ออกตัวก่อนเลยว่ารักและเอ็นดูเฌอมาก แต่ก็ไม่ชอบอวยน้องชอบว่ากันตามความจริง อะไรที่ดีก็ถือว่าให้กำลังใจน้อง ส่วนที่ติก็อยากให้น้องเอาไปปรับปรุง
การจากดู ONE YEAR 365 ตั้งแต่ตอนที่1-9 มีส่วนที่ดีคือฉากที่เป็น body language เล่นได้ค่อนข้างดี ฉากที่เราที่ชอบคือตอนที่เพรชเอาpowerbank ให้เบบี้อันนั้นเฌอเก็บรายละเอียดได้เลย แต่ข้อติคือส่วนใหญ่ของเรื่องที่ทำให้รู้สึกถึงความเป็นมนุษย์ในร่างหุ่นยนต์ไม่รู้ด้วยบทหรืออะไรเสียงพูดของเฌอโมโนโทนจนทำให้ตัวละครขาดเเสน่ห์ บางฉากไม่รู้ว่าผู้กำกับปล่อยให้ผ่านไปได้อย่างไงหรืออาจจะไปคาแรคเตอร์พี่เพรชที่โตเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเวลาพูดพยามคิดก่อนพูดตลอดเวลา ซึ่งอาจไปจะไปตรงกับคาแรคเตอร์ส่วนตัวของเฌอที่เป็นคนที่จริงจังตลอด เรารู้สึกได้เลยว่าเฌอกลัวหลุดจากบทพูดทำให้ตอนพูดออกมาเลยไม่ธรรมชาติ
ปัญหาอีกอย่างของนิสัยการติดความสมบรูณ์แบบของเฌอคือ เฌอจะกังวนเวลาเข้าฉากที่กันคนอื่นที่มีบทพูดยาว สังเกตุได้จากอาการตาลอย เพราะกำลังคิดบทของตัวเองที่ต้องพูดต่ออยู่ ความจริงเรื่องนิสัยจริงจังนี่เป็นเรื่องที่ดีมากๆในทุกอาชีพแต่เพราะเฌอยังใหม่กับเรื่องงานทางด้านศิลปะ
ถ้าน้องปรับตัวได้ เราว่าเฌอก็เป็นนักแสดงที่น่าสนใจอีกคนนึงเลยเลยเพราะพื้นฐาน body language เล่นได้ค่อนข้างดี
EPท้ายสุดตอนที่10 อยากจะปรบมือให้จริงๆ ฉากในรถไฟ เล่นได้ดีขึ้นเยอะมาก พูดไม่โมโนโทนแล้วโว้ยยยย มีเสียงเล็กเสียงน้อย ฟังดูธรรมชาติมากขึ้น
ตาไม่ลอยแล้ว ให้มันอย่างนี้สิกว่าจะมาก็epสุดท้ายแล้ว
สุดท้ายอยากให้เฌอได้มีโอกาศมีผลงานทางด้านการแสดงอีกจัง(ถึงจะดูจากการGOGO ของเฌอแล้วยังไม่น่าจะมีตอนนี้และหน้าว่างยาว) แต่ถ้ายังไม่มีอยากให้เฌอได้เรียนการแสดงเพิ่ม อยากให้ฝึกเรื่องจากออกเสียงและการพูดด้วยจะดีมาก เราเชื่อมั่นในความจริงจังของเฌอว่าเฌอจะพัฒนาต่อไปได้ เหมือนเรื่องร้องเพลงที่เฌอก็ทำได้ระดับหนึ่งแล้ว
ใครมีอะไรจะติชมน้องเฌอก็คุยกันได้นะค่ะแต่ถ้าติก็ขอเป็นเรื่องที่น้องเอาไปแก้ไขได้นะค่ะ
ความในใจถึงเฌอปราง ONE YEAR 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ
การจากดู ONE YEAR 365 ตั้งแต่ตอนที่1-9 มีส่วนที่ดีคือฉากที่เป็น body language เล่นได้ค่อนข้างดี ฉากที่เราที่ชอบคือตอนที่เพรชเอาpowerbank ให้เบบี้อันนั้นเฌอเก็บรายละเอียดได้เลย แต่ข้อติคือส่วนใหญ่ของเรื่องที่ทำให้รู้สึกถึงความเป็นมนุษย์ในร่างหุ่นยนต์ไม่รู้ด้วยบทหรืออะไรเสียงพูดของเฌอโมโนโทนจนทำให้ตัวละครขาดเเสน่ห์ บางฉากไม่รู้ว่าผู้กำกับปล่อยให้ผ่านไปได้อย่างไงหรืออาจจะไปคาแรคเตอร์พี่เพรชที่โตเป็นผู้ใหญ่เกินตัวเวลาพูดพยามคิดก่อนพูดตลอดเวลา ซึ่งอาจไปจะไปตรงกับคาแรคเตอร์ส่วนตัวของเฌอที่เป็นคนที่จริงจังตลอด เรารู้สึกได้เลยว่าเฌอกลัวหลุดจากบทพูดทำให้ตอนพูดออกมาเลยไม่ธรรมชาติ
ปัญหาอีกอย่างของนิสัยการติดความสมบรูณ์แบบของเฌอคือ เฌอจะกังวนเวลาเข้าฉากที่กันคนอื่นที่มีบทพูดยาว สังเกตุได้จากอาการตาลอย เพราะกำลังคิดบทของตัวเองที่ต้องพูดต่ออยู่ ความจริงเรื่องนิสัยจริงจังนี่เป็นเรื่องที่ดีมากๆในทุกอาชีพแต่เพราะเฌอยังใหม่กับเรื่องงานทางด้านศิลปะ
ถ้าน้องปรับตัวได้ เราว่าเฌอก็เป็นนักแสดงที่น่าสนใจอีกคนนึงเลยเลยเพราะพื้นฐาน body language เล่นได้ค่อนข้างดี
EPท้ายสุดตอนที่10 อยากจะปรบมือให้จริงๆ ฉากในรถไฟ เล่นได้ดีขึ้นเยอะมาก พูดไม่โมโนโทนแล้วโว้ยยยย มีเสียงเล็กเสียงน้อย ฟังดูธรรมชาติมากขึ้น
ตาไม่ลอยแล้ว ให้มันอย่างนี้สิกว่าจะมาก็epสุดท้ายแล้ว
สุดท้ายอยากให้เฌอได้มีโอกาศมีผลงานทางด้านการแสดงอีกจัง(ถึงจะดูจากการGOGO ของเฌอแล้วยังไม่น่าจะมีตอนนี้และหน้าว่างยาว) แต่ถ้ายังไม่มีอยากให้เฌอได้เรียนการแสดงเพิ่ม อยากให้ฝึกเรื่องจากออกเสียงและการพูดด้วยจะดีมาก เราเชื่อมั่นในความจริงจังของเฌอว่าเฌอจะพัฒนาต่อไปได้ เหมือนเรื่องร้องเพลงที่เฌอก็ทำได้ระดับหนึ่งแล้ว
ใครมีอะไรจะติชมน้องเฌอก็คุยกันได้นะค่ะแต่ถ้าติก็ขอเป็นเรื่องที่น้องเอาไปแก้ไขได้นะค่ะ