เราควรจะให้อภัยพี่ชายเราดีไหม!!!

ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะว่าพ่อแม่เราเลิกกันก่อนที่เราจะเกิดอีก แล้วพี่ก็อยู่กับพ่อแม่เราก็ส่งเราให้มาอยู่กับยาย เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนพี่น้องทั่วไปคะ ตอนเด็กๆ เราก็เคยไปอยู่บ้านพ่ออยู่พักนึง แต่พี่ชายไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่เค้าไม่คุยกับเรา ว่าเราตลอด เราพยายามที่จะคุยกับพี่มาตลอด ถึงตอนที่เรากลับต่างจังหวัดเราพยายามติดต่อพี่เราตลอดพี่เราก็ไม่เคยแม่แต่รับสายหรือตอบเราเลยสักครั้ง จนพี่เราไปเรียนต่างประเทศพี่ก็ไม่บอกเรา เรารู้มาจาก FB พ่อเรา เราก็โทรหาเค้าเพื่อที่จะอวยพรเค้า แต่เค้าก็ไม่เคยรับ เราพยายามจะคุยกับพี่มา 14 ปี ตอนนี้เราอายุ 23 แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง แต่เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาพี่เรากลับมาเมืองไทย ขอโทษเรากับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ก่อนหน้านั้นเราตัดใจแล้วว่าเรากับพี่ชายเราไม่มีทางเป็นเหมือนพี่น้องคนอื่นๆ หรอก!!! แต่เมื่อพี่ขอโทษแล้วในใจเราตอนนั้นก็เริ่มมีหวัง พี่เรานัดเราไปทานข้าวเราก็ไปผ่านไป 7 ชม.กว่า พี่ก็ยังไม่มาวันนั้นเค้าไม่โทรหาเราเลย จนเราโทรไปเค้าก็บอกว่าเพิ่งออกจากบ้านเราก็โอเค รอได้ แต่สุดท้ายวันนั้นพี่เราก็ไม่มาบอกว่ามีนัดกับเพื่อนขอโทษที่ให้รอ กลับบ้านดีๆ นะ เรานี่จุกไปเลยคะ ร้องไห้ตรงนั้นเลย ใครมองก็ไม่สนใจ เรามารอด้วยความหวัง เราเอาแต่ร้องไห้ เดินกลับไปขึ้นรถไม่ทันมองรถเกือบเฉี่ยวเรา ตั้งแต่นั้นมาพี่เราก็ไม่เคยโทรหาเราอีกเลย เรารักพี่เรามาก แต่เราพยายามคุยกับเค้ามาตลอด เราควรจะให้อภัยแล้วพยายามต่อไปอีกดีไหมคะ!