สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ที่2ของดิฉันค่ะ เข้าเรื่องเลยเเล้วกัน คือเราเป็นเด็กมัธยมปลายคนนึงอยู่ชั้นม.4 เรามีความฝันที่เราอยากทำคือการเรียนคณะสถาปัตยกรรม เเละทำงานเป็นสถาปนิก เราเริ่มทำตามฝันตั้งเเต่ม.3จนถึงตอนนี้เราพยามทำทุกอย่างเพื่อ เพิ่มประสบการ เเต่มันมีบางอย่างน่ะสิที่ทำให้เราไม่มั่นใจในความฝันของเรา คือ พ่อเเม่เราเค้าสนับสนุนเราน้ะ เเต่ว่าคำพูดบางที่ก็เเบบว่า "งานพวกนี้ต้องใช้คนละเอียดนะ แต่เราน่ะขี้เกียจ"เเรกคำพูดนี้ก็ไม่ได้มีผลเท่าไหร่ จนเค้าบอกว่า"ลองดูคณะอื่นๆดูไมแม่ว่าเหมาะกันหนูมากกว่า เเต่ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไร" เเต่เค้าพูดเเบบนี้มมเป็น10ครั้งจนเราคิดว่า เค้ามองว่าเราทำตามฝันเราไม่ได้อยู่แล้วเเต่ก็ไม่อยากจะขัดอย่างงี้หรอ ส่วนตัวเราขี้เกียจจริง เเต่กับเรื่องที่สนใจเราก็จะทำเเบบหามรุ่งหามค่ำกันเลย อีกอย่างที่เค้าบอกแบบนี้เพราะ เค้าเตือนเรื่องเราขีดเส้นไม่ตรงบ่อยๆ บอกว่าเราขีดไม่ฉากอย่างงู้นอย่างงี้ อ่อพ่อเราเป็นวิศวกร เค้าบอกมองตาเปล่าก็รู้ละว่าไม่ตรงใช่ไม่ตรง เเต่มันต้องบอกว่าคณะที่เราฝันมันไม่เหมาะกับเราบอกว่า มันเครียดมันหนักนะจะเรียนจริงๆหรอ อยากเป็นใช่ไม บลาๆๆ เข้าว่าเป์นห่วง คือเรามีอาการป่วยทางจิตนิดหน่อย อยากให้ทุกคนที่เห็นกระทู้นี้ไม่เลื่อนผ่านมาช่วยบอกเราทีว่าเรายังควรทำตามฝันที่วางไว้อยู่ไหม ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
คำพูดพ่อและแม่