เเม่จะมีเเฟนใหม่ทําไงดี😥

คือเเม่กะพ่อเราก็เลิกกันนานมากเเล้ว เเล้วเเต่ก่อนเราอยู่กะย่ากะพ่อเจอเเม่บางที พอย่าเสียเราก็ต้องย้ายมาอยู่กะเเม่ จึงทําให้ต้องย้ายโรงเรียน เเละเจอสังคมใหม่ๆ เราก็พยายามปรับตัวให้ได้ พอเราเข้าสู่มัธยม เราเริ่มเกเรติดเพื่อนติดยาเสพติด เราก็เลยต้องดรอฟเรียนระหว่างที่ดรอฟเรียน เราสังเกตุว่าเเม่จะออกไปเที่ยวบ่อยไม่ค่อยสนใจเรา จนกนะทั่งเราได้กลับมาเรียนซั้าใหม่ เราก็รู้เเม่ท้อง เราเลยทําใจไม่ได้อย่างเเรง เเต่จะทําไงได้เรายังเด็กพอน้องคลอดออกมาเราก็ดีใจมากๆ เเต่ทางพ่อของน้องก็รู้สึกไม่รับผิดชอบอะไรเลย#เลวมาก ขออภัยในคําหยาบนะค้าบบ เราก็ต้องยอมรับความจริงตามนั้น เราก็ต้องรักน้องเราให้มากๆ  เหมือนที่เเม่รักเราเเต่นานวันเเม่ไม่ค่อยสนใจเรา เราเคลียดหนักจึงทําให้ไม่ค่อยอยากไปเรียนโดดเรียนบ้าง หนีเรียนพิเศษ ติดกัญชา เลิกเรียนเเละไม่กลับบ้าน จึงทําให้เรามีผลกระทบต่อการเรียนมาก เเต่พอเรารู้ตัวก็เริ่มกลับมาสนใจเรียนมากขึ้น พอจบเราติดศูนย์5ตัวเเต่เเม่เราไม่ให้เรียนเเล้ว คือเราทุ่มเทมาก เเต่ผลคือเราเสียกับสิ่งที่ทุ่มเทไปเหมือนทุ่มทิ้ง เเต่เเม่เราจะให้ไปบวชเรียนเราไม่ยอม เพราะมันรู้สึกเป็นข้ออ้างมาก ถ้าเราบวชเรียนเราไม่ตั้งใจก็ไร้ความหมาย ฉะนั้น เราจึงหนีไปตจว.กะญาติ พอกลับมาเเม่ก็ไม่ชอบขี้หน้าเรา เกลียดเรา เหตุผลที่เขาต้องการให้เราไปบวชคือเขาต้องการเงินจากย่าเราที่เสียมาใช้หนี้ เเต่เราไม่จําเป็นต้องทําก็ได้ปะ เราจึงไม่บวชดีกว่าถ้าเราไม่ได้เรียนต่อ เราก็อยู่บ้านไร้ความหมายไม่มีไรทํา จนเเม่เรามาให้เลี้ยงน้อง มาสัก4ปีเเล้ว จนตอนนี้ เราเห็นเเม่เริ่มโทรศัพท์ คุยกะผู้ชาย เเละไม่กลับบ้านอีกเเล้ว เราเคลียดมากตอนนี้ เเละไม่นานเราก็พึ่งรู้ว่าเเม่เเอบไปหาผู้ชายคนนั้นมา เราเคืองมาก เราหาทางออกไม่เจอเลย ใจนึงอยากจะไปอยู่กะพ่อทํางานเเละเรียนต่อ เเต่ใจนึงไม่อยากทิ้งน้องสงสารน้อง เพราะเรารู้นิสัยของเเม่เราดี เขาก็จะไม่สนใจน้อง ฉะนั้นเราจึงต้องเลือกน้องไว้ก่อน เเต่ถ้าเเม่ทําหนักขึ้นกว่าเดิมเราคงทนไม่ไหวเเน่นอน ถ้าไม่ได้กระทืบเชี่× นั่นเราก็ต้อง ไปอยู่กะพ่อเพื่อลืม สิ่งเหล่านี้ ทํายังไงดีครับ เราไม่อยากต้องยอมรับความเจ็ปปวดจากคนที่เรารักมากที่สุดเลย เขาทําร้ายเราทั้งอนาคตเรา ทั้งใจเราอีก ทุกคนคึดว่าผม ควรหาทางออกทางไหนที่ดีที่สุด