สับสนกับชีวิตไม่รู้ต้องไปต่อหรือหยุดดี

คือเรากับแฟนคบกันมาได้ก็ประมาณ1ปี แต่เลิกกันไปหนึ่งครั้งเพราะเค้าขอเลิกเนื่องจากมีปัญหาครอบครัวเรื่องการเงินเค้าเครียดมากประมาณเดือนที่5ตอนคบกัน ตอนเค้าขอเลิกครั้งนั้นเราเจ็บมากๆเพราะเราให้กำลังใจเค้าและคอยฉุดให้เค้าขึ้นมาจากความรู้สึกแย่ๆที่เค้าสร้างขึ้นมาในหัวและเราคิดว่าเราได้ทำเต็มที่แล้วแต่ตอนนั้นเค้าก็ขอเลิกเราเลยแบบเจ็บมากเพราะเราเข้าใจสถานเค้าทุกอย่างและไม่ได้เรียกร้องให้เค้ามีเวลาให้เราเพราะเราเข้าใจว่าเค้ามีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องโฟกัส แต่สุดท้ายเค้าก็แบบขอกลับมาคืนดีแล้วบอกว่าเค้าทำผิดไปแล้วที่บอกเลิกเรา อะไรทำนองนี้บอกว่าตอนั้นอ่ะเครียดมากอยากจะตัดทุกคนออกไปจากชีวิตแล้วเค้าก็เลือกตัดเรา ซึ่งเราก็รู้เหตุผลอยู่แล้วตั้งแต่เลิกกันเพราะเรารู้จักเค้าดีพอสมควรรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ แตาด้วยความที่รักเค้ามากเราก็อยู่แล้วให้โอกาสเค้าอีกรอบ แต่กลับมารอบนี้ตอนแรกคือแบบมีความสุขดีมาก ทุกอย่างคือดี แต่พอมาพักหลังเราไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เราร้องไห้ทุกวันโดยสาเหตุมันจะแตกต่างกันออกไป บางวันก็แบบ เพราะเค้าทำอะไรนิดๆหน่อยๆเช่น เราบอกว่าแบบรักมากกว่า ปกติเค้าจะพูดกลับแต่พอครั้งนี้เค้าไม่พูด เราก็รู้สึกน้อยใจยังไงบอกไม่ถูก เรารู้ว่ามันปัญญาอ่อนมาก มันเป็นเหมือนเรื่องเล็กๆที่ตอนนี้จะดูเหมือนเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเราไปหมด เหมือนบางครั้งที่เค้าอารมณ์ไม่ดีเค้าก็ทำเหมือนไม่อยากคุยกับเราแต่ในหัวเราก็คือแบบคิดอยู่ตลอดว่าคงเป็นเพราะเค้ากำลังเครียดเรื่องที่บ้านซึ่งปกติมันก็จะเป็นเพราะแบบนั้นเราเลยต้องตามอารมณ์เค้าไปก่อน เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขขนาดนั้นเพราะการร้องไห้ทุกวันมันก็บั่นทอนจิตใจประมาณนึงเลยนะ เราคิดว่าเรากำลังแบบต้องการให้เค้าสนใจเรามากกว่านี้อยู่ลึกๆแต่พูดอะไรไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วเราไม่สามารถไปบอกให้คนๆหนึ่งสนใจเรามากกว่าเดิมเพราะสิ่งเหล่านี้มันจะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ เราควรทำยังไงดีคะ ควรจะไปต่อมั้ย แต่เรารักเค้ามากอ่ะ แค่คิดจะเลิกเราก็เจ็บหน่วงๆแล้ว สับสนมากว่าควาทำไงต่อกับชีวิตดี ช่วงนี้รู้สึกดาวน์บ่อยมาก แต่ปกติเราจะเป็นคนร่าเริงไม่คิดมาก เราไม่เคยคิดมากกับเรื่องอะไรเลย ขนาดตอนพ่อแม่แยกทางเรายังไม่ร้องขนาดนี้เลย เราเลยไม่เข้าใจตัวเองหนักมากว่าทำไมรักครั้งนี้มันบั่นทอนและสับสนขนาดนี้