เจอเพื่อนร่วมงานแบบนี้รับมือยังไงดีคะ ท้อมากๆ ไม่อยากตื่นไปทำงาน แต่ลาออกก็ไม่ได้

สวัสดีค่ะ เราทำงานที่หนึ่งในสถานที่มหาวิทยาลัย สาเหตุที่สมัครงานคือ
1.มันใกล้ที่พักมาก (ขับรถ10นาที) 
2. เงินเดือนที่ตอบแทนดี (เป็นนศจบใหม่) 
ตอนสมัครงานทาง HR แจ้งว่าไม่สามารถลาออกกลางคันได้นะ ระยะเวลาการทำตึกนี้ 1ปีกับอีก6 เดือน ถ้าจะตอบตกลงรับงานนี้ อยากให้ทำจนจบโครงการเลย งานที่ทำเกี่ยวกับก่อสร้างตึกอาคารในมหาวิทยาลัย เราเลยตอบตกลงไป ทำงานจนผ่านโปร ต้องทนมามาก โพสระบายในTwitter เกือบทุกวัน (Twitter ส่วนตัวมีแต่เพื่อนสนิทไม่ถึง10คน) เราทนกับพฤติกรรมจากคำพูดของคนๆนึงมาก คือเราเรียนจบเอกอิ้งมา คิดผิดมากที่เลือกงานนี้ งานไม่ตรงสาย รุ่นพี่ก็ชอบมาถาม เอาศัพท์ยากๆ ทางการ บางทีศัพท์ทางวิศวะมาถาม ต่อหน้าคนเยอะๆ (ไอ้คนที่ถามมันเป็นสถาปัต) เราบอกเราไม่รู้ศัพท์ลึกขนาดนั้น มันก็จะ (ขอเรียกมัน) พูดประมาณว่า จบเอกอิ้งมายังไง ไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลย คือมันเป็นคนพูดคำหยาบ ทุกคนจะชิน แต่เราไม่ชินและรู้สึกเป็นคำพูดที่ไม่รับการอบรมสั่งสอน รู้สึกจุกอยู่ในอก ได้แต่ขำแห้งๆกลับไปและตอบว่า ตอนเรียนอาจารย์ไม่สอน มันก็ลามปามถึงมหาวิทยาลัย (เราจบเอกชน) มันก็จะพูดประมาณว่าจ่ายครบจบแน่สินะ เราเจอเหตุการณ์แบบนี้อาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง ทุกครั้งที่มีประชุม มันจะเริ่มมีเหตุการณ์แบบนี้ต่อหน้าคนอื่น ต่อหน้าหัวหน้า ต่อหน้านาย มันจะพูดให้เหมือนเป็นเรื่องตลก พูดไปขำไป เราก็ขำตามน้ำ แต่ในใจโกรธมาก เคยตอบกลับมันว่าพี่ถามเอาไปทำอะไร ถามเพื่อหักหน้าหนูหรือไร มันก็รู้ตัว หุบปากไปวัน สองวัน แล้วก็มาเป็นแบบนี้ต่อ อยากลาออก แต่ลาไม่ได้ ถ้าต้องทนกับคนแบบนี้เป็นปีๆ ประสาทกินแน่ๆค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
คำสอนหลวงปู่บุดดา...
     วันหนึ่งหลวงปู่ได้รับนิมนต์มาฉันเพลที่บ้านของอุบาสิกาท่านหนึ่งที่กรุงเทพฯ พอฉันเสร็จ หลวงปู่ก็เอนกายพักผ่อนอิริยาบถอย่างสบาย ทันใดนั้นเอง ทุกคนที่มาร่วมทำบุญก็ได้ยินเสียงเกี๊ยะดังขึ้นมาจากห้องข้างๆ ที่อยู่ติดกัน ดังกึงๆ กระทบพื้น ศิษย์คนหนึ่งคงรู้สึกรำคาญเสียงเกี๊ยะเหมือนรำคาญเสียงโทรศัพท์ในโรงหนัง จึงอุทานขึ้นมาว่า
     “แหม แม่เจ้าประคุณเอ๋ย ไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้านชาวเมืองเขาบ้างเลย”
     หลวงปู่บุดดา แม้จะหลับตาพริ้มอย่างสบาย แต่ท่านได้ยินเสียงอุทานของศิษย์และเสียงต้นเหตุโดยตลอด จึงพูดขึ้นด้วยเสียงดังพอให้ได้ยินกันทั่วห้องว่า
“เขาเดินของเขาอยู่ดีๆ โยมเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาทำไม”

หูเป็นของคุณ....ปากเป็นของหมา...หมามันเห่าตามเรื่องของหมา !...
แต่คนไปรำคาญเสียงหมา...โกรธ-อารมณ์เสีย-ขุ่นแค้นหมา...หมามันเห่าเสร็จ...มันไปไหนก็ไม่รู้...แต่คนยังเก็บมาขุ่น-มาแค้น....เอ่อ...หมามันสนใจไม๊?...ใครน่าตำหนิกว่ากัน?

ขออภัยถ้าตรงไป !

แก้คำที่พิมพ์ผิดครับ !
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่