ขอคำเเนะนำในการปรับตัวหน่อย​

คือเเต่ก่อนเราเข้าสังคมมาก​ ออกไปหน้าบ้านรวมญาติซึ่งตอนเด็กๆนะประมาณสิ้นสุดที่เข้าสังคมประอายุ15ปีประมาณ​นี้​ เนื่องจากที่ผ่านมาตอนเด็กที่เราจำความได้เราโดนเเกล้ง​ พี่ๆ​เเกล้งทำให้เจ็บช้ำมานานพอสมควรถึงจะเป็นญาติกันก็ตาม​ ช่วงหลังๆมานี่เราไม่เคยโกรธ​เเละเจ็บใจอะไรในตัวพี่เขาเลย​ พี่อีกคนนึงซึ่งเป็นผู้ชาย​ นิสัยดีมากนะห่วงใยน้องถามถึงเรื่องเรียนตลอดเลย​เเต่เรากับพูดไม่ได้มากพอเเต่ก็พอดีในการสนทนา​กัน(เราโดนพี่ที่เป็นผู้หญิงเเกล้งเสมอมาเเละเพื่อนๆของเขา)ญาติฝั่งพ่อ​หลังจากนั้นมาพอม.4​ ​5​6เราอยู่เเต่บ้านเราไม่ได้ออกไปเจอบรรดาญาติบ่อยทำให้เราเกร็ง​ๆอึดอัดนิดๆเราอาจโลกส่วนตัวสูงใช่
เเต่เราอยากปรับปรุง​ตรงนี้ขอคำเเนะนำหน่อยค่ะว่าเราควรเริ่มตรงไหนบ้าง
หรือเราเเคร์พี่ผญ.ที่ชอบเเกล้งเราจนลืมใส่ใจตัวเอง
เเต่ตอนนี้เราอยากปรับปรุง​ตัวเอง​ ตอนที่เราคุยกับพี่ผู้ชายที่เป็นญาติก็น้อยมากเราเกร็งๆเขินๆอายเเต่พี่เขาก็ชวนคุยไปเรื่อยให้เราละลายพฤติกรรม​ไปจากนั้นมันปกติมากรู้สึกดีมาก​ เราไม่ได้เป็นเเค่พี่ผู้ชายเเค่คนเดียวญาติฝั่งพ่อเเทบทุกคนที่เราจะเกร็งๆไม่กล้าพูดคุยด้วย​ ส่วนฝั่งเเม่เราสบายใจมากมีความสุขเเละไม่อึดอัดที่อยู่กับพวกญาติฝั่งเเม่​ เราขอคำเเนะนำหน่อยเราไม่อยากเป็นเเบบนี้เลย😭🙏💛