ขอระบายหน่อยอึดอัดนานละ ก็ไม่รู้จะทนได้อีกนานแค่ไหนนะ ชักจะเบื่อละบอกตรงๆ

บางทีก็เบื่อ บางทีก็เหนือยไง อยากให้เป็นอย่างนู้น อยากให้เป็นอย่างนี้ เป็นจนกระทั่งไม่เป็นตัวเอง ฝืนตัวเองละ อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ อยากเรียนแบบที่ตัวเองชอบต้องการ ก็ไม่ได้เรียน เรียนในสิ่งที่อยากให้เรียน เป็นในสิ่งที่อยากให้เป็น ละ ยังจะให้เราทำอะไรอีก พอเราทำอะไรขัดใจ ทำในสิ่งที่เราอยากทำ แต่ไม่ถูกใจเค้า เค้าก็เครียด ก็มาบ่นๆใส่ว่าเราไม่ทำ งั้นงี้ทำไมดื้อจัง =_= คนอื่นที่อยู่รอบข้างก็มาลงๆที่เราว่าเราดื้องั้นงี้ ทำให้แม่เครียดนะ แม่ก็อายุเพิ่มขึ้นละ อ้าว เราทำให้เครียดคนเดียวหรอวะมีลูกอีกคนนึงไม่เห็นจะบงการรัยเลย อยากทำอะไรก็ทำ อาชีพก็เลือกเองได้ รถก็มีก็ออกให้ เรานั่ง2แถวตั้งแต่เรียนรร.จนมหาวิทยาลัย รอรถน่าแดดน่าดำก็ทน บางทีคนสงสารก็รับไปส่ง จนจบมายังมาบ่นๆบงการอีกหรอวะ เออเนาะ เหมือนทำรัยไม่ถูกใจเค้าเราก็ผิดคนเดียว พูดกับใครก็ไม่ได้ พอพูดก็หาว่าแกดื้อจริง เอ้าแล้วถ้าดื้อแล้วไอ้ที่ทำๆมาที่เค้าอยากให้เรียนรัย เป็นรัย ทั้งๆที่เราก็มีสมองมีความคิดเองได้ว่าอยากทำรัย อยากเรียนรัย แล้วเราเลือกตัดมัน แล้วเลือกที่เค้าต้องการให้เป็น นี่เราดื้อหรอวะ เออถ้าเราดื้อป่านนี้เราคงมีแฟนหลายคน มีลูกเป็นขโยง งานการไม่ทำ ไม่หาสอบในสิ่งที่เค้าต้องการละ อยู่สบายๆแบมือขอเงินแม่ไม่ดีกว่างะ บางทีเราก็เบื่อจริงๆหว่ะ หลายครั้งละ อยากจะโวยเหมือนกันนะ อยากจะแบบพูดออกไปจากความรู้สึกจริงๆที่เรามีว่า เราอึดอัดนะ ที่มีสมอง แต่ก็ทำตัวเหมือนหุ่นอะ อยากใก้เทำรัยก็ทำ ดูไม่เหมือนคนเลยเป็น🐂รึเปล่าวะ บอกตามตรงอยากออกนอกกรอบบ้างละ เคยมีความคิดนะว่า พอกันทีอดทนมานานละ ใครจะหาว่าเป็นลูกที่เลว ดื้อด้านแย่ไม่เชื่อฟังก็ได้  แต่นับจากนี้ไปขอทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ เดินตามความฝันตัวเองละ แต่ก็ทำไม่ได้ไง ใจคิดชั่วได้แต่กายมันไม่ทำ เบื่อตัวเองก็ตรงนี้ ไม่รู้เหมือนกันนะว่าจะอดทนแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน ถ้าความอดทนคนเรามีขีดจำกัดจริงๆวันนึงเราคงจะไม่ทน จะไป แบบไม่กลับเลยนะ  เพราะมันสุดๆแล้วจริงๆ เหมือนมีแต่มาใส่ๆกันกับเรา เราไม่เห็นมีใครให้เราใส่ๆหรือยืนข้างเราซักคน