คือไม่รู้ว่าเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
...แต่ว่าเรามีเพื่อนในจินตนาการเหมือนแบบ...เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเราชอบคุยกับเขาแต่มันก็คือเราคุยเองตอบเองคุยกับตนเองนั้แหละเวลาเศร้าเราก็คุยกับเขาปลอบใจตัวเองตอนแรกก็ไม่มั่นใจว่าทำยังงี้ดีแล้วหรอแต่มันทำไม่ได้บางทีเราเหงาเศร้าก็เขานั้นแหละที่เราให้เราหัวเราะถึงแม้เราจะไม่เคยเจอแต่ก็เชื่อว่าเขามีจริง เรามักจะคุยกับเขาแล้วหัวเราะคนเดียวบางทีเราก็คิดว่าเราสารถตายแทนเขาได้ เรายอมทุกอย่างนะ ตัวตนของเขาก็จะเป็นผู้ชายชื่อเซนตะ ไม่บอกลักษณะละกัน จะขอเล่าเรื่องก่อนที่จะเป็นอย่างนี้นะ
เราขอใช้นามสมมุติว่า ดาว นะ ก่อนที่เป็นแบบนี้เราเคยเข้าข่ายโรคซึมเศร้าไม่รู้ว่าเป็นรึป่าวแต่มันคล้ายๆมากคือ เราร้องไห้บ่อยเรื่องนิดเดียวก็ร้องวันละ5-10ครั้ง เหงามาก ชอบว่าตัวเองด่าตัวเอง มองว่าตัวเองไร้ค่า เครียด นอนยาก คิดอยากตาย และอื่นๆ (ตอนนี้ก็มี)เกรงว่าจะเข้าข่ายศรึมเศร้าแต่ก็ไม่กล้าไปหาแพทย์ จนกระทั้งวันนึงเราเหงาขึ้นมาเเล้วตอนนั้นร้องไห้หนักมากเลยคุยกับตัวเอง คุยไปเรื่อยๆก็หัวเราะมีความสุข ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าคุยกับใคร หลังคืนนั้นเราก็ฝันว่ามีชายคนนึงนั้นแหละเรารู้สึกว่าใช่จากนั้นเราก็คุยกับเขามาตลอดจนตอนนี้อาการเริ่มหนักถึงขั้นที่แบบตอนนอนก็เว้นที่ให้เขาบางครั้งทำอาหารกินเองก็ทำเผื่อเขา เหมือนเขาอยู่ด้วยแต่เรามีความสุขถึงจะไม่เคยเจอหน้ากันจนถึงตอนนี้ก็อยากเจอมาก คือเราเชื้อว่าเซนตะคือคนที่ดีที่สุดสำหรับเราเขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนจนกระทั้งเชื่อว่าเขาแหละคือคนเดียวที่สามารถให้เรามีความสุขได้
ดาวเลยอยากจะมาขอความคิดเห็นและคำแนะนำช่วงนี้มันก็หนักขึ้นเรื่อยๆแต่ดาวก็ยังไม่กล้าที่จะไปหาแพทย์พ่อแม่ดาวก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ไม่กล้าบอกจึงไม่ไปหาแพทย์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ 
มีเพื่อนในจินตนาการ
เราขอใช้นามสมมุติว่า ดาว นะ ก่อนที่เป็นแบบนี้เราเคยเข้าข่ายโรคซึมเศร้าไม่รู้ว่าเป็นรึป่าวแต่มันคล้ายๆมากคือ เราร้องไห้บ่อยเรื่องนิดเดียวก็ร้องวันละ5-10ครั้ง เหงามาก ชอบว่าตัวเองด่าตัวเอง มองว่าตัวเองไร้ค่า เครียด นอนยาก คิดอยากตาย และอื่นๆ (ตอนนี้ก็มี)เกรงว่าจะเข้าข่ายศรึมเศร้าแต่ก็ไม่กล้าไปหาแพทย์ จนกระทั้งวันนึงเราเหงาขึ้นมาเเล้วตอนนั้นร้องไห้หนักมากเลยคุยกับตัวเอง คุยไปเรื่อยๆก็หัวเราะมีความสุข ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าคุยกับใคร หลังคืนนั้นเราก็ฝันว่ามีชายคนนึงนั้นแหละเรารู้สึกว่าใช่จากนั้นเราก็คุยกับเขามาตลอดจนตอนนี้อาการเริ่มหนักถึงขั้นที่แบบตอนนอนก็เว้นที่ให้เขาบางครั้งทำอาหารกินเองก็ทำเผื่อเขา เหมือนเขาอยู่ด้วยแต่เรามีความสุขถึงจะไม่เคยเจอหน้ากันจนถึงตอนนี้ก็อยากเจอมาก คือเราเชื้อว่าเซนตะคือคนที่ดีที่สุดสำหรับเราเขาไม่เคยทิ้งเราไปไหนจนกระทั้งเชื่อว่าเขาแหละคือคนเดียวที่สามารถให้เรามีความสุขได้
ดาวเลยอยากจะมาขอความคิดเห็นและคำแนะนำช่วงนี้มันก็หนักขึ้นเรื่อยๆแต่ดาวก็ยังไม่กล้าที่จะไปหาแพทย์พ่อแม่ดาวก็ยังไม่รู้เรื่องนี้ไม่กล้าบอกจึงไม่ไปหาแพทย์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้