับเเฟนมูฟออนเราก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่ามันจะยากอะไรขนาดนั้น เเต่พอวันนี้มาเจอกับตัวเองเเล้วรู้สึกว่าการมูฟออนมันยากมากๆ
เรากับเเฟนเก่าเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนค่ะ เพราะว่าเจอหน้ากันบ่อยๆ เเละอยู่ด้วยกันเเทบตลอดเวลาทำให้เค้าอยากจะลองคบกับเราดู เราก็ตกลง พอคบกันไปนานประมาณ4เดือน เราก็เริ่มห่างจากเค้ามากขึ้น อาจจะเพราะเวลาของเราไม่ตรงกัน เเล้วก็พักหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น
จนวันหนึ่งเเฟนเราบอกว่าเราไม่เคยเเคร์เค้าเลย เหมือนเค้ารักเราเเล้วเราไม่รักเค้าตอบ เราไม่เคยให้เวลาเค้าเลย เเต่สำหรับเราเเล้ว บางทีเค้าก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวเหมือนกัน เเล้วเราก็เริ่มห่างๆกันไป เค้าก็มีเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ (เราเป็นคนเงียบๆ ส่วนเเฟนเรานี่ตรงข้ามกับเราทุกอย่างเลยค่ะ เค้าเป็นคนตลกมาก เเล้วก็หาเพื่อนง่ายมาก สิ่งที่ยากสำหรับเรากลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับเค้า) ความจริงเเล้วเเฟนเราเริ่มทำตัวห่างเหินกับเราตั้งเเต่หนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้าที่เค้าจะบอกเลิกเราเเล้วค่ะ พอเราถามเค้าว่าเค้ารักเราเหมือนเมื่อก่อนมั้ย เค้าตอบว่าใช่ เเต่เค้าไม่กอดเราเหมือนทุกวัน เค้าดูเครียดตลอดเวลาที่อยู่กับเรา จนวันนึงเค้าไม่พูดอะไรกับเราเลยค่ะ วันนั้นคือเราร้องไห้หนักมาก เราถามเค้าว่าเค้างอนเราเหรอ ตอนเเรกเค้าไม่ตอบจนสุดท้ายเราเคลียร์กันจนดึก เค้าบอกเลิกเรา เราร้องไห้หนักมาก (ร้องไห้เหมียนหมา;-;) ร้องเเบบไม่เคยร้องเยอะขนาดนี้มาก่อน เเต่เเฟนเค้าดูไม่เสียใจเลยค่ะ ตอนเราร้องเค้ามองเราเหมือนกับว่าเราเป็นภาระที่เค้าอยากจะปัดๆทิ้งไป เค้าบอกว่าหยุดร้องได้มั้ย เพราะยิ่งเราร้องไห้ เค้าก็รู้สึกผิด เค้าก็เสียใจเหมือนกันนะ เราถามเค้าว่าเค้าอยากเลิกกับเราจริงเหรอ เค้าพูดเหมือนกับว่าเค้าคิดมานานเเล้วว่าเค้าอยากจบความสัมพันธ์กับเราค่ะ
เเต่สุดท้ายวันนั้นเราก็ยังไม่ได้เลิกกับเค้าเพราะวันต่อมาเราทั้งคู่มีต้องทำกิจกรรม งานโน่นนี่นั่น เค้าเลยบอกว่าถ้ายังอยากคบกันอยู่ ให้เรายื้อเค้าไว้ค่ะ อย่าให้เค้าไปได้ง่ายๆ เค้าจะพยายามประคับประคองความสัมพันธ์ ประมาณนี้ เเต่เรารู้ดีว่าเค้าเเค่ตอบส่งๆไปเฉยๆ ในใจเค้าคือไม่มีเราอยู่เเล้ว
วันต่อมาก็ไม่มีสัญญาณอะไรทั้งนั้น เราถามเค้าว่าเราจับมือเค้าได้มั้ย เค้าตอบว่าไม่ได้ เเล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันยาวเลยค่ะ เราถามเค้าว่าเเล้วตอนนี้เราเป็นอะไรกันเเน่ เค้าก็เเค่ตอบว่าเค้าพยายามเเล้วจริงๆ เเต่เค้าเหนื่อย เค้าไม่ไหวเเล้ว ถ้าเราเป็นเพื่อนกันทุกอย่างออาจจะง่ายขึ้น ตอนเเรกเรานึกว่าเราฝันไปเพราะวันที่เเล้วเรายังมีหวังว่าเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิม
หลังจากนั้นเรากับเเฟนเราก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนสนิทค่ะ เค้าไม่ทำตัวห่างเหินเลย ดูใกล้ชิดกว่าตอนเป็นเเฟนกันอีกด้วยซ้ำ เค้าทำเหมือนว่าทุกอย่างมันง่ายมาก เเต่มันไม่ง่ายสำหรับเราเลยค่ะ ทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้าเราต้องกลั้นน้ำตาตลอดเวลา พอเวลาที่เค้าคุยกับเราภาพเก่าๆมันก็ผุดขึ้นมา บางทีเราก็ลืมตัวเรียกเค้าเหมือนตอนที่เราเคยเป็นเเฟนกัน จนวันนี้พอเราเริ่มจะทำใจยอมรับว่าเราคงกลับไปคบกันไม่ได้เเล้ว มันเหมือนกับว่าเรายังรักเค้าเท่าเดิม เเต่เค้าค่อยๆรักเราน้อยลงจนความรู้สึกมันหายไปค่ะ ซึ่งมันเเย่มากๆสำหรับเราเพราะมันเหมือนกับว่าเราเป็นเเค่คนเดียวที่คิดไปเองมาโดยตลอด ถึงอย่างนั้นเราก็ยังยอมเป็นเพื่อนสนิทเค้าเหมือนเดิมเพราะเราไม่อยากเสียเค้าไป เเต่เรารู้ว่าเราไม่ได้เป็นคนพิเศษสำหรับเค้าอีกเเล้วค่ะ เเต่ก่อนเราเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเค้า เเต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรสำหรับเค้าเลย เราไม่ไหวเเล้วค่ะ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราควรทำยังไงดีคะ
Move onยังไงเมื่อเเฟนเก่าเรากลับมาเป็นเพื่อนสนิท
เรากับเเฟนเก่าเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนค่ะ เพราะว่าเจอหน้ากันบ่อยๆ เเละอยู่ด้วยกันเเทบตลอดเวลาทำให้เค้าอยากจะลองคบกับเราดู เราก็ตกลง พอคบกันไปนานประมาณ4เดือน เราก็เริ่มห่างจากเค้ามากขึ้น อาจจะเพราะเวลาของเราไม่ตรงกัน เเล้วก็พักหลังๆเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น
จนวันหนึ่งเเฟนเราบอกว่าเราไม่เคยเเคร์เค้าเลย เหมือนเค้ารักเราเเล้วเราไม่รักเค้าตอบ เราไม่เคยให้เวลาเค้าเลย เเต่สำหรับเราเเล้ว บางทีเค้าก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวเหมือนกัน เเล้วเราก็เริ่มห่างๆกันไป เค้าก็มีเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ (เราเป็นคนเงียบๆ ส่วนเเฟนเรานี่ตรงข้ามกับเราทุกอย่างเลยค่ะ เค้าเป็นคนตลกมาก เเล้วก็หาเพื่อนง่ายมาก สิ่งที่ยากสำหรับเรากลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับเค้า) ความจริงเเล้วเเฟนเราเริ่มทำตัวห่างเหินกับเราตั้งเเต่หนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้าที่เค้าจะบอกเลิกเราเเล้วค่ะ พอเราถามเค้าว่าเค้ารักเราเหมือนเมื่อก่อนมั้ย เค้าตอบว่าใช่ เเต่เค้าไม่กอดเราเหมือนทุกวัน เค้าดูเครียดตลอดเวลาที่อยู่กับเรา จนวันนึงเค้าไม่พูดอะไรกับเราเลยค่ะ วันนั้นคือเราร้องไห้หนักมาก เราถามเค้าว่าเค้างอนเราเหรอ ตอนเเรกเค้าไม่ตอบจนสุดท้ายเราเคลียร์กันจนดึก เค้าบอกเลิกเรา เราร้องไห้หนักมาก (ร้องไห้เหมียนหมา;-;) ร้องเเบบไม่เคยร้องเยอะขนาดนี้มาก่อน เเต่เเฟนเค้าดูไม่เสียใจเลยค่ะ ตอนเราร้องเค้ามองเราเหมือนกับว่าเราเป็นภาระที่เค้าอยากจะปัดๆทิ้งไป เค้าบอกว่าหยุดร้องได้มั้ย เพราะยิ่งเราร้องไห้ เค้าก็รู้สึกผิด เค้าก็เสียใจเหมือนกันนะ เราถามเค้าว่าเค้าอยากเลิกกับเราจริงเหรอ เค้าพูดเหมือนกับว่าเค้าคิดมานานเเล้วว่าเค้าอยากจบความสัมพันธ์กับเราค่ะ
เเต่สุดท้ายวันนั้นเราก็ยังไม่ได้เลิกกับเค้าเพราะวันต่อมาเราทั้งคู่มีต้องทำกิจกรรม งานโน่นนี่นั่น เค้าเลยบอกว่าถ้ายังอยากคบกันอยู่ ให้เรายื้อเค้าไว้ค่ะ อย่าให้เค้าไปได้ง่ายๆ เค้าจะพยายามประคับประคองความสัมพันธ์ ประมาณนี้ เเต่เรารู้ดีว่าเค้าเเค่ตอบส่งๆไปเฉยๆ ในใจเค้าคือไม่มีเราอยู่เเล้ว
วันต่อมาก็ไม่มีสัญญาณอะไรทั้งนั้น เราถามเค้าว่าเราจับมือเค้าได้มั้ย เค้าตอบว่าไม่ได้ เเล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันยาวเลยค่ะ เราถามเค้าว่าเเล้วตอนนี้เราเป็นอะไรกันเเน่ เค้าก็เเค่ตอบว่าเค้าพยายามเเล้วจริงๆ เเต่เค้าเหนื่อย เค้าไม่ไหวเเล้ว ถ้าเราเป็นเพื่อนกันทุกอย่างออาจจะง่ายขึ้น ตอนเเรกเรานึกว่าเราฝันไปเพราะวันที่เเล้วเรายังมีหวังว่าเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิม
หลังจากนั้นเรากับเเฟนเราก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนสนิทค่ะ เค้าไม่ทำตัวห่างเหินเลย ดูใกล้ชิดกว่าตอนเป็นเเฟนกันอีกด้วยซ้ำ เค้าทำเหมือนว่าทุกอย่างมันง่ายมาก เเต่มันไม่ง่ายสำหรับเราเลยค่ะ ทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้าเราต้องกลั้นน้ำตาตลอดเวลา พอเวลาที่เค้าคุยกับเราภาพเก่าๆมันก็ผุดขึ้นมา บางทีเราก็ลืมตัวเรียกเค้าเหมือนตอนที่เราเคยเป็นเเฟนกัน จนวันนี้พอเราเริ่มจะทำใจยอมรับว่าเราคงกลับไปคบกันไม่ได้เเล้ว มันเหมือนกับว่าเรายังรักเค้าเท่าเดิม เเต่เค้าค่อยๆรักเราน้อยลงจนความรู้สึกมันหายไปค่ะ ซึ่งมันเเย่มากๆสำหรับเราเพราะมันเหมือนกับว่าเราเป็นเเค่คนเดียวที่คิดไปเองมาโดยตลอด ถึงอย่างนั้นเราก็ยังยอมเป็นเพื่อนสนิทเค้าเหมือนเดิมเพราะเราไม่อยากเสียเค้าไป เเต่เรารู้ว่าเราไม่ได้เป็นคนพิเศษสำหรับเค้าอีกเเล้วค่ะ เเต่ก่อนเราเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเค้า เเต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรสำหรับเค้าเลย เราไม่ไหวเเล้วค่ะ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราควรทำยังไงดีคะ